Sinds februari heb ik last van oorsuizen.
Ik heb de afgelopen tijd m'n kop in het zand gestoken.
Dacht dat het door de slaappillen kwam en dat het vanzelf weer over zou gaan.
Althans dat wilde ik denken.
Het ging verder opeens zo lekker met me en ik had even geen zin in nieuwe narigheid.
Vanmorgen zat ik dan toch maar eens bij de huisarts.
En dan krijg je het standaard verhaal te horen dat het veel voor komt.
Dat ze niet weten waar het vandaan komt.
En dat het niet te genezen is.
Omdat ik ook last heb van een loopneus zodra ik het huis uit ga en steeds meer druk op mijn trommelvliezen heb, krijg ik voor de zekerheid maar een neusspray voorgeschreven.
Omdat ik een krakende nek heb die niet goed wil draaien en die invloed zou kunnen hebben komt daar voor de zekerheid ook nog een verwijzing voor fysiotherapie bij.
En een verwijzing naar een informatie avond in het ziekenhuis, want oorsuizen heerst en je wordt er op den duur doof van.
En het advies, om maar veel naar zachte muziek te luisteren.
Ik luister zelden of nooit naar muziek, raak er snel overprikkeld van.
Ik hou van de stilte.
En nu zal het nooit meer stil zijn.
Komt het van de slaappillen, van de stress, of van de valpartij die ik in december had?
Of toch vanuit mijn nek, waar ik al jaren 3 beschadigde nekwervels heb?
Maakt het uit waar het van komt, als het toch niet overgaat en ik de komende 40 jaar nog door moet leven met gepiep, gefluit, gekrekel en gesuis in m'n oren?
En de vraag rijst, waarom?, Waarom juist nu, nu het eindelijk eindelijk even goed met me ging.
En ook dat is een vraag waar geen antwoord op is.
Ik dacht dat ik er wel mee om zou kunnen gaan, maar nu het zwaard van damocles gevallen is heb ik het er toch knap zwaar mee.
Hier kun je voorbeelden horen die een beetje lijken op wat ik hoor.
Bij mij ruist het de hele dag.
Mijn rechteroor fluit daarbij op een "testbeeld"toon (zoals vroeger op tv)
Mijn linkeroor heeft er een hoge toon bij die soms twietert.
Overdag valt het redelijk mee, savonds krijst het.
vooral als ik tv kijk en met het slapen gaan
woensdag 29 mei 2013
maandag 27 mei 2013
Tong Tong valt tegen
Ach ja als ik dan toch ff zo lekker in m'n energie zit, gooi ik er nog maar een uitje tegenaan.
Ik was al wat jaartjes niet meer op de Pasar Malem Besar in Den Haag (tegenwoordig Tong Tong Fair geheten) geweest.
Dus trok ik vanmorgen mijn mooiste Batikje aan om mijn 1/8ste deel indische bloed weer eens wat aandacht te schenken.
Maar het viel een beetje tegen.
Geen lange rijen buiten voor de kassa zoals vroeger.
En na een uurtje had ik het eigenlijk wel gezien.
Voor de vorm heb ik nog maar een paar rondjes gelopen, maar de magie die ik er vroeger voelde was weg.
Waar het aan lag?
Geen idee.
Alles was aanwezig, de muziek, de luchtjes, de kraampjes vol batik en blingbling en typische aziatische kitsch en de vele indische hapjes.
Maar wel erg veel van hetzelfde.
Misschien aan de temperatuur?
Hoewel het buiten best stralend weer was was het binnen behoorlijk koud.
Vorige keren was het binnen bijna niet te harden zo warm en nam ik altijd 1,5 water mee om m'n vochtbalans op pijl te houden.
Die hitte paste toch wel erg goed bij de tropische sfeer ;-)
Even uitgerekend heeft dit uitje mij gekost:
reiskosten: €16,40
entree: €12,50
lunch: € 4,50
rempetjeh: € 3,--
stickertjes: € 2,50
----------
totaal €38,90
En dát vond ik het niet waard.
Ik was al wat jaartjes niet meer op de Pasar Malem Besar in Den Haag (tegenwoordig Tong Tong Fair geheten) geweest.
Dus trok ik vanmorgen mijn mooiste Batikje aan om mijn 1/8ste deel indische bloed weer eens wat aandacht te schenken.
