Zingen

Zaterdagmorgen toog ik in alle vroegte al op pad.
Ik mag meedoen met een projectkoor.
Één van de muziekverenigingen jubileert en deed een tijdje geleden een oproep in de krant.
Ik heb me gelijk aangemeld.
Pas later hoorde ik dat de oproep eigenlijk alleen voor leden van de plaatselijke koren bedoeld was.
Maar als nieuwkomer met ervaring ben ik dus ook gewoon welkom.

Dus zat ik in alle vroegte met een verstopte neus en een zware basstem opeens een alt en tenorpartij mee te zingen.
6 liedjes worden er in 5 repetities ingestudeerd.
En dan volgt er vlak voor kerst een uitvoering, waar niet alleen de jubilerende fanfare en het project koor aan mee doen, maar ook een kinderkoor en enkele solisten.
Het geheel wordt ook nog eens omlijst door kunstwerken van plaatselijke kunstenaars.

En dan was er ook nog Sint Maarten.
In Noord Holland werd dat nog druk gevierd, maar de kinderen meden onze portiekflats.
In het Katholieke Brabant vieren ze het niet.
En hier in Overijssel wordt het gezien als een katholiek feest.
Er heerste nogal wat verwarring, omdat de 11de dit jaar op zondag is.
Het gereformeerde deel van de bevolking hecht zwaar aan de zondagsrust.
In sommige wijken werd er daardoor voor gekozen om het op zaterdag te vieren.
In andere wijken koos men voor de zondag, maar verzocht mensen om een lichtje buiten aan te doen als de kinderen er welkom waren.
In mijn wijk liet men alle opties open, zaterdag of zondag met een lichtje erbij.
Dus zat ik zaterdag om 18 uur klaar met een grote schaal snoep, maar er kwam niemand.
Zondag kwamen er na een uurtje drie pappas met een hele sliert kleutertjes, die, na keurig het lied van elf november gezongen te hebben, gretig de lollies er tussenuit visten.