maandag 31 december 2012
'n Nieuw begin?
'n Nieuw begin
alweer
Geen wens
om twaalf uur
geen zoen
geen oliebol
Geen pijl
geen mensen
meer
Marlien (gedachten 1985)
Katten met oud en nieuw
Kanjers zijn het die beestjes van mij.
Echte heldinnen.
Er worden op het grasveldje achter mijn huis al flinke vuurwerkbommen afgestoken.
En ook voor mijn huis zijn een paar buurjongens bezig.
Maar mijn katten kijken alleen af en toe even verstoord op bij een extra harde knal.
Vannacht zullen ze waarschijnlijk weer, net als voorgaande jaren, geinteresseerd naar het spectakel buiten kijken, al die lichtjes in de lucht vinden ze uitermate boeiend.
Tot ze er na een kwartiertje weer genoeg van hebben en lekker in bed kruipen.
Echte heldinnen.
Er worden op het grasveldje achter mijn huis al flinke vuurwerkbommen afgestoken.
En ook voor mijn huis zijn een paar buurjongens bezig.
Maar mijn katten kijken alleen af en toe even verstoord op bij een extra harde knal.
Vannacht zullen ze waarschijnlijk weer, net als voorgaande jaren, geinteresseerd naar het spectakel buiten kijken, al die lichtjes in de lucht vinden ze uitermate boeiend.
Tot ze er na een kwartiertje weer genoeg van hebben en lekker in bed kruipen.
Zo zie je ze bij mij alleen als ik ze zelf bovenop de kast zet ;-)
zaterdag 29 december 2012
1000 Artist Trading Cards
Dit boek stond al een tijdje op mijn verlanglijstje.
Ik had wat "kerstgeld" in m'n potje en daar heb ik het van besteld.
Vandaag lag het in de bus.
Echt zo'n boek waar je uren in kunt gluren.
Een fantastisch inspirerend boek voor de ATC-verslaafden.
Ik had wat "kerstgeld" in m'n potje en daar heb ik het van besteld.
Vandaag lag het in de bus.
Echt zo'n boek waar je uren in kunt gluren.
Een fantastisch inspirerend boek voor de ATC-verslaafden.
Hoek van Holland
Ik had nog een kruidvatkaartje op te maken en het weer vroeg gewoon om een bezoekje aan de kust.
Hoek van Holland was ik nog nooit geweest dus het leek me een goeie optie.
Ik ben alleen nooit helemaal op het hoekje uitgekomen.
Ben ergens verkeerd gelopen en kwam op de pier uit die nog een heel stuk langs de duinen loopt.
Daar stormde het zo dat ik het halfverwege voor gezien heb gehouden.
Al heb ik het strand dan niet bereikt, toch ben ik wel lekker uitgewaaid zo langs de Nieuwe Waterweg in het stralende winterzonnetje.
Geen fotos gemaakt, daarom maar even een verwijzing naar een sfeervol plaatje van iemand anders:
http://michel.foto-logs.nl/images/20110914105718_pier-nat-hvh.jpg
Hoek van Holland was ik nog nooit geweest dus het leek me een goeie optie.
Ik ben alleen nooit helemaal op het hoekje uitgekomen.
Ben ergens verkeerd gelopen en kwam op de pier uit die nog een heel stuk langs de duinen loopt.
Daar stormde het zo dat ik het halfverwege voor gezien heb gehouden.
Al heb ik het strand dan niet bereikt, toch ben ik wel lekker uitgewaaid zo langs de Nieuwe Waterweg in het stralende winterzonnetje.
Geen fotos gemaakt, daarom maar even een verwijzing naar een sfeervol plaatje van iemand anders:
http://michel.foto-logs.nl/images/20110914105718_pier-nat-hvh.jpg
woensdag 26 december 2012
Sport ATC
De uitdaging was:
Sport
twee cirkels
twee knoopjes
(die knoopjes hebben me hoofdbrekers gekost, maar afijn ze staan er op ;-).
Sport
twee cirkels
twee knoopjes
(die knoopjes hebben me hoofdbrekers gekost, maar afijn ze staan er op ;-).
dinsdag 25 december 2012
cranberry-meergranenbrood
Ik wilde mijn alternatief voor kerststol maken, maar kon niet aan alle ingredienten komen.
