zaterdag 17 januari 2015

soms komt het op als poepen

En dan moet ik gewoon even weg.
Dus toen ik twee weken geleden een leuke aanbieding kreeg en zich ook nog spontaan een oppas aanmeldde, had ik voor ik het wist weer een huisje in Borger geboekt.
Een uur na het boeken kreeg ik keelpijn en savonds lag ik met flinke koorts te rillen en klappertanden in mijn bed.
Gelukkig was ik afgelopen maandag voldoende opgeknapt om toch op pad te gaan.
Mét 2 kortingskaartjes voor de trein, die vorige week ook nog even op mijn pad kwamen.

Maar wat was het een weer zeg.
Het stormde en regende en stormde en regende en bleef stormen en regenen.
Mijn afspraak voor dinsdag ging op het laatste moment niet door.
Het handwerkwinkeltje waar ik graag een uurtje ga kletsen met de eigenaresse was natuurlijk net deze week wegens vakantie gesloten.
Fietsen was bijna niet te doen met dit weer.
Dus ging ik dinsdag en woensdag lekker dobberen in het zwembad.
Maakte dinsdag middag een praatje bij de wereldwinkel en kocht woensdag een lekker stuk zeep bij de kringloop.
En donderdag? Donderdag deed ik helemaal niets.
Vrijdag kreeg ik voor vertrek naar huis alsnog mijn afspraak van dinsdag.
Een rondrit door het grensgebied.
Ik zag Drenthe, Groningen en Duitsland in één oogopslag.
Het landschap is er ook in de winter prachtig en er is zoveel ruimte.
En ja hoor vrijdag scheen de zon en die bleef de hele weg naar huis schijnen.

Mijn goed verzorgd achtergebleven katten waren blij me weer te zien.
En nu moet ik weer wennen aan thuis zijn, wat om duistere redenen nog niet geheel wil lukken.
Zelfs de weg van het station naar huis, leek opeens vreemd en niet vertrouwd.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten