Kippenvel

 Knock down the prison walls
Burn down the house of war
And hear all the people calling
Heaven's voice in Babylon
Saying
Aren't you meant to fly?
Sing your song and touch the sky
Aren't you meant to fly?
Or do you want to wait until you die?
We chain ourselves
To free ourselves
Drown ourselves
To crown ourselves
Reveal ourselves
To be ourselves
We lose ourselves
To find ourselves
Aren't you meant to fly?
Sing your song and touch the sky
Aren't you meant to fly?
Or do you want to wait until you die?
Fly high
You'll get there in time
You're not alone in this battlefield
That's life
You'll fall and you'll rise
Just take a break from the spinning wheel
Fly high
When it's cold in the night
I will call on a army of love
That's life
Just hold on and try
Your faith will tame this beast
Knock down the closing walls
Lets build a house of love
Hear all the people calling
Heaven's voice in Babylon
Saying aren't you meant to fly?
Sing your song and touch the sky
Aren't you meant to fly?
Or do you want to wait until you die?
Fly high
You'll get there in time
You're not alone in this battlefield
That's life
You'll fall and you'll rise
Just take a break from the spinning wheel
Fly high
When it's cold in the night
I will call on a army of love
That's life
Just hold on and try
Your faith will tame this beast
We chase ourselves
To catch ourselves
We hurt ourselves
To heal ourselves
Accept ourselves
Ignore ourselves
We blind ourselves
To see ourselves
Aren't you meant to fly?
Sing your song and touch the sky
Aren't you meant to fly?
Or do you want to wait until you die?

Wat nu? En zo.

 En toen was ik dan eindelijk weer bij met m'n dagboek.

Ik vulde mijn potloden aan bij de kringloop, volbracht op mijn wenkbrauwen de wandelchallenge, proefde aan hobbies.

En hoera!

Ik ging eindelijk weer eens op vakantie.

Nog net voor de maatregelen weer aangescherpt werden kon ik nog even elke dag zwemmen.

En daarnaast genieten van de mooie omgeving en de vele paddenstoelen.

En eigenlijk baal ik ook wel een beetje dat ik weer bij ben.

Tekenen is het enige creatieve wat nog een beetje wil.

Maar er is steeds minder te melden.

Waar haal ik nieuwe inspiratie vandaan?

Dan toch maar weer eens het Flow Daily Craftbook oppakken?

Of maar weer manmoedig aan de stapel halfaf handwerk en dergelijke beginnen?

Vrijdag is mijn wekelijkse boodschappendag.

Dat heb ik ingesteld bij de eerste lockdown en dat bevalt me eigenlijk prima.

Minder verleidingsmomenten.

En alles in één keer in huis.

Vergeet ik iets: pech.

Is er iets op: pech.

Vandaag liep ik tegen een klein dilemma op.

5 kilo aardappelen kosten €5,49.

10 kilo in de aanbieding €3,99.

Nu heb ik vaak al moeite om 5 kilo op te krijgen.

En ik probeer zo in te kopen dat ik zo min mogelijk, liefst niets, hoef weg te gooien.

Dus ik heb enorm staan aarzelen bij die enorme zak aardappelen.

Of de veel duurdere kleine zak.

Het scheelde te veel.

Maar uiteindelijk ben ik toch met 10 kilo thuis gekomen.

In de zomer zou ik het niet gedaan hebben.

Nu in de winter kan ik ze goed in mijn koude bijkeuken opslaan.

En de laatste tijd ben ik toch al weer wat meer van de stamppotten en zo.

Dus de pastagerechten blijven voorlopig maar even in de kast.

Mijn been is nog steeds flink beurs, dat fietst niet echt lekker.

Gelukkig zit de supermarkt om de hoek en fiets ik alleen maar omdat dan alles in mijn grote fietstassen kan.

Mijn neus is nog gevoelig, maar verder valt het alleszins mee.

En Lolo was alweer aan het spelen vandaag, die gekke ouwe meid.

