Als je creatief stil ligt

En er niets uit je handen en je hoofd meer wil komen, dan ....eh tja, dan weet ik het eigenlijk ook niet meer.

Dus kocht ik op marktplaats maar weer eens een paar malletjes om in elk geval weer eens iets te proberen

Er stond bij voor kleine doosjes, maar dat ze zo priechelig zouden zijn zag ik niet aan komen.

Fantasie komt er niet bij kijken, maar er is in elk geval weer eens iets uit mijn handen gekomen.

Wel jammer dat er, zo als zo vaak,  fouten in die malletjes zitten.

Zo zit het gleufje, waar het lipje van het klepje van het tasje in zou moeten, veel te laag.  (Wat een zin hahaha)

De constructie van het hartje klopt gewoon niet.

De gleufjes van het doosje rechtsonder zitten zo dicht aan de rand dat het door scheurt bij het in elkaar vouwen.

En de extra ascessoiremalletjes bij het lantarentje zijn veel te groot.

Soms vraag ik me af of ik mijn creativiteit maar helemaal aan de wilgen moet hangen en iets anders moet gaan doen.

Er moet nog ergens een blokfluit op zolder liggen.

Of misschien kan ik wel schapen gaan hoeden of zo.

Heb ik echt ooit getekend en geschilderd en artquiltjes gefabriceerd?

Ontroerend

 

Landgoed Eerde

 Het is inmiddels al weer bijna twee jaar geleden dat we een winterwandeling maakten op dit landgoed.

Toen liepen we langs de Regge op de fraaie Steile Oever.

Gisteren besloten we aan de andere kant van het landgoed te gaan lopen.

Vanaf de parkeerplaats Meiersbos liepen we het bos in, waar we eerst de grafkelder van de familie van Pallandt bezochten.

Daarna liepen we door het dicht gemengde bos naar het Eerderveld.

Er wordt hier hard gewerkt aan vernieuwing.

Onderweg kwamen we prachtige paddestoelen tegen

Soms wel bijna een halve meter in doorsnede.

Zoals deze sponszwam

Dennenvoetzwam

En veel kleiner: Kleverig koraalzwammetje.

(En toe hield mijn kennis op.)

Op weg naar huis bezochten we nog even een stuwtje waar de Linderbeek uit komt in de Beneden-Regge.

Thuisgekomen was Lolo heel erg blij ons te zien.

Ze vind het nog erg moeilijk om alleen te zijn.

Arm meisje.

Hier vind je alle fotos

What's next?

 

Rare dagen en dingen

 Op tafel staat een minuscuul blikje met Pieps as.

Zo snel gaan de dingen.

Stapje voor stapje ruim ik haar overbodig geworden spulletjes op.

Wat moet 1 kat nog met vier kattenbakken, twee reismanden en twee antischrokbakken terwijl ze nooit schrokt.

Lolo is niet meer bij me weg te slaan.

Elke keer als ik naar de WC ga zit ze op het hoekje van de salontafel dat het dichtst bij de deur is op me te wachten en spreekt me verontwaardigd toe als ik weer terug kom.

Ze mist haar vriendinnetje duidelijk.

Katten kunnen wel tot een half jaar rouwen las ik ergens.

Arm meisje.

Ik kreeg lieve kaartjes en berichten, dat doet goed.

Op een van de weggeefhoeken bood iemand een enorme hortensia aan.

Die wilde ik maar wat graag hebben voor in de voortuin.

We konden hem vandaag precies tussen de buien door ophalen en weer ingraven.

Daar wordt je dan weer een beetje blij van.

Omdat de huurdersdag dit jaar niet door mocht gaan, stuurde onze huisbaas alle huurders een puzzel.

Daar kwam nogal wat commentaar op op Facebook.

Sommige mensen kunnen nergens iets aardigs in zien.

Ik vind het een positieve geste.

Vanmiddag hebben we een paar uur besteed aan .....

De rand leggen. Hahahaha!

Het is een bijna helemaal groene puzzel met bladeren en daardoor geweldig ingewikkeld.

Zelfs voor een ervaren puzzelaar als mijn vriendje.

Dinsdag krijg ik er nog één van iemand, met een afbeelding van een kleurrijk boeket bloemen.

Dus voorlopig zijn we weer zoet.

Creatief gezien komt er nog steeds niets uit mijn handen.

Het wil gewoon niet.

We leven in zo'n rare wereld.

Al weken ligt er een steen op mijn maag en kost eten me enorm veel moeite en dat is heel raar voor zo'n eat-o-holic als ik.

Dag meisje, dank je wel

Woensdagavond even na 11 uur gaf het hartje van mijn lieve dappere Piepelotje het op.

Ik ben dankbaar voor de vele mooie jaren die ik met haar mocht delen, maar wat zal ik haar vrolijkheid missen.

De Fabriek

 Een paar maanden na mijn verhuizing kocht ik een kast voor mijn verzameling houtdraaiwerkjes.

Mijn verzameling begon al zeker dertig jaar geleden toen ik twee wolhouders kreeg.

In de loop der jaren vond ik er af en toe op rommelmarkten wat bij.

Maar in de tijd dat ik in Brabant woonde vond ik er niet één.

Eenmaal verhuisd naar Overijssel vond ik een doosje met onderzetters bij de kringloop voor 1€.

En daar hield het mee op.

Tot ik twee weken geleden een foto zag van een veiling op Catawiki, van een compleet dozijn.

Ik heb erg geaarzeld, want in één keer zo'n aankoop doen is best wel een stap.

Twee weken lang keek ik naar de biedingen.

En twee minuten voor de veiling sloot besloot ik het er toch op te wagen en werd ik de eigenaar van deze prachtige aanvulling op mijn niet kostbare maar wel byzondere verzameling.

Ik ben netjes binnen mijn geplande budget gebleven.

Er was mij lang geleden verteld dat deze voorwerpen voor de oorlog gemaakt werden van resthout als meubelmakers in Noord Holland even niets te doen hadden. 

Maar op de veiling las ik een ander verhaal:

"De fabriek" in Indonesië maakte deze voorwerpen tussen 1920 en 1949.

Ik heb er nu wel een paar dubbel, maar dan nog was het een koopje en ik ben er echt heel erg blij mee.

De dubbele vind ik vast wel een andere verzamelaar voor.

Misschien ook niet, want het blijft handwerk, dus zullen er altijd verschillen zijn.

Helemaal mee eens