Maar het viel een beetje tegen.
Geen lange rijen buiten voor de kassa zoals vroeger.
En na een uurtje had ik het eigenlijk wel gezien.
Voor de vorm heb ik nog maar een paar rondjes gelopen, maar de magie die ik er vroeger voelde was weg.
Waar het aan lag?
Geen idee.
Alles was aanwezig, de muziek, de luchtjes, de kraampjes vol batik en blingbling en typische aziatische kitsch en de vele indische hapjes.
Maar wel erg veel van hetzelfde.
Misschien aan de temperatuur?
Hoewel het buiten best stralend weer was was het binnen behoorlijk koud.
Vorige keren was het binnen bijna niet te harden zo warm en nam ik altijd 1,5 water mee om m'n vochtbalans op pijl te houden.
Die hitte paste toch wel erg goed bij de tropische sfeer ;-)
Even uitgerekend heeft dit uitje mij gekost:
reiskosten: €16,40
entree: €12,50
lunch: € 4,50
rempetjeh: € 3,--
stickertjes: € 2,50
----------
totaal €38,90
En dát vond ik het niet waard.
zaterdag 25 mei 2013
Er is iets heeeeeel vreemds aan de hand
Ik probeer te begrijpen wat er hier gebeurd, maar ik snap er geen snars van.
14 jaar officieel chronisch moe en opeens ben ik niet moe meer.
Ik ga nog maar zelden stadten en als ik ga ga ik gericht naar 3 winkels.
En tussen elke winkel rust ik uit op een bankje.
En als ik dan naar huis ga ben ik volkomen uitgeput.
Maar vandaag ging het anders.
Het is toch een hele reis naar Vlissingen.
Maar ik kwam fris uit de trein en even later fris uit de bus.
Ik presteerde het om 6 winkels achter elkaar te besnuffelen.
En toen ik op een bankje ging zitten was dat niet omdat ik moe was, maar omdat ik trek in m'n boterhammetjes had.
Ik zat met stomme verbazing op dat bankje.
En met stijgende verbazing bezocht ik nog 5 winkels.
Waarna ik alleen op een bankje ging zitten omdat ik m'n net gekochte horloge op tijd moest zetten.
Ook het lopen naar de boulevard vermoeide niet.
Het ging alleen wat moeizamer omdat ik een voet bezeerde.
En als het geen vloed was geweest en die voet het nog goed gedaan had, dan was ik vast nog een eind op blote voeten langs het water gelopen.
Ik ben nu net thuis, 11 uur na mijn vertrek.
En ik ben normaal moe, zoals elk mens na zo'n dag sjouwen moe thuis komt.
En het voelt heel raar.
Want ik ben al zo lang niet meer gewoon moe geweest.
Waarom ben ik nu opeens niet meer lek?
Er zit maar één nadeel aan: veel winkels zien heeft geresulteerd in veel uitgeven.
Nou ja relatief veel, ik geef nooit uit wat ik niet heb en er zit zelfs nog ietsje in mn portemonnee
14 jaar officieel chronisch moe en opeens ben ik niet moe meer.
Ik ga nog maar zelden stadten en als ik ga ga ik gericht naar 3 winkels.
En tussen elke winkel rust ik uit op een bankje.
En als ik dan naar huis ga ben ik volkomen uitgeput.
Maar vandaag ging het anders.
Het is toch een hele reis naar Vlissingen.
Maar ik kwam fris uit de trein en even later fris uit de bus.
Ik presteerde het om 6 winkels achter elkaar te besnuffelen.
En toen ik op een bankje ging zitten was dat niet omdat ik moe was, maar omdat ik trek in m'n boterhammetjes had.
Ik zat met stomme verbazing op dat bankje.
En met stijgende verbazing bezocht ik nog 5 winkels.
Waarna ik alleen op een bankje ging zitten omdat ik m'n net gekochte horloge op tijd moest zetten.
Ook het lopen naar de boulevard vermoeide niet.
Het ging alleen wat moeizamer omdat ik een voet bezeerde.
En als het geen vloed was geweest en die voet het nog goed gedaan had, dan was ik vast nog een eind op blote voeten langs het water gelopen.