Ze speelt eindelijk weer!

 

Voor de verdiepingscursus mindfullness waar ik deze maand aan mee doe is één van de huiswerkopdrachten aandacht geven aan je positieve ervaringen van deze week.

Nu ben ik echt niet van plan om alle opdrachten uitgebreid hier te gaan bespreken.

Soms houd ik ook nog wel eens wat voor mezelf.

Maar waar ik op deze eerste huiswerkdag echt blij van word is het onverwachte cadeautje van Lolo.

Sinds Pieps overlijden speelt Lolo niet meer.

Soms een tikje tegen een balletje, maar het liefst kijk ze een filmpje voor katten op YouTube.

Iedereen zei: "ach joh, ze is 15, dan spelen katten niet meer.

Maar vanochtend struikelde ik in de gang opeens over een speeltje van Piep dat ik al heel lang niet meer gezien had.

En vanmiddag lag ze als een gek te graaien onder de kast naar iets.

Dus pakte ik Pieps favoriete speeltje en Lolo ging eindelijk weer eens ouderwets uit haar dak.

Daar word je toch blij van!

Mazzel!

 Wat kan een mens een mazzel hebben he!

Tijdens het wandelen vanmorgen maak ik me toch een smak.

Vol op m'n gezicht.

Tand door de lip

Neus wordt inmiddels blauw.

En een blauwe plek van zeker 25cm lang op m'n rechter knie en onderbeen.

Maar helemaal niets gebroken.

Zelfs mn bril en m'n broek zijn nog heel.

Dat is toch mazzel!

Na een tijdje verstandig blijven liggen (dan wordt je niet duizelig) begon de taak om mezelf weer overeind te hijsen.

Dat bleek nog een hele kunst, want ik was natuurlijk op m'n goeie knie gevallen, dus kon mezelf niet eerst op de (pijnlijke) knieën draaien.

Maar Marlien zal Marlien niet zijn als ze dat niet voor elkaar krijgt.

Een lieve dame die langs liep wilde wel even haar auto ophalen om me thuis te brengen.

Maar aangezien alles het nog deed leek het me beter om toch te gaan lopen.

Eigenwijs

 Ik had het plan om het uit te besteden, nu ik zo onfit ben.

Maar uiteindelijk was dat m'n eer te na.

Dus besloot ik elke dag een tak af te zagen.

Dan kom je er immers ook.

Maar eenmaal de eerste tak gezaagd, kon ik de tweede ook nog wel aan.

En de derde, en de vierde.

En toen vond ik dat ik het best in één keer af kon maken.

Dus binnen een half uur lagen alle takken op de grond.

De laatste drie werden wel erg zwaar, dus ik zal het morgen wel moeten bezuren.

Beetje boel moe ook nu.

Maar de voldoening dat het gelukt is neemt niemand me af.

En die takken wegwerken dat komt wel weer een keer.

En de doos?

 Natuurlijk!

😂😂😂

Moestuintafel

Staat er net een jongedame van DHL op de stoep met een gigantisch pak.

Ik heb een moestuintafel van Maggi gewonnen.
Vraag me niet waarom Maggi me aan het moestuinieren zet.

Ik weet het echt niet meer.

Maar ik zal me komend voorjaar in moestuinieren moeten gaan verdiepen.

Inhalen in versnelling

Als we 2021 in gaan, is er steeds minder te melden.

Van 1 naar 2 naar 3 maanden op één blad.

Wat is het leven saai geworden.

 

Inmiddels ben ik al weer dik een half jaar single.

Er blijft een leeg gat in mijn hart.

Dat ik weet dat ik de juiste beslissing heb genomen veranderd daar niets aan.

Dus worstel ik manmoedig de dagen door.

Op een sombere herfstige dag als vandaag is het nog moeilijker om het getekende goed gefotografeerd te krijgen. 

Met een beetje kunst en vliegwerk kan het er nu een beetje mee door.

