Het circus is in het dorp

Ik ben eigenlijk nooit zo'n circus mens geweest.
Als kind kan ik me vaag herinneren dat ik naar Circus Renz ging.
Ik weet niet meer met wie, maar wel dat het in Haarlem was.
Van het hele gebeuren kan ik me alleen herinneren dat die grote tent veel indruk op me maakte.

Als tiener ging ik nog eens met mijn zusje naar het kleinste circus van Europa.
Mijn zusje had zo met ze mee willen gaan.
Ik herinner me vooral hoe knap ik het vond dat ze met zo'n handje vol mensen een complete serie acts wisten neer te zetten.

Later heb ik nooit de behoefte gevoeld om weer eens te gaan.
Maar nu lag er  vorige week een hele stapel kortingskaartjes in de bus en ook een vrijkaartje voor de matinee van vandaag.
Van circus Belly Wien.
Een omstreden circus omdat ze met "wilde" dieren werken.
Maar mag je oordelen over iets wat je niet van dichtbij gezien hebt?

Dus vanmiddag ging ik met mijn kaartje op zak naar het plein hier vlakbij.
En toen ik in het donker mijn plekje bovenin de tribune zocht, bekroop me toch een beetje dat kriebelige gevoel dat je als kind had als er iets spannends stond te gebeuren.

Ik heb geen circusogen, dat werd me al gauw duidelijk.
Ik was vooral gefascineerd door de interactie tussen mens en dier, tussen de dieren onderling en door de ongelofelijke efficiente manier waarmee de tent gerund werd.
Er waren geen knallende zwepen, alleen plagende zwepen waarmee gespeeld werd en aanwijzingen werden gegeven.
Had een dier ergens geen zin in, dan werd het niet gedwongen en legde de stalmeester uit dat het dier gewoon vandaag even geen zin had.
Ik zag waarom sommige paarden aan de buitenrand liepen en anderen aan de binnenkant.
De buitenste hielpen de binnenste door ze de richting aan te geven.
Ik zag een dompteur en zijn tijgers elkaar plagen.
Ik zag hoe twee kamelen een derde die in een dwarse bui was in het gareel hielden.
En ik zag vooral heel veel liefde tussen mens en dier.
En het verdriet om de giraf die afgelopen donderdag nacht opeens dood ging en waarvoor een plekje bij de ingang ingeruimd was om hem te gedenken.

En dan zit je toch met een dubbel gevoel.
(wilde) Dieren horen niet in een circus thuis, maar we eten wel plofkippen en koeien die nooit het daglicht zien.
Kun je dan niet beter een goed verzorgde tijger in een circus zijn?
En waar ligt de grens?
Waarom mogen honden, katten en paarden wel?
En mag een kameel wel of toch weer niet?
Waarom een paard wel en een giraf niet?

Ik kom er niet uit.