Morgen sta ik weer op
Of overmorgen
Maar vandaag even niet
Ik sluit de gordijnen
Trek het laken over m'n hoofd
Het is even te veel
Het wil even niet
Morgen sta ik weer op
Uiterlijk overmorgen
Ik voel me overweldigd
Het wil nu even niet
Te veel zorgen
Te veel oud verdriet
Morgen sta ik weer op
Nu lukt het even niet
Oh, ik herken dit zo Marlien !
BeantwoordenVerwijderenSterkte, met liefs van Anne
Meid toch, heel veel sterkte!
BeantwoordenVerwijderenHeel herkenbaar, rust uit en heel veel sterkte.
BeantwoordenVerwijderenAch Marlien, ik herken het gevoel ook maar al te goed, en zeker sinds eind vorig jaar (jeweetwel)... Je hòeft ook helemaal niks, ook al denk je misschien dat 'het zo hoort'... Probeer wel asjeblieft al gauw te gaan 'praten' met een vertrouweling, zonder dat die antwoorden hoeft te geven. Verwerking van 'rouw' (in de breedste zin) is niet iets wat maar 1 enkel ritje bevat, maar met tussenstops en vervolgritjes... daar kom ik nu ook wel achter. En bedenk: je bent waardevol! Voor mij, voor anderen. Waarde druk je niet uit in het aantal mensen, maar in betrokkenheid per persoon. Ach en dat weet jij ook, maar herhalen is altijd goed. Hou je taai, en... gooi er weer es wat praat uit, okee. Liefs van mij! 👍🏾🍀💚
BeantwoordenVerwijderenDat is het niet
VerwijderenOw lekker vaag antwoord, maar je weet inmiddels wat het wel is.
VerwijderenHoop dat het vandaag al iets anders is dan gisteren. En schrijven erover is goed,
BeantwoordenVerwijderenOh joh, sterkte...
BeantwoordenVerwijderen