donderdag 28 februari 2019
De uitslag
Dinsdag was er een feestje in het verzorgingshuis bij mij om de hoek.
Innocent kwam de uitslag van de goedgemutste breicampagne bekend maken.
Dat dat in Ommen gebeurde hebben we te danken aan deze twee dames.
Rechts Renate de megabevlogen activiteiten coördinatrice van het Vlierhuis.
En links Tiny, de gezellige lieve actieve vorige bewoonster van mijn huis, die ik overal tegen kom, omdat ze al net zo creatief is als ik.
Zij hebben samen door hun enthousiasme een beweging op gang gebracht in Ommen en wijde omgeving, die niet meer te stuiten is.
Er wordt uitgebreid gebreid bij de tv, in verzorgingstehuizen, bij handwerkgroepjes, buren gaan samen breien, ontmoeten elkaar.
En in het najaar is er een dag waarop iedereen bij elkaar komt om samen te breien.
Dit jaar is er in Nederland weer een record aan mutsjes gebreid en gehaakt.
We werden getrakteerd op gebak.
En het team van innocent legde uit hoe alle mutsjes met de hand op de flesjes geplaatst werden, om vervolgens goed ingepakt te worden voor de verzending .
Vervolgens werd er nog een rondje bingo gespeeld en werden er fotos gemaakt.
En intussen is iedereen al weer aan de slag voor de volgende ronde.
zondag 24 februari 2019
Opperste verwarring
Als we de ruimte betreden worden we met open armen ontvangen door een vriendelijke man, die ons direct koffie en thee in schenkt en een gesprek aan gaat dat niet meer stopt.
Hij loodst ons langs werk uit zijn begintijd, zijn werkhoekjes en ruimtes vol werk dat soms niet af lijkt, soms niet af is, vaak kleurrijk en af en toe somber.
Maar vooral onbegrijpelijk.
Ondertussen ging het gesprek geanimeerd voort, gaat er een vaas met takken om, de scherven verworden direct tot kunst dat digitaal wordt vastgelegd.
Als we even met z'n tweeën door de tuin lopen, tussen betonbrokken met vrolijke kleuren en andere objecten, zeg ik wanhopig:" hoe moet ik hier nou een stukje over schrijven? Ik begrijp er niets van."
Weer binnen gaat het gesprek weer voort.
En maak ik zonder er bij na te denken nog een foto.
En op die foto zie ik opeens het kleurrijke plafond.
En ik vind het mooi!
We krijgen een sapje in een wijnglas en er staan mergpijpjes, kaaskoekjes en fruit op tafel.
Het gesprek, dat inmiddels meer deelnemers heeft, gaat dieper en er komen raakvlakken tevoorschijn.
En als we aan het eind van de middag opstaan "moeten" we nog even op de foto, voor zijn nieuwste project.
Een dag later blijf ik piekeren over dit blogje.
Hoe schrijf je over een mooi mens en werk dat je niet begrijpt?
Maar dan denk ik aan het boekje dat hij ons mee gaf toen we vertrokken.
En als ik het lees dringt het tot me door dat ik me voor niets druk liep te maken.
Het gaat niet om mooi vinden.
Er is inderdaad werk dat niet af is.
En ik hoef het niet te begrijpen.
En zo is het goed.
Foto's met toestemming gemaakt en geplaatst.
De drie foto's die Eef van ons maakte idem dito.
vrijdag 22 februari 2019
woensdag 20 februari 2019
De laatste randjes en toch niet
De laatste weken heb ik een inhaalslag gemaakt met de randjes van "randje per week 2018".
Ik heb nu alle randjes er op staan, maar er is nog een armlengte band over.
Zonde om dat af te knippen, dus ga ik gewoon door met andere randjes.
Maar voor de afwisseling ga ik eerst aan de slag met een haakwerk dat ook al zeker een jaar wacht om afgemaakt te worden.
maandag 18 februari 2019
Boerenmarkt
Eén keer per maand is er in Vilsteren een boerenmarkt, waar producten uit de regio verkocht worden.
Daar wilde ik graag eens rondkijken dus stond Anne afgelopen zaterdag al vroeg voor de deur om me op te halen.
Je kon er echt van alles kopen.
Oa brood, bier, vlierbessensap, honing, vis, kaas, bloedworst en verrukkelijke chocolade.
Bij die laatste wil ik nog wel eens een workshop volgen.
En ik heb zo'n vermoeden wie er dan met me mee zou gaan.
Omdat het prachtig weer was besloten we naar het theekoepeltje te lopen.
Onderweg kwamen we deze ons onbekende vogeltjes tegen.
Ook het uitzicht uit het theekoepeltje is prachtig.
Je ziet links de kerk van Vilsteren en Rechts de molen.
En die boom in het midden?
Dat hoort zo.
De adelijke dames wilden als ze in het theekoepeltje verpoosden graag hun blanke huid behouden.
En de boomkruin vormt een natuurlijke parasol.
Maar een foto zonder boom is toch fraaier dus ging ik even op de rand van het heuveltje staan.
Ik ben nog steeds aan het zoeken naar het perspectief.
Volgens leden van de fotogroep op facebook is het saai om de horizon precies in het midden te zetten en kun je beter kiezen voor een lage of hoge horizon.
Wat vinden jullie?
Alle fotos
woensdag 13 februari 2019
Beek en Brink
Op het laatste moment besloot ik me nog op te geven voor een rit door het westen van Drenthe.
En hoera!
Door een afmelding kon ik gisteren nog mee.
Deze keer werd ik als eerste opgehaald dus ging de wekker al vroeg.
Zo kon ik ook voorin naast de chauffeur zitten, waardoor ik wat betere fotos kon maken en de chauffeur ook af en toe speciaal voor mij even halt hield onderweg om iets vast te kunnen leggen.
Het eerste uur reden we heel het Vechtdal rond om mensen op te halen.
Daarna begon de tocht pas echt met cappuchino en lekkere walnotenkruidcake in de knusse Petite Mangerie in Zuidwolde.
Er volgde een rit langs heel veel mooie dorpjes, prachtige huizen en huisjes,
kerken,
een bescheiden hunebed,
wegen, kanalen,
molens.
We kwamen oa door Echten, Ruinen, Dwingeloo, Frederiksoord en Havelte.
En we aten tussen de middag te lekker bij Eterij Nieuwscafe in Diever.
Daarna werd iedereen weer naar huis gebracht.
Op de heenweg kwamen we toevallig langs het huis van mijn vriendje en dat zou op de terugweg weer gebeuren .
Met de chauffeur had ik een lolletje over stalken en dus reed ie langzaam langs het huis en maakte ik zogenaamd sneaky een foto, die duidelijk vanuit het busje genomen was.
Thuis gekomen wilde ik de foto versturen met de tekst:
big mother is watching you.
Maar tot mijn stomme verbazing hing er al een berichtje van Anne: "Ik zag jullie langs rijden vanmorgen en vanmiddag weer".
Eh tja, die man heeft en antenne voor me.