Boekenwijsheid

 Heel heel heeeeel lang geleden melde ik me aan bij Bureau Intomart (tegenwoordig GFK) om mee te doen aan kijkonderzoek.

Deze had eens in de zoveel tijd een tombola.

En laat ik nou direct al die tombola winnen: 150€ aan VVV bonnen.

Daardoor kon ik het duurste boek dat ik ooit gekocht heb aanschaffen.

"De sleutel tot zelf-bevrijding" van Christiane Beerlandt.

Dit boek gaat over de samenhang tussen lichaam en geest.

Ik heb in de loop der jaren al heel wat over mezelf geleerd uit dit boek.

Vaak kreeg ik opmerkingen dat mensen niets moesten hebben van "dit zweverige gedoe", maar als ik dan iemand iets liet lezen over een kwaal van zichzelf, dan was daar toch meestal veel herkenning.

Later kocht ik er nog het boek  "De hoorn des overvloeds" bij, over wat de behoefte (of juist niet) aan bepaald voedsel wil zeggen.

Een paar maanden geleden wilde ik mezelf trakteren, omdat er, nu er zo weinig te doen is, geld over bleef in mijn "leuke dingen doen" potje.

Dus ging ik op zoek naar het boek "Als de dieren spreken konden".

Je raad het vast al, dit gaat over waarom bepaalde dieren je op een bepaald moment erg aanspreken.

Dit boek was echter niet meer te koop en op Marktplaats werden exorbitante bedragen geboden voor tweedehands.

Gelukkig ontdekte ik bij Bruna, dat er een herdruk op komst was.

Goedkoper dan op Marktplaats.

Dus reserveerde ik een exemplaar.

Ik moest echter aardig wat geduld hebben, want de datum van uitgifte verschoof nog een paar keer.

Maar gisteren kwam ie dan eindelijk toch.

Ook weer geen boek om in één keer uit te lezen, maar echt een naslagwerk.

Ben benieuwd wat het over mijn zwak voor stokstaartjes te melden heeft.

xxx

 

Deze week

 "Wat gaan we doen?"; vroeg MrsHteB van de week op haar blog.

Nou dat zal ik je vertellen.

Vandaag wordt de voorkant van mijn huis geschilderd.

Dat betekent dat alles open staat, de verwarming uit is en een boze poes opgesloten zit in de achterkamer.

Dan komt de achterkant ook nog aan de beurt.

En zal Lolo boven opgesloten moeten worden.

Verder krijg ik vrijdag, bijna 3 jaar nadat de slimme electrameter geïnstalleerd is, eindelijk ook de slimme gasmeter.

Dat betekent dus weer verwarming uit.

En ik heb twee tandartsafspraken voor de eerste stappen van de renovatie van mijn brokkelige gebit.

Echt een week om naar uit te kijken dus.

Ik heb een mooi mens gekend

 

Ik heb een mooi mens gekend.

Toen ik hem leerde kennen was hij al veel vergeten.

Zijn woorden vormden geen hele zinnen meer.

Maar ergens was er toch die klik.

Alsof we een geheime taal spraken die alleen wij begrepen.

De dag kwam al gauw dat ie aarzelend zei:

"Ik geloof dat ik u niet zo goed ken".

En ik hem gerust stelde dat dat ie daar gelijk in had.

Ons geheim was onomkeerbaar geheim geworden.

Ik heb een mooi mens gekend.

Hij heeft mij een nieuwe taal geleerd.

Dat was zijn cadeau aan mij.

Vorige week heeft hij afscheid van deze aarde genomen.

En al was het maar heel even, 

ik voel me rijk dat ik hem heb mogen kennen.

Moe

Vanochtend besloot ik om de andere kant bergopwaarts te gaan.

Ik wilde bonbons gaan kopen bij Twente Decadente , een ambachtelijke chocoladewerkplaats op 1,5km van het park.

Ik besloot een wandelpaadje vlak langs de weg te nemen en dat ging hopeloos mis.

