kumihimo 3

Armbandje met dubbele perle-draad in 4 kleuren.

Ik ben begonnen met het vlechten van een lusje met de helft van het garen en geëindigd met een knoop met kwastje.

Kumihimo 2

Even de twee uitersten naast elkaar.

In het midden de dunste uitvoering 4 draden wit, 2 blauw en 2 rood waardoor je een witte spiraal krijgt.

En daaromheen de allerdikste optie van 16 scoobiedootouwtjes in 4 kleuren.

Duimdik en behoorlijk stug, geen idee waar je die laatste voor zou kunnen gebruiken, mede omdat die touwtjes niet zo heel lang zijn en er een wel erg dikke lelijke knoop aan de einden komt.

Misschien iets voor een tashandvat?

Kumihimo

Kumihimo is een eeuwenoude Japanse vlecht techniek, waarmee je koorden kunt maken.
Ik heb het vandaag voor het eerst uitgeprobeerd.
Toen ik het op internet zag leek het me knap ingewikkeld.
Maar het is niet zo heel erg moeilijk, je moet alleen goed opletten dat je de draden in de juiste volgorde blijft wisselen.
Mijn eerste poging was met 8 draden in 4 kleuren.
Het tweede koord is met 16 draden in 8 kleuren gemaakt.
Maar er zijn heel veel varianten mogelijk.
Door op een andere manier te wisselen kun je bv ook ribbels maken.
Je kunt ook kralen toevoegen, of om grote kralen heen vlechten zodat je verdikkingen krijgt.
Ik heb voor mijn eerste proefjes perle borduurgaren gebruikt, maar scoobidoo of parakoord kan ook, dan krijg je dikkere koorden.
Ik heb een vlechtschijf gekocht maar je kunt ze ook zelf maken van karton of triplex.

Friendly plastic

Een erg leuk alternatief voor krimpie dinkie is friendly plastic.
Dit wordt enigszins vloeibaar als je het verwarmd.
Met een sateprikker kun je er dan vormen in trekken.

Bij de bovenste oorbellen heb ik er stukjes opgelegd.

De onderste bestaat uit smalle reepjes waar ik lijnen over getrokken heb, waardoor een mooi veerpatroon ontstaat.

Bij mijn pinterest vind je in de map krimpie dinkie enkele tutorials.

Nieuwe dingen proberen

Ik ben vorig jaar begonnen met lessen om nieuwe dingen te leren.
Een van de projectjes waar ik mee bezig ben is deze.
Vraag me niet hoe het heet en het is ook lastig om uit te leggen.
Kortgezegd bewerk je een soort papier met acrylverf en nagellak en borduurt het vast op een ondergrond van stof.
Daarna was je stukjes papier weer weg waardoor de ondergrond door de gaten zichtbaar wordt.

Ik heb een paspartout gemaakt van karton dat ik omspannen heb met groen vilt.
Dat over het werkstukje gelegd en het geheel op een schildersdoekje gespannen.
Groen is altijd een ramp om te fotograferen zeker in combinatie met rood, dus ik hoop dat het toch een beetje over komt

We gaan naar buiten

Elk voorjaar is het genieten als Piep en Lolo weer voor het eerst naar buiten gaan.

Ze talen er 's winters niet naar en dat vind ik maar wat makkelijk.

Geen gedoe met in en uit laten.

Maar vandaag was het dan zo ver en wat waren ze blij.

Gekke Piep die zo graag de hort op gaat bleef gek genoeg eerst nog even achter het raam zitten, maar al gauw moest elk bloempje en takje besnuffeld worden.

Ik vond voor een klein prijsje een leuke plantenbak op facebook en de struik kreeg ik gratis.
Of het aanslaat is een gok.
Het is niet echt de  juiste tijd om struiken te verplaatsen en dan zet ik hem ook nog uit vollegrond in een bak, maar het is een sterke soort die wel wat hebben kan, dus ik waag het er op.

Doorgeprikt

Ik kon niet meer stoppen met prikken.

Staat leuk in een accubak he?

Als de katten er nu maar niet mee vandoor gaan. ;-)

Naaldvilten

Vandaag zou ik les hebben, maar het is alsof de duvel er mee speelt.
Ik kwam er alweer niet terecht.
Ditmaal vanwege de chaos op het spoor.
Naarmate de ochtend verstreek zag ik steeds meer treinen vertraagd raken, die dan vervolgens ook nooit meer arriveerden.
Ik bleef dus thuis vanmiddag.

Omdat ik toch wel in de creatieve mood was, wilde ik stof gaan verven, voor het werkstuk dat ik wil maken voor kunst in de kerk.
Maar nergens kon ik mijn rol witte katoen vinden.
(Opruimen heeft ook nadelen)

Dus besloot ik maar eens aan de slag te gaan met de viltnaald die ik al een paar jaar heb liggen.
Het boekje dat ik erbij kocht gaf een summiere uitleg.
Hou de naald goed recht en steek hem er niet te diep in, anders breekt ie.
Het eerste kwartier prikken leek totaal geen effect te hebben en ik dacht dat ik alleen maar bezig was om het styropor hartje te mollen.
En toen opeens begon er vorm in te komen.
Bij het tweede hartje ging het al een stuk beter.
Het is leuk om te doen en ik heb nog een paar zakken met hartjes liggen hahaha.
Al moet ik het wel met beleid doen, want mijn schouder is niet zo enthousiast als ik