Dus werd het dit jaar ietsje anders.
ingredienten:
1 pak mix voor meergranenbrood
300 ml water
1 ons gedroogde cranberries
1 ons gemengde ongezouten noten
1 bakje gemengde bigarreaux
1 pakje amandelspijs
bereiding:
Maak het deeg klaar volgens de aanwijzingen op de verpakking.
De cranberries, noten en bigareaux kun je het makkelijkste door het deeg mengen voor je het laat rijzen.
Deel het deegmengsel na het rijzen en rekken en vouwen in twee helften.
Doe één helft in de bakvorm.
Snij de amandelspijs doormidden en leg de twee helften in de lengte tegen elkaar op het deeg
Voeg de rest van het deeg toe en spreidt het goed over de spijs.
Laat het verder rijzen volgens de aanwijzingen op de verpakking.
En bak het brood.
hmmmmmmm niets lekkerders dan nog warm vers gebakken brood.
maandag 24 december 2012
breien en haken voor kerst
Ze lagen bij de afgeprijsde kerstartikelen van het Kruidvat voor €1,20 per stuk.
En toen ging de bel alweer
Nee helaas niet van een stille aanbidder ;-) .
Maar van een instantie waar ik mee te maken heb.
Maar toch leuk.
Gevuld met lekkere chocolaatjes.
Gevuld met lekkere chocolaatjes.
Ik laat het doosje denk ik maar boven mijn computer staan.
Kan ik het zien als ik me eens dippig voel ;-) .
Kan ik het zien als ik me eens dippig voel ;-) .
Toen het nog echt kerst was
Kerstavond (24-12-2004 22:12):
Vroeger had het iets heel bijzonders, bijna mysterieus.
Het was de avond dat we bijna even laat op mochten blijven als met oud en nieuw.
Om 11 uur haastte het hele dorp zich naar de kerstnachtdienst.
Zaten er op een gewone zondag pakweg 35 mensen in de kerk.
Op kerstavond puilde de kerk uit.
Hervormd, gereformeerd, katholiek, het maakte even helemaal niet uit.
Stoelen werden in het gangpad bijgeschoven en wie nog geen plaatsje had mocht aanschuiven bij de kerkeraadsleden naast de kansel.
Het licht was gedempt om de enorme versierde kerstboom goed uit te laten komen.
De straatlantarens zetten de gebrandschilderde ramen in een geheimzinnig, bijna heilig licht.
De banken waren even hard als altijd, maar de warme ouderwetse kerkverwarmingspijpen waar je je voeten bijna aan brandde door je schoenzolen heen, maakte ons soezerig.
Kerstavond was bijzonder, één uurtje leek het hele dorp één te zijn.
De dominee vertelde een prachtig verhaal en er werd veel gezongen.
Het “ere zij God in den hoge” was mijn lievelingslied.
Als we dat zongen had ik altijd het gevoel dat er geen eind aan kwam.
Zo mooi, het leek wel alsof we steeds verder de hemel in zongen.
Luidkeels probeerde ik met mijn kleine sopraantje net zo hard als mijn vader te zingen.
Mijn vader kon bijna het hardste zingen van de hele kerk.
Alleen de organist boven bij het orgel zong nog harder, de gemeente aansporend het door hem gekozen tempo aan te houden.
(Pas veel later zou ik beseffen dat hard niet persé mooi betekent.)
Na het laatste amen schuifelde dan de hele gemeente weer stapje voor stapje naar buiten, wij altijd als laatste omdat we een vast plekje voor in de kerk hadden.
Ik heb het nog lang volgehouden deze jaarlijkse kerstavondbezoekjes aan de kerk.
Maar langzaam verdween de magie.
Ik verhuisde van voor in de kerk vlakbij de glinsterende kerstboom, naar achter in de kerk in het donker onder het balkon.
Er kwam een dominee die het “ere zij God” te langdradig vond en verving door een ander lied.
Een aardige man die moeilijke verhalen vertelde vol verwijzingen naar boeken die ik niet gelezen had en geleerden die ik niet kende.
Langzaam verloor ik mijn kinderlijk vertrouwen in- en uiteindelijk ook mijn geloof in God.
In de kerk voel ik mij al lang niet meer thuis.
