Tuinbewoners

Volgens mijn buurman heb ik echte bejaardenplanten in mijn tuin.

 Dat is best mogelijk, maar het ziet er wel vrolijk uit.

Ik heb erg veel steen in mij tuin.
Daar was ik eerst niet zo blij mee.
Maar de realiteit is dat ik een grote bewerkelijke tuin niet meer kan behappen.
En met een bonte voortuin,een groene zijtuin, en een mooi plantenvak in de achtertuin hou ik nog genoeg over.
Dit gedeelte was vroeger een moestuin.
Later zijn er middenin grindtegels en een wasmolen in geplant.
De wasmolen gaat naar een andere plek en die tegels gaan er tzt absoluut uit.
Dan heb ik een mooi vlak om  met groen te vullen.
Dat gebeurt overigens ook al uit zichzelf.
Overal schieten plantenstekken omhoog, die er vermoedelijk vroeger al gestaan hebben.

Van het meeste heb ik geen idee wat het is.
Ik heb ook het gevoel dat er nog wat uit de moestuin tussendoor piept.

En dan zijn er nog de tuinbewoners.

Toen ik mijn eerste huis met tuintje kreeg, kwam de eerste al gauw spontaan op mijn pad.

Afgeprijst en daar zou het wel bij blijven dacht ik.

Maar schets mijn verbazing, dat ik, net na m'n volgende verhuizing, er al weer één tegen kwam.

En alweer afgeprijst.

Ze hebben inmiddels wel een kwastje verf nodig.

En ja hoor direct na mijn laatste verhuizing loop ik er weer tegen één aan.
En weer afgeprijst.
En heeeeeel erg leuk.

En die laatste twee, tja, die woonden hier al.

Het verhaal gaat dat ik als twee jarige, toen ik in de Gieteling (personeelswinkel van de Hoogovens) een uitstalling van tuinkabouters zag, de hele winkel bij elkaar gekrijst heb, omdat ik een Pauwes wilde (Paulus de boskabouter).

Uiteindelijk heeft mijn vader uit pure wanhoop het  kleinste kaboutertje gekocht.
Die heeft zo'n 35 jaar in de tuin van mijn ouderlijk huis gewoond en toen ie met pensioen ging mocht ie bij mij in de vensterbank komen wonen.
En daar woont ie nog steeds.

Maar de tuin vol kabouters zetten is nooit mijn intentie geweest. 😂😂😂