vrijdag 30 november 2018

Maarten 't Hart


Toen AO van de week vroeg of ik zin had om mee te gaan naar de open atelier dag van Maarten't Hart, was ik enigszins verbaast.
"DE Maarten t' Hart?, vroeg ik nog.
"Jaha, DE".
Ik ken Maarten 't Hart alleen als schrijver.
Nou ja kennen?
Ik heb nog nooit wat van hem gelezen, want ik ben niet zo van de literatuur.
Maar dat ie ook schilderde had ik nog niet eerder gehoord.
Dus ging ik toch maar even op onderzoek uit.
DE Maarten 't Hart uit Groot Oever is de kunstschilder en dus niet de schrijver.



Groot Oever is een buurtschap dat uit één straat met diverse zijpaadjes met dezelfde naam bestaat.
Er zijn zelfs meerdere huizen met hetzelfde huisnummer.
De TomTom was het spoor bijster en we verdwaalden dan ook compleet.
Er was nergens een mens te zien en toen AO bij een manege de weg vroeg kenden ze de schilder wel, ze zagen hem altijd langs fietsen, maar waar ie nou woonde?
Geen idee.
En daar wij beiden nog in het bezit zijn van een bejaard gsm konden we er ook niet op googlen.
Dus toen we op het zoveelste buitenpaadje strandde belde AO maar naar z'n dochter of die  op internet wilde kijken.

Ondertussen kon ik dit prachtige plaatje schieten.



Maarten 't Hart de kunstschilder woont op een prachtig plekje in the middle of nowhere.


Hij maakt adembenemende realistische schilderijen en pentekeningen waarin je je terug in de tijd waant.
Ongelofelijk fijn en gedetailleerd.
Hoe kan het nou toch dat ik nog nooit van hem gehoord had?



Hier kun je zijn werk zien:



donderdag 29 november 2018

Kerstmarkt


Ik ben eigenlijk niet zo van de kerstmarkten, veel te druk en te duur.
Maar de kerstmarkt van de dagbesteding alhier maakte ik vanmorgen met liefde een uitzondering voor.
Ook hier was het megadruk.
Alle afdelingen uit de regio waren vertegenwoordigd.
Er was veel moois te zien en veel te eten (hebben we maar niet gedaan).


Op dit leuke plantenrekje werd ik op slag verliefd.
Ook de potjes zijn met de hand gekleid.
Hij staat hier op de vensterbank van mijn zijraampje, maar ik denk er over om hem op te hangen.

Als ik tenminste iemand kan vinden die wat boorwerk wil doen.
Mijn schilderijen hangen ook nog steeds niet en ook de extra steunen langs de trap liggen te wachten op beter tijden.
Zelf mag ik absoluut geen boormachine meer hanteren helaas.

dinsdag 27 november 2018

Randjes




Weer een inhaalslag gemaakt.
Ik begin morgen aan week 43.
Zaterdag krijgen we de laatste randjes van week 48.
Dus ik ben nog wel even bezig.
Daarna heb ik naar verwachting nog een halve meter over.
Zonde om af te knippen, dus ik ga gewoon verder tot de rol vol is.


Als het van Lolo mag

donderdag 22 november 2018

11 jaar

Vandaag is het precies 11 jaar geleden dat ik mijn schepen achter me verbrandde.
Het was ook op een donderdag en het was stralend weer.


zaterdag 17 november 2018

Een uitje met een onverwachte wending


Afgelopen dinsdag kreeg ik een berichtje van de Uitbus (voorheen de Boodschappenbus) dat er door ziekte voor een aantal uitjes een paar plaatsen weer beschikbaar waren.
Dus gaf ik me op voor een tocht door Salland.
Een mooie gelegenheid om weer een stuk van de regio te verkennen.
Ik werd gistermorgen keurig thuis opgehaald.


We reden via Vilsteren 


naar Dalfsen.


Waar we tot mijn stomme verbazing door een onbekende sponsor getrakteerd werden op koffie met gebak op een plek die mij zeer vertrouwd was.
Waar nu op het landgoed Gerner het sfeervolle hotel-restaurant de Barones huist, zat vroeger het LTC (Leefstijltrainingscentrum).
Hier heb ik heel lang geleden 3 meerdaagse  workshops gevolgd die mijn leven totaal veranderden.
Wat was het leuk om hier weer even terug te zijn!


 Daarna volgde een tocht langs landhuizen.
(Wat zijn er veel fraai bewaard gebleven in Overijssel)


Langs de IJssel.


En veel plaatsjes waarvan ik de naam vergeten ben.


In Lettele stopten we voor de lunch in het gezellig restaurant de Koerkamp.


 Waarna de de terugtocht via de Holterberg ging.
Als kind ben ik hier eens geweest, maar ik kon me er weinig meer van herinneren dan dat het imposant was.
En dat is het.
Het weidse uitzicht is niet te vangen vanuit een rijdend busje.
Wat zou ik hier graag nog eens terugkomen om in alle stilte van dit prachtige uitzicht te genieten.