Maar vraag je me wat voor mij echt kerst was, dan is daar toch de herinnering aan dat kleine meisje, in die grote kerk, die zich, luidkeels gloria zingend, op die kerstavonden, heel even, innig verbonden voelde met al die mensen om haar heen.
Vroeger had het iets heel bijzonders, bijna mysterieus.
Het was de avond dat we bijna even laat op mochten blijven als met oud en nieuw.
Om 11 uur haastte het hele dorp zich naar de kerstnachtdienst.
Zaten er op een gewone zondag pakweg 35 mensen in de kerk.
Op kerstavond puilde de kerk uit.
Hervormd, gereformeerd, katholiek, het maakte even helemaal niet uit.
Stoelen werden in het gangpad bijgeschoven en wie nog geen plaatsje had mocht aanschuiven bij de kerkeraadsleden naast de kansel.
Het licht was gedempt om de enorme versierde kerstboom goed uit te laten komen.
De straatlantarens zetten de gebrandschilderde ramen in een geheimzinnig, bijna heilig licht.
De banken waren even hard als altijd, maar de warme ouderwetse kerkverwarmingspijpen waar je je voeten bijna aan brandde door je schoenzolen heen, maakte ons soezerig.
Kerstavond was bijzonder, één uurtje leek het hele dorp één te zijn.
De dominee vertelde een prachtig verhaal en er werd veel gezongen.
Het “ere zij God in den hoge” was mijn lievelingslied.
Als we dat zongen had ik altijd het gevoel dat er geen eind aan kwam.
Zo mooi, het leek wel alsof we steeds verder de hemel in zongen.
Luidkeels probeerde ik met mijn kleine sopraantje net zo hard als mijn vader te zingen.
Mijn vader kon bijna het hardste zingen van de hele kerk.
Alleen de organist boven bij het orgel zong nog harder, de gemeente aansporend het door hem gekozen tempo aan te houden.
(Pas veel later zou ik beseffen dat hard niet persé mooi betekent.)
Na het laatste amen schuifelde dan de hele gemeente weer stapje voor stapje naar buiten, wij altijd als laatste omdat we een vast plekje voor in de kerk hadden.
Ik heb het nog lang volgehouden deze jaarlijkse kerstavondbezoekjes aan de kerk.
Maar langzaam verdween de magie.
Ik verhuisde van voor in de kerk vlakbij de glinsterende kerstboom, naar achter in de kerk in het donker onder het balkon.
Er kwam een dominee die het “ere zij God” te langdradig vond en verving door een ander lied.
Een aardige man die moeilijke verhalen vertelde vol verwijzingen naar boeken die ik niet gelezen had en geleerden die ik niet kende.
Langzaam verloor ik mijn kinderlijk vertrouwen in- en uiteindelijk ook mijn geloof in God.
In de kerk voel ik mij al lang niet meer thuis.
Maar vraag je me wat voor mij echt kerst was, dan is daar toch de herinnering aan dat kleine meisje, in die grote kerk, die zich, luidkeels gloria zingend, op die kerstavonden, heel even, innig verbonden voelde met al die mensen om haar heen.
vrijdag 21 december 2012
Kerstpakket
donderdag 20 december 2012
maandag 17 december 2012
Anti-slip
foeilelijk, maar het glijdt tenminste niet:
Twee antislipmatten,met een paar honderd zuignappen.
Samen overbruggen ze precies het pad van de slaapkamer naar de gang.
Samen overbruggen ze precies het pad van de slaapkamer naar de gang.
zondag 16 december 2012
ATC-tje
Toen werd het gisteren toch nog leuk
Tja de dag begon wel erg slecht gisteren, maar eindigde een stuk leuker.
Niet alleen lag er 's middags een VVV-bon van m'n vrijwilligerswerk in de bus.
Ook stond er opeens een mevrouw van de Katholieke kerk op de stoep met een schattig kerststukje.
En ik ben niet eens kerkelijk.
Ik vond een tijdje geleden bij mijn opruimpogingen 4 flessen koperpoets en 2 voor zilver.
Hoe ik aan zoveel potjes kom mag Joost weten want ik heb nauwelijks koper en zilver in huis, dus met één potje van elk doe ik jaren.
Weggooien vind ik zonde.
En in oude kerken wordt altijd veel gepoetst dus heb ik de plaatselijke kerk er een plezier mee gedaan.