Ik was nl per ongeluk verkeerd afgeslagen een ATB route op.

Het pad hobbelde en kronkelde door de prachtige omgeving bijna ongemerkt de verkeerde kant op.

Toch kreeg ik na een tijdje sterk het gevoel dat er iets niet goed ging, maar er was nergens een afslag.

En de weinige fietsers die langs kwamen reageerde niet op mijn kreet "ik ben verdwaald" en denderden blindelings door.

Uiteindelijk kwam ik toch weer uit de bushbush en midden op een kruising van twee brede zandpaden bleef ik vertwijfelt onder het bordje Pieterpad staan.

Een vriendelijke Pieterpadwandelaar hielp mij met behulp van GPS weer op pad, en ik bleek vlak achter zorgcentrum Krönnensommer, waar Twente Decadente een onderdeel van is, te staan.

Na een stijle klim naar de hoofdingang bleek dat ik weer net zo'n stijl stuk over het terrein terug mocht.

Onderweg verdwaalde ik weer op dit prachtige terrein dat lang geleden een sanatorium voor TBC lijders was.

Maar een vriendelijke dame wees me de weg en vertelde tussendoor ook nog wat over het complex en haar geschiedenis.

Tegenwoordig wonen er mensen met dementie, Korsakof en psychiatrische problemen.

Ook is er dagbesteding.

Het complex is enorm, en was vroeger een dorp op zich, dat indertijd zelfvoorzienend was, met oa een groentetuin en slagerij.

Je waant je er in Zwitserland, zo sprookjesachtig is het aangelegd.

En dan eindelijk, eindelijk kwam ik dan toch bij de chocoladewerkplaats, waar de geur van chocolade me deed denken aan de tijd dat ik op kamers woonde vlakbij de Droste fabriek in Haarlem.

Mijn portemonnee werd al gauw een flink stuk lichter.

Ik was ook wel toe aan wat drinken en gelukkig was de verkoopdame zo vriendelijk om een papieren beker op te zoeken, zodat ik buiten op een bankje warme chocolademelk kon drinken.

Want op dezelfde plek waar ik een half uur lang bonbons bewonderde en aankocht, mag ik niet gaan zitten van de hoge heren in den Haag.

En daar ga ik ook niet moeilijk over doen tegen iemand die daar ook niets aan kan doen.

 

Toen ik wat uitgerust was, begon ik aan de, veel makkelijkere terug weg naar beneden, die half zo lang was nu ik netjes de weg aan hield.

Al met al heb ik denk ik toch wel 4,5km gelopen.

Vanmiddag ging ik voor de laatste keer zwemmen.

Tot mijn verbazing hield ik dat twee uur vol.

Deze laatste avond was de snackbar op het terrein open, dus trakteerde ik me op een portie ongezond, als afsluitend feestmaal.

Inmiddels is het meeste al weer ingepakt, staat de vaatwasser nog te draaien en hang ik uitgeteld op de bank.

Morgenochtend is mijn tijd in Hellendoorn weer voorbij en word ik weer opgehaald.

Mist

Toen ik vanmorgen de broodjes ophaalde was de wereld heel klein.

Ik hou van mist, maar dan vanuit de auto of de trein.

Wandelen in de mist, zeker op een plek die ik niet ken, vind ik niet fijn.

Dus bleef ik thuis op de bank grannies haken, in de hoop dat het in de loop van de ochtend weg zou trekken.

Maar toen het om kwart over elf nog potdicht zat, besloot ik eerder te gaan zwemmen.

Deze keer hadden meer mensen dezelfde gedachte, maar met twee gezinnen erbij kon ik echt nog wel lekker baantjes trekken.

En deed ik er ook nog maar wat aquafitness bij.

In de loop van de middag trok het nog wat meer open, maar eerlijk gezegd had ik gewoon geen puf meer.

Dus bleef ik lekker doorhaken.

Het is tenslotte vakantie.

Terwijl ik dit schrijf huppelt er een konijntje langs.

