Waar er twee of meer in mijn naam bij één zijn....

....ben ik in uw midden.
Een zinnetje uit mijn calvinistische opvoeding dat me altijd is bijgebleven als een dolksteek.
Want waar is "hij" dan als je alleen bent?
Ik vroeg het als tiener eens aan onze hervormde dorpsdominee, hij draaide stuntelend om de brei heen, maar een antwoord kreeg ik niet.

Jaren later was de streng gereformeerde dominee uit hetzelfde dorp een stuk stelliger toen we in dit kader over feestjes spraken.
"Een feestje kun je niet in je eentje vieren".
Ik was het als enige aanwezige, in zijn ogen heidense-, hervormde niet met hem eens.
Die zelfde dag had ik een hoog bejaard dametje met een intens blije blik de plaatselijke supermarkt zien uitlopen met een doosje in haar hand waar één gebakje in zat.
Ze had duidelijk een feestje.

Ik kan het nog steeds niet in december, een kerstfeest in m'n eentje is geen feestje.
Al tuig ik de boom nog zo mooi op en kleed de kamer aan met tierelantijntjes.
Het blijft geen feestje.
Waarom ik dan toch elk jaar de moeite blijf doen?
Als ik het niet doe, dan geef ik mezelf op.
Nu blijf ik mezelf een feestje gunnen, zelfs al lukt het me niet om het werkelijk als een feestje te ervaren.
Nu blijft de deur open, al hebben anderen hem al lang geleden dicht gedaan.