Ik was veruit de jongste deelnemer, maar het was erg gezellig.

Alle fotos staan in dit album.

Fotos van deelnemers zijn met hun toestemming geplaatst.

dinsdag 13 november 2018

Over mutsjes en andere kleding


Vandaag heb ik m'n laatste mutsjes in elkaar gezet.
Er speelt een oude blessure op, dus het is even gedaan met breien.


Maar ik kan er toch 49 inleveren.
Plus de eerste 3 die ik op de breidag maakte.
Toch een mooi resultaat in een maandje.



Af en toe heb ik zo'n periode dat het ene na het andere kledingstuk de geest geeft.
Zo heb ik dit jaar oa al meerdere spijkerbroeken, en een flinke lading sokken weg kunnen gooien.
Mijn favoriete zomerjas zat al een tijdje geen kleur meer op, maar toen ik hem na een wasbeurt ophing was ie op zithoogte zo  dun dat ik er dwars doorheen kon kijken.
En toen ik mijn comfortabele boven nul* winterjas uit de kast haalde, moest ik na 12 winters toegeven dat ook hij zijn einde met rasse schreden nadert.

Ik ben dan wel een aalmoesrentenier, maar ik hoef er niet als schobberdebonk bij te lopen.
Gelukkig vond ik op marktplaats al snel een leuke jas voor een bescheiden prijsje.
Hij past perfect.
Of ie ook leuk staat weet ik nog niet.
Want ik moet m'n spiegels nog ophangen, hahaha.
Maar hij is in elk geval vrolijk.


* En voor wie zich nu afvraagt wat ik met boven nul bedoel:
Ik heb een loeiwarm winterjack dat ik alleen kan dragen als het echt vriest.
En een jas voor als het nog zo tussen de nul en tien graden is.
Boven tien graden heb ik een stevig spijkerjack.


maandag 12 november 2018

Ganzenmaandag

In vroegertijden brachten de boeren op de eerste maandag na Sint Maarten de Ganzen naar de markt in Coevorden.
Tegenwoordig worden er geen ganzen meer verhandeld, maar jaarlijks is er een wedstrijd ganzenhoeden voor kinderen in klederdracht.
Eerder alleen meisjes, maar tegenwoordig ook jongens.

Dat wilde ik wel eens zien.
Dus stapte ik vanmorgen op mijn te kleine gammele stationsfiets om door de regen de 3,5km naar het station te fietsen.
Het was de eerste keer sinds mijn verhuizing dat ik weer eens in de trein zat.

In Coevorden werd ik opgewacht door AO.
Maar het ging steeds harder regenen, dus besloten we eerst maar eens een kringloop te bezoeken.


Toen het wat droger werd liepen we alsnog over de markt.
Het ganzenhoeden was al voorbij, maar op een podium werden de kinderen ondervraagd voor de miss en mister ganzenhoeden verkiezing.
Zo kregen we toch nog wat van de plaatselijke klederdracht en de ganzen te zien.


Na een beker warme chocolademelk in een posh restaurant op het marktplein hielden we het voor gezien.


Het bleef vies weer, dus doken we onder in een tweede kringloop.
Puf om naar de tweede ronde ganzehoeden te gaan hadden we daarna niet meer.
Dus liet AO me nog wat meer van de omgeving zien en eindigde we ons uitje bij Rian tegenover station Hardenberg, die echt de allerlekkerste boerenpatat heeft.
Gevoed en gelaafd stapte ik daarna weer op de trein.

zondag 11 november 2018

Zingen

Zaterdagmorgen toog ik in alle vroegte al op pad.
Ik mag meedoen met een projectkoor.
Één van de muziekverenigingen jubileert en deed een tijdje geleden een oproep in de krant.
Ik heb me gelijk aangemeld.
Pas later hoorde ik dat de oproep eigenlijk alleen voor leden van de plaatselijke koren bedoeld was.
Maar als nieuwkomer met ervaring ben ik dus ook gewoon welkom.

Dus zat ik in alle vroegte met een verstopte neus en een zware basstem opeens een alt en tenorpartij mee te zingen.
6 liedjes worden er in 5 repetities ingestudeerd.
En dan volgt er vlak voor kerst een uitvoering, waar niet alleen de jubilerende fanfare en het project koor aan mee doen, maar ook een kinderkoor en enkele solisten.
Het geheel wordt ook nog eens omlijst door kunstwerken van plaatselijke kunstenaars.



