Vanochtend besloot ik om de andere kant bergopwaarts te gaan.
Ik wilde bonbons gaan kopen bij
Twente Decadente , een ambachtelijke chocoladewerkplaats op 1,5km van het park.
Ik besloot een wandelpaadje vlak langs de weg te nemen en dat ging hopeloos mis.
Ik was nl per ongeluk verkeerd afgeslagen een ATB route op.
Het pad hobbelde en kronkelde door de prachtige omgeving bijna ongemerkt de verkeerde kant op.
Toch kreeg ik na een tijdje sterk het gevoel dat er iets niet goed ging, maar er was nergens een afslag.
En de weinige fietsers die langs kwamen reageerde niet op mijn kreet "ik ben verdwaald" en denderden blindelings door.
Uiteindelijk kwam ik toch weer uit de bushbush en midden op een kruising van twee brede zandpaden bleef ik vertwijfelt onder het bordje Pieterpad staan.
Een vriendelijke Pieterpadwandelaar hielp mij met behulp van GPS weer op pad, en ik bleek vlak achter
zorgcentrum Krönnensommer, waar Twente Decadente een onderdeel van is, te staan.
Na een stijle klim naar de hoofdingang bleek dat ik weer net zo'n stijl stuk over het terrein terug mocht.
Onderweg verdwaalde ik weer op dit prachtige terrein dat lang geleden een sanatorium voor TBC lijders was.
Maar een vriendelijke dame wees me de weg en vertelde tussendoor ook nog wat over het complex en haar geschiedenis.
Tegenwoordig wonen er mensen met dementie, Korsakof en psychiatrische problemen.
Ook is er dagbesteding.
Het complex is enorm, en was vroeger een dorp op zich, dat indertijd zelfvoorzienend was, met oa een groentetuin en slagerij.
Je waant je er in Zwitserland, zo sprookjesachtig is het aangelegd.
En dan eindelijk, eindelijk kwam ik dan toch bij de chocoladewerkplaats, waar de geur van chocolade me deed denken aan de tijd dat ik op kamers woonde vlakbij de Droste fabriek in Haarlem.
Mijn portemonnee werd al gauw een flink stuk lichter.
Ik was ook wel toe aan wat drinken en gelukkig was de verkoopdame zo vriendelijk om een papieren beker op te zoeken, zodat ik buiten op een bankje warme chocolademelk kon drinken.
Want op dezelfde plek waar ik een half uur lang bonbons bewonderde en aankocht, mag ik niet gaan zitten van de hoge heren in den Haag.
En daar ga ik ook niet moeilijk over doen tegen iemand die daar ook niets aan kan doen.
Toen ik wat uitgerust was, begon ik aan de, veel makkelijkere terug weg naar beneden, die half zo lang was nu ik netjes de weg aan hield.
Al met al heb ik denk ik toch wel 4,5km gelopen.
Vanmiddag ging ik voor de laatste keer zwemmen.
Tot mijn verbazing hield ik dat twee uur vol.
Deze laatste avond was de snackbar op het terrein open, dus trakteerde ik me op een portie ongezond, als afsluitend feestmaal.
Inmiddels is het meeste al weer ingepakt, staat de vaatwasser nog te draaien en hang ik uitgeteld op de bank.
Morgenochtend is mijn tijd in Hellendoorn weer voorbij en word ik weer opgehaald.