Als dank kwam er dan nu dat lieve kerststukje.
Dat ook nog eens perfect bij de kleuren in mijn huis past.
Niet alleen lag er 's middags een VVV-bon van m'n vrijwilligerswerk in de bus.
Ook stond er opeens een mevrouw van de Katholieke kerk op de stoep met een schattig kerststukje.
En ik ben niet eens kerkelijk.
Ik vond een tijdje geleden bij mijn opruimpogingen 4 flessen koperpoets en 2 voor zilver.
Hoe ik aan zoveel potjes kom mag Joost weten want ik heb nauwelijks koper en zilver in huis, dus met één potje van elk doe ik jaren.
Weggooien vind ik zonde.
En in oude kerken wordt altijd veel gepoetst dus heb ik de plaatselijke kerk er een plezier mee gedaan.
Als dank kwam er dan nu dat lieve kerststukje.
Dat ook nog eens perfect bij de kleuren in mijn huis past.
zaterdag 15 december 2012
ATC's
Het werd weer eens tijd om wat kaartjes op de gevoelige plaat vast te leggen ;-).
Met de fantasie wil het niet altijd helemaal lukken, maar dan zijn er altijd nog de verslavende 3D knipsels.
Blij ben ik wel met deze drie.
Gemaakt voor een "uitdaging", maar ik vergat steeds een paar verplichte onderdelen.
(gescheurd, 2 oplegkaartjes, 2 vierkantjes met opleg, 2 rechthoekjes met opleg)
De derde is goedgekeurd ;-)
Maar ik vind ze alle drie mooi.
Helaas komen de eerste twee niet zo mooi over op de foto.
Met de fantasie wil het niet altijd helemaal lukken, maar dan zijn er altijd nog de verslavende 3D knipsels.
Blij ben ik wel met deze drie.
Gemaakt voor een "uitdaging", maar ik vergat steeds een paar verplichte onderdelen.
(gescheurd, 2 oplegkaartjes, 2 vierkantjes met opleg, 2 rechthoekjes met opleg)
De derde is goedgekeurd ;-)
Maar ik vind ze alle drie mooi.
Helaas komen de eerste twee niet zo mooi over op de foto.
En toen gleed ik uit .....
...... in de badkamer.
Een smak op m'n kont.
In één klap alle lucht uit m'n longen.
Mensenlief, ik weet nu wat naar adem snakken is.
En ook dat een dikke derriére soms voordelen heeft.
Niets gebroken gelukkig.
Wel gigantische spierpijn.
Een smak op m'n kont.
In één klap alle lucht uit m'n longen.
Mensenlief, ik weet nu wat naar adem snakken is.
En ook dat een dikke derriére soms voordelen heeft.
Niets gebroken gelukkig.
Wel gigantische spierpijn.
vrijdag 14 december 2012
Smaakverf?!?!?
donderdag 13 december 2012
Jan's Twiddehands
Hoera!
We hebben gelukkig weer een kringloop.
Twee jaar geleden was het kleine winkeltje in het centrum opeens dicht.
Nu is er met dezelfde beheerder, maar een andere organisatie een veeeeeeeeeeeel grotere winkel buiten het centrum.
Het ligt niet op m'n route maar ik ga er zeker weer regelmatig even neuzen.
http://www.kringloop-west.nl/?page_id=28
maandag 10 december 2012
ATC uitdagingen
Ik doe sinds kort mee aan de uitdagingen op het HJ-forum.
Meestal zijn die uitdagingen voor kaartenmaaksters, maar steeds vaker geven de uitdaagsters ook de mogenlijkheid om mee te doen met ATC en andere technieken.
Ik merk dat ik door die uitdagingen meer inspiratie krijg en anders ga kijken.
(http://www.hobbyjournaal.nl/forum_groep/54/Uitdagingen___Wedstrijden.htm)
nb jammer genoeg komt het zwarte glittervlak niet zwart uit de scan
Meestal zijn die uitdagingen voor kaartenmaaksters, maar steeds vaker geven de uitdaagsters ook de mogenlijkheid om mee te doen met ATC en andere technieken.
Ik merk dat ik door die uitdagingen meer inspiratie krijg en anders ga kijken.