En dan was er ook nog Sint Maarten.
In Noord Holland werd dat nog druk gevierd, maar de kinderen meden onze portiekflats.
In het Katholieke Brabant vieren ze het niet.
En hier in Overijssel wordt het gezien als een katholiek feest.
Er heerste nogal wat verwarring, omdat de 11de dit jaar op zondag is.
Het gereformeerde deel van de bevolking hecht zwaar aan de zondagsrust.
In sommige wijken werd er daardoor voor gekozen om het op zaterdag te vieren.
In andere wijken koos men voor de zondag, maar verzocht mensen om een lichtje buiten aan te doen als de kinderen er welkom waren.
In mijn wijk liet men alle opties open, zaterdag of zondag met een lichtje erbij.
Dus zat ik zaterdag om 18 uur klaar met een grote schaal snoep, maar er kwam niemand.
Zondag kwamen er na een uurtje drie pappas met een hele sliert kleutertjes, die, na keurig het lied van elf november gezongen te hebben, gretig de lollies er tussenuit visten.


vrijdag 9 november 2018

Feestje


Het verzorgingstehuis bij mij om de hoek bestond vandaag 5 jaar.
Dus was er een feestje.
Niet alleen voor de 48 bewoners, maar ook voor de buurt.
Na bijna twee weken snotterend en proestend op de bank gehangen te hebben was ik wel toe aan een klein uitje.
Het huis heeft ook een buurtfunktie, zo eet ik er al regelmatig bij het eetcafe en handwerk er.
Vorige week was er het Sallands dictee, waar ik me maar niet aan gewaagd heb.
 😂😂😂

De feestcommissie had goed z'n best gedaan.
Er stonden kraampjes waar de bezoekers een goed beeld kregen van wat er in het huis gebeurt.

Er waren twee prijsvragen.
Bij de ene moest je tien vragen over het huis beantwoorden.
Ik wist de meeste antwoorden tot mijn verbazing toch al wel en heb er een paar gegokt.
Bij de tweede werd gevraagd om namen te verzinnen voor de verschillende woongroepen, die nu nog alleen een letter hebben.
Ik heb voor namen gekozen van fruit en notenbomen die hier in de wijk staan, nog uit de tijd dat hier een grote herenboerderij stond.
Walnoothof, kersenhof etc.

Er was een accordeonist die oude liedjes speelde, die door bewoners en bezoekers enthousiast mee werden gezongen.


En er was een clown die ballonbeestjes maakte.
(Ja die arm links in beeld is van mij)
Ze maakte verdienstelijk poezen en hondjes en papegaaien.
En kreeg de slappe lach toen ik om een stokstaartje vroeg.
Maar binnen een paar seconden stond er toch een heus stokstaartje op tafel.

 





Er stond nog meer op het programma, maar ik ben duidelijk nog niet hersteld, dus ben ik na 1,5 uur weer naar huis gegaan en met de poeties op de bank gekropen.
Het was een echt bejaardenfeestje, lekker knus en gezellig.


Ps de tussenstand alhier van de mutsjes staat op ruim 6500.

woensdag 7 november 2018

Sokken


Met Anja hebben we het nogaleens over sokken.
Ze breit ze nl altijd zelf en ook nog eens hele mooie.
Toen ik me afvroeg hoeveel ze er wel had, weidde ze er gelijk een blogje aan.

En nu kan ik natuurlijk niet achter blijven.

Ik heb al sinds m'n 21 een sokkentik.
In die tijd had ik nog een voor mij zeer bescheiden kledingmaatje 44, maar grote maten winkels waren er nog niet en de gewone winkels gingen niet verder dan 42.
Dus liep ik in herenbroeken en oude overhemden van mijn vader.
(Oh wat een opluchting toen een paar jaar later de eerste grote maten winkel Studio Star in Beverwijk haar deuren opende)

Er waren drie dingen waar ik niet belemmerd werd door de maat.
Oorbellen, sjaaltjes en sokken (toen nog maat 41)
In de aanloop naar mijn verhuizing telde ik nog ruim 300 paar oorbellen, meest uit mijn 20er jaren en een plank vol sjaals.
Van de sjaals is een deel in de kledingcontainer verdwenen.
Van de oorbellen een klein deel naar de rommelmarkt.

En ja dan zijn er nog mijn sokken
Tot voor kort verdeeld over twee laatjes.
Een voor gebruikte sokken en één voor nieuwe.
Uit die laatste mag ik alleen pakken als de kleur niet meer in mijn gebruikte sokkenla voor komt.
Zo voorkom ik dat ik op een gegeven moment met alleen nog maar versleten sokken zit.

En toen kwam er vorig jaar een paar Meindl's op mijn pad en bleken vrijwel  al mijn sokken te kort.
Dus plunderde ik uit de aanbiedingenbak van het Kruidvat de Happy Socks, die lekker lang zijn.
Maar nu heb ik dus echt heeeeeeeel veel sokken.


Links de gebruikte, in het midden m'n lange, en rechts de reserve.

Bloos.

maandag 5 november 2018

Goed gemutst



Wat doe je als je snipverkouden op de bank hangt?
Mutsjes breien natuurlijk 😂😂😂
Ik heb wel een probleem, want m'n restjes zijn vrijwel op.