Wie de moeite wil nemen om dit te lezen, zal misschien, heel misschien een heel heel heel klein beetje begrijpen hoe ik me voel:
Wat-als-je-niet-meer-kunt-meedoen?
Bij mij werd indertijd botweg gezegd dat ik goed moest begrijpen dat ik een last voor de maatschappij was, zoals ik was.
Alsof je expres ziek wordt?
Ze zetten je op de bank, afgedankt, zonder restwaarde en niemand die je vertelt wat je met de rest van je leven aan moet.
100% afgekeurd en alleen maar dichte deuren.
En scheve ogen van de buitenwereld, want er is niets aan je te zien.
Van het UWV krijg ik al jaren van die krantjes met popiejopieverhalen van geslaagde afgekeurden (wrijf het er maar weer in), maar waar nooit een eerlijk verhaal staat over de keerzijde van de medaille.
Dit verhaal geeft de rauwe werkelijkheid weer.
Ik zou de titel van het artikel liever hebben genoemd:
"Wat als je niet meer mee mag doen?"
Want ieder mens heeft waarde.
En het verlies van je gezondheid zou je niet waardeloos moeten maken.
Wat erg dat er mensen zijn die zulke afschuwelijke opmerkingen maken! Íeder mag meedoen en dat ook op zijn of haar eigen wijze. Elk mens is uniek en brengt wat mee; hoe groot of klein dat ook is, er is altijd wel iemand die er wat aan heeft. Maar daar moet men wel oog voor hebben natuurlijk. In de huidige tijd kijken de mensen niet goed meer....
BeantwoordenVerwijderenVoor mij doe je er wél toe hoor Marlien! En er zijn vast andere blogsters die ook genieten van je blog en je reacties.
Over je blog gesproken: ik heb vanmorgen de plank gemaakt *Ü*. Nou niet helemaal, je had me immers al gewaarschuwd dus ik heb extra los gehaakt. Maar mijn plank is wel een scheve plank geworden. Hij ligt nu te blocken, ik hoop dat het wat bijtrekt. De steek vind ik trouwens een mooie dit keer.
Groetjes weer
Ik wil na 18 ( en al heel veel eerder) gewoon niet meer op de bank zitten met het vooruitzicht dat ik daar de komende 40 jaar nog zit.
VerwijderenEn je had elke 3de toer aan het begin twee steken samen moeten haken en aan het eind er eentje bij moeten maken, dan blijft ie recht.
Ik voel met je mee en dan ben ik niet eens afgekeurd, maar "gewoon' een thuisblijfmoeder. Ik kan je vertellen die doen ook helemaal niet mee hoor. Je bent totaal niet interessant in een groepsgesprek. Ik zit ook 80% van de dag alleen thuis en heb dagen dat ik denk, hoe kom ik deze dag in godsnaam door?! En het is een wisselwerking, je hebt op een gegeven moment ook zelf niets meer te vertellen. Daarbij ben ik er nu zo lang uit dat niemand me meer wil hebben denk ik. 10 Sollicitaties en 0 reacties, niet eens of ze m ontvangen hebben...
BeantwoordenVerwijderenNou ja, kan er lang over praten of kort over zijn. Probeer jezelf beet te pakken en toch al het mooie van de dag te zien. (
makkelijker gezegd dan gedaan) Ik geniet van mijn wandelcluppie en van knutselen en leef iedere maandag weer toe naar het weekend als iedereen weer thuis is en er leven in de brouwerij is.
een 💙-je voor jou, voor onder je riem...
Ik mag natuurlijk niet lachen en ik snap je best, maareh?
Verwijderen10 sollicitaties is toch niet veel?
Ik heb ooit 10 kilo aan afwijzingen op sollicitaties weggegooid.
En die heb ik geschreven toen ik nog kern gezond was en de computer nog een onbekende in de meeste huishoudingen was.
Ik heb de afgelopen 6 weken 4x mensen gezien, de cassiere in de supermarkt niet meegerekend.
En dat is best luxe, want de eerste 8 jaar van mijn ziekte zag ik naast behandelaren en de cassieres van de supermarkt, maar 5x per jaar iemand.
Ik heb niet jaren kei en kei hard aan mezelf gewerkt en zoveel bereikt met het vooruitzicht om op de bank te blijven zitten tot ik doodga.
er is altijd baas boven baas, al is dat hierbij niet heel positief. Ik wou dat ik je een oplossing kon bieden, maar die heb ik niet.
BeantwoordenVerwijderenBlijf positief en probeer er zelf iets van te maken.
Ik ben liever geen baas boven baas en ik heb al heel veel jaren geprobeerd er iets van te maken.
VerwijderenIk wil een normaal zinvol leven, dat lijkt me toch een hele normale behoefte.
Een last voor de maatschappij. Afschuwelijk als dat tegen je wordt gezegd. De waarde die iemand voor de medemens heeft is volgens mij niet in geld uit te drukken. Bovendien is ziek zijn geen keuze.
BeantwoordenVerwijderenSterkte !!
Een karakterfoutje is ook een gevleugelde uitdrukking van ambtenaren.
VerwijderenIk kan er een zwartboek van schrijven.
Ga ik maar niet doen.
Bedankt!
Sommige ambtenaren! Kom jongens, een Karakterfoutje? Een last voor de maatschappij? Ik snap dat je er geen energie voor hebt, had ik ook niet in zulke gevallen, maar eigenlijk zou je zulke ambtenaren aan moeten klagen. Hoe DURVEN ze! Zo ga je toch niet met mensen om? Alsof het henzelf niet zou kunnen overkomen, ziek of werkloos worden!
BeantwoordenVerwijderenIk heb er wel aangeklaagd, maar dan krijg je een lawine van juridische blabla over je heen waar de honden geen brood van lusten.
VerwijderenZe kijken niet eens naar de inhoud van de klacht, maar beginnen direct met allerlei wets en rechtsregeltjes te spuiten.
Je staat alleen tegenover een enorm imperium.
Aanklagen is sowieso moeilijk omdat je afhankelijk bent van deze mensen en de instanties waar ze voor staan.
Spreek je iemand op zijn of haar gedrag aan, dan heb je daar jaren later nog hinder van, is mijn ervaring.
Zeker als het op lokaal niveau speelt.
Ook ik zou willen dat ik een goede oplossing had voor je, maar helaas. Wel heb ik bewondering voor alles wat je onderneemt . Ik kan je alleen geluk wensen en hopen dat je eens serieus genomen wordt !
BeantwoordenVerwijderenDank je
Verwijderen