Oef!

 Volgens de folder van het park ligt er net achter het park een mooie korte wandelroute van nog geen 2km.

Daar zou dan nog 750m bij komen vanaf mijn huisje naar de start en ook weer terug.

Maar aan die 750m leek geen einde te komen.

Na bijna 3 kwartier kwam ik afgepeigerd bij het startpunt.

Dus moest ik arremoede besluiten om de route maar niet te lopen.

De terugweg ging ondanks uitputtingsverschijnselen veel sneller.

In een half uur was ik weer thuis.

Toen ging ik toch maar eens op earth nameten hoe het zat.

En de afstand bleek bijna het dubbele.

Tel daar bij op dat de heenweg een stijgende lijn en de terugweg dalend was en dan is het kwartier verklaarbaar.

Maar dan nog, gaat het wandelen dus niet erg best.

Het is niet anders.

Maar ondanks dat heb ik toch genoten van de prachtige omgeving.

Vanmiddag nog een heerlijk uurtje gezwommen in mijn privé zwembad.

Dat ging wel weer goed.

Wat gek toch he.

En de rest van de middag breng ik door met grannies haken op de bank en Luisteren naar popmuziek uit vervlogen tijden op de mij totaal onbekende TV zender 192TV.

En ondertussen lijkt Lolo me thuis totaal niet te missen en gaat net zo veeleisend om met haar oppas als dat ze met mij gewend is.

Gelukt!

 Sinds mijn verhuizing ben ik niet meer op vakantie geweest.

Wel de eerste jaren heel veel dagjes uit.

Ook hartstikke leuk.

Maar het laatste half jaar is mijn leven echt oersaai geworden.

En dat is niet echt bevordelijk om uit een bore out te komen

Er ging een steeds harder belletje in mijn hoofd rinkelen.

Tijd om te ontsnappen aan de sleur.

Mijn schatten van buren wilden best Lolo wel eten geven, maar ik vond het niet verantwoord om haar helemaal alleen thuis te laten.

Dus trok ik toch maar weer de stoute schoenen aan en deed een oproepje voor een vakantieoppas.

Na meerdere gesprekken (oh wat is dat beeldbellen toch een uitkomst) bleef er iemand over met wie ik een goede klik had.

Die goed snapte wat Lolo nodig heeft, en die niet moeilijk deed over het imperfecte huishouden van deze vermoeide vrouw.

Ondertussen zocht ik internet af, naar goed bereikbare parken, waarvoor ik geen uren in het openbaar vervoer hoefde te hangen of kilometers moest lopen.

Nou dat bleek nog een hele klus.

Maar uiteindelijk bleef 1 park op maar 16km afstand steeds terug komen.

Met bus en twee buurtbussen nog een uur en drie kwartier.

Maar gelukkig was een aardige dame zo lief om mij vandaag weg te brengen en vrijdag weer op te halen.

Wat een luxe, in nog geen twintig minuten waren we op het park.

Ik heb een mooi huisje, een ruim bed, en volgens de receptioniste het zwembadje naar alle waarschijnlijkheid de hele week voor mij prive.

Doordat ik gebracht werd kon ik alle boodschappen al van te voren doen.

Op het park is alleen een klein winkeltje, dat om deze tijd van het jaar niet erg veel heeft.

Maar ik heb mezelf wel de luxe gegund om voor het eerst van mijn leven verse broodjes te bestellen.

Na vertrek van mijn onvolprezen chauffeuse ging ik, voor het eerst in lange tijd, zwemmen.

Dat viel even tegen.

Ik had de grootste moeite om het bad in te komen.

En mijn benen waren erg onwillig.

Maar na een paar baantjes voelde ik de stijfheid uit mijn benen wegtrekken en ging het steeds beter.

Wat heb ik dat gemist.

En nu moet ik leren inductiekoken anders moet ik zo rauw eten.

Ps: hebben jullie Anja's stopwolsokken gezien?

Zo leuk!