(http://www.hobbyjournaal.nl/forum_groep/54/Uitdagingen___Wedstrijden.htm)
nb jammer genoeg komt het zwarte glittervlak niet zwart uit de scan
zaterdag 8 december 2012
Kerstversiering
Men neme:
minstens 1 dozijn kerstballen
1 lint
1 balletjesslinger
rijg 1 kerstbal aan het lint
neem beide einden van het lint samen
en rijg deze door de andere ballen heen.
rangschik de ballen.
leg een enkele knoop in de twee einden.
drappeer de slinger kruiselings over de einden
zodat er vier lussen naar beneden hangen.
leg nog een knoop in het lint over de slinger.
leg een stukje hoger een dubbele knoop
en laat de uiteinden van het lint los hangen
ATC tussendoortje
Heb me even laten inspireren door het weer van de laatste dagen.
En door een uitdaging op het HJ-forum
opdracht:
wit kaartje
sneeuw
labetje
En door een uitdaging op het HJ-forum
opdracht:
wit kaartje
sneeuw
labetje
vrijdag 7 december 2012
Waar er twee of meer in mijn naam bij één zijn....
....ben ik in uw midden.
Een zinnetje uit mijn calvinistische opvoeding dat me altijd is bijgebleven als een dolksteek.
Want waar is "hij" dan als je alleen bent?
Ik vroeg het als tiener eens aan onze hervormde dorpsdominee, hij draaide stuntelend om de brei heen, maar een antwoord kreeg ik niet.
Jaren later was de streng gereformeerde dominee uit hetzelfde dorp een stuk stelliger toen we in dit kader over feestjes spraken.
"Een feestje kun je niet in je eentje vieren".
Ik was het als enige aanwezige, in zijn ogen heidense-, hervormde niet met hem eens.
Die zelfde dag had ik een hoog bejaard dametje met een intens blije blik de plaatselijke supermarkt zien uitlopen met een doosje in haar hand waar één gebakje in zat.
Ze had duidelijk een feestje.
Ik kan het nog steeds niet in december, een kerstfeest in m'n eentje is geen feestje.
Al tuig ik de boom nog zo mooi op en kleed de kamer aan met tierelantijntjes.
Het blijft geen feestje.
Waarom ik dan toch elk jaar de moeite blijf doen?
Als ik het niet doe, dan geef ik mezelf op.
Nu blijf ik mezelf een feestje gunnen, zelfs al lukt het me niet om het werkelijk als een feestje te ervaren.
Nu blijft de deur open, al hebben anderen hem al lang geleden dicht gedaan.
Een zinnetje uit mijn calvinistische opvoeding dat me altijd is bijgebleven als een dolksteek.
Want waar is "hij" dan als je alleen bent?
Ik vroeg het als tiener eens aan onze hervormde dorpsdominee, hij draaide stuntelend om de brei heen, maar een antwoord kreeg ik niet.
Jaren later was de streng gereformeerde dominee uit hetzelfde dorp een stuk stelliger toen we in dit kader over feestjes spraken.
"Een feestje kun je niet in je eentje vieren".
Ik was het als enige aanwezige, in zijn ogen heidense-, hervormde niet met hem eens.
Die zelfde dag had ik een hoog bejaard dametje met een intens blije blik de plaatselijke supermarkt zien uitlopen met een doosje in haar hand waar één gebakje in zat.
Ze had duidelijk een feestje.
Ik kan het nog steeds niet in december, een kerstfeest in m'n eentje is geen feestje.
Al tuig ik de boom nog zo mooi op en kleed de kamer aan met tierelantijntjes.
Het blijft geen feestje.
Waarom ik dan toch elk jaar de moeite blijf doen?
Als ik het niet doe, dan geef ik mezelf op.
Nu blijf ik mezelf een feestje gunnen, zelfs al lukt het me niet om het werkelijk als een feestje te ervaren.
Nu blijft de deur open, al hebben anderen hem al lang geleden dicht gedaan.
woensdag 5 december 2012
Marliens alternatief voor kerststol
Ooit, lang geleden, toen ik net het ouderlijk nest was ontvlogen, fabriceerde ik, in de oude oven in het piepkleine keukentje van een kamerverhuurbedrijf, mijn eerste kerstbrood gevuld met alles wat ik maar verzinnen kon.
Na een paar jaar raakte mijn pasbegonnen traditie al weer in de vergetelheid, omdat ik verhuisde naar een kamer zonder oven.
Toen ik een paar jaar geleden naar Brabant verhuisde vond ik het een mooie gelegenheid om weer eens aan het broodbakken te gaan.
En misschien doe ik het dit jaar wel weer, want die witte meelballen die je in de winkel koopt vullen je maag voor geen meter.
Ingrediënten:
broodmix voor bruinbrood
1 zakje elitehaver
2 doosjes bigareaux (geconfijte kersen) groen en rood
1 pakje amandelspijs
en een beetje boter
Bereidingswijze:
Men bereide het brood volgens de aanwijzingen op de verpakking
Maar voordat men het deeg in de vorm stort, mengt men eerst de elite haver en de bigareaux er goed door.
Doe dan de helft van het deegmengsel in de vorm
Kneed de spijs tot een worstje dat iets korter is dan de vorm en leg dit over de lengte op de deeglaag.
voeg dan de rest van het deegmengsel toe en strijk het glad.
En maak het brood verder af volgens de aanwijzingen op de verpakking.
Na een paar jaar raakte mijn pasbegonnen traditie al weer in de vergetelheid, omdat ik verhuisde naar een kamer zonder oven.
Toen ik een paar jaar geleden naar Brabant verhuisde vond ik het een mooie gelegenheid om weer eens aan het broodbakken te gaan.
En misschien doe ik het dit jaar wel weer, want die witte meelballen die je in de winkel koopt vullen je maag voor geen meter.
Ingrediënten:
broodmix voor bruinbrood
1 zakje elitehaver
2 doosjes bigareaux (geconfijte kersen) groen en rood
1 pakje amandelspijs
en een beetje boter
Bereidingswijze:
Men bereide het brood volgens de aanwijzingen op de verpakking
Maar voordat men het deeg in de vorm stort, mengt men eerst de elite haver en de bigareaux er goed door.
Doe dan de helft van het deegmengsel in de vorm
Kneed de spijs tot een worstje dat iets korter is dan de vorm en leg dit over de lengte op de deeglaag.
voeg dan de rest van het deegmengsel toe en strijk het glad.
En maak het brood verder af volgens de aanwijzingen op de verpakking.
dinsdag 4 december 2012
Het Vredespaleis
Ik weet niet zo heel veel over mijn opa, maar één verhaal vertelde mijn vader altijd met veel hilariteit.
Mijn opa was voor de oorlog politie-agent in Den Haag.
Op een dag vroegen amerikaanse toeristen de weg naar het Peace Palace.
Mijn opa, die geen engels sprak, verwees ze keurig naar het dichtstbijzijnde urinoir, toendertijd een noviteit.
In de volksmond werd het het Piespaleis genoemd.
Een paar jaar geleden vond ik mijn familie in Australie terug via internet.
Mijn vaders enige zuster kende dit verhaal ook.
Van haar hoorde ik dat mijn opa zich zo geschaamd had dat ie gelijk op engelse les was gegaan.
Mijn opa was voor de oorlog politie-agent in Den Haag.
Op een dag vroegen amerikaanse toeristen de weg naar het Peace Palace.
Mijn opa, die geen engels sprak, verwees ze keurig naar het dichtstbijzijnde urinoir, toendertijd een noviteit.
In de volksmond werd het het Piespaleis genoemd.
Een paar jaar geleden vond ik mijn familie in Australie terug via internet.
Mijn vaders enige zuster kende dit verhaal ook.
Van haar hoorde ik dat mijn opa zich zo geschaamd had dat ie gelijk op engelse les was gegaan.
maandag 3 december 2012
zondag 2 december 2012
M'n Opa
Ik was vandaag van plan een stukje over mijn oma van moeders kant te schrijven maar ze moet nog even wachten.
Want ik liep net op internet zomaar tegen een foto van mijn opa van vaderskant aan.
Gerrit Peter Waijenberg.
Ik heb hem nooit gekend.
Hij werd door een NSB-er vermoord aan het begin van de tweede wereld oorlog toen hij zijn beste vriend en collega-agent probeerde te redden.
De man in het midden is onmiskenbaar mijn opa.
Zijn hele houding, zijn postuur, het is precies mijn vader.
Mooi dat ie niet vergeten is en een plaatsje heeft in het politiemuseum