Ik ben nu net thuis, 11 uur na mijn vertrek.
En ik ben normaal moe, zoals elk mens na zo'n dag sjouwen moe thuis komt.
En het voelt heel raar.
Want ik ben al zo lang niet meer gewoon moe geweest.
Waarom ben ik nu opeens niet meer lek?
Er zit maar één nadeel aan: veel winkels zien heeft geresulteerd in veel uitgeven.
Nou ja relatief veel, ik geef nooit uit wat ik niet heb en er zit zelfs nog ietsje in mn portemonnee
vrijdag 24 mei 2013
Rijen Ruikt
Op 9 juni doe ik met mijn tuin mee aan "Rijen Ruikt".
Door het hele dorp openen mensen hun tuinen voor het publiek.
Ik heb geen hightec tuin voorzien van de laatste snufjes op tuinmode gebied, maar ik vind mijn gezellige ratjetoetuin zeker het bezichtigen waard.
Ben nu dus hard aan het werk om de puntjes op de I te zetten en hoop dat het zaaigoed in het middenperk nog optijd op komt.
Ondertussen blijft er in rap tempo vanalles uit de grond piepen dat er al uit vorige jaren in rustte.
meer fotos in het album "mijn tuin"
meer info over Rijen Ruikt
Door het hele dorp openen mensen hun tuinen voor het publiek.
Ik heb geen hightec tuin voorzien van de laatste snufjes op tuinmode gebied, maar ik vind mijn gezellige ratjetoetuin zeker het bezichtigen waard.
Ben nu dus hard aan het werk om de puntjes op de I te zetten en hoop dat het zaaigoed in het middenperk nog optijd op komt.
Ondertussen blijft er in rap tempo vanalles uit de grond piepen dat er al uit vorige jaren in rustte.
lupine (met dank aan MrsHteB)
akelei
wilde hyacinth
Kiwi (zou ie vruchten gaan geven?)
meer fotos in het album "mijn tuin"
meer info over Rijen Ruikt
maandag 20 mei 2013
gezellig naar de rommelmarkt
Het sombere weer nodigde niet erg uit om op stap te gaan, maar de rommelmarkt elk jaar op tweede pinksterdag in Oisterwijk vind ik zo gezellig dat ik toch maar op pad ging.
Het ging allemaal niet zo vlot als ik wilde, met overstappen bleek ik in de verkeerde trein te zijn gestapt en zat ik opeens in Den Bosch.
Maar met een aardige omweg ben ik uiteindelijk toch nog op m'n bestemming aan gekomen.
De markt was niet helemaal vol dit jaar, en ik kwam bijna niets voor mij interessants tegen.
Een beetje teleurgesteld liep ik het laatste straatje in en toen kwam het toch nog goed.
Ik ging naar huis met een rekje dat je aan je douchekraan kunt hangen voor je shampoo en zo.
Daar was ik al een tijdje naar op zoek.
Ik had er ooit eentje van Ikea, maar die bleek niet tegen vocht te kunnen en was binnen een jaar volledig verroest.
En die ik daarna in andere winkels tegen kwam vond ik veeeeeeeeeeeeel te duur.
Nu ben ik voor €2 in m'n nopjes.
Ook vond ik nog 3 leuke hobbyboekjes.
eentje met knuffels, één met leuke dingen voor babies en peuters, en een boekje met prachtige chinese borduurpatronen.
En last but not least, een te gekke sjaal in Bay City Roller ruit.
Puur jeugdsentiment, maar ik blijf van die ruitjes houden.
Toen ik dat tegen de dames bij die kraam zei, viel hun mond open.
Ze bleken me half zo oud als ik ben geschat te hebben.
En voor het eerst van mijn leven vond ik dat wel leuk.
Als ik zelf in de spiegel kijk zie ik toch echt al een aardig verlopen koppie, met rimpels en plooien en een vlekkerige huid.
En de typische Waijenberg-hangwangen beginnen zich al onmiskenbaar te vormen.
Vorige maand werd ik voor het eerst ouder geschat dan ik ben, en dat vond ik toch ook weer niet leuk.
Dan is 25 wel leuk opeens.
Het ging allemaal niet zo vlot als ik wilde, met overstappen bleek ik in de verkeerde trein te zijn gestapt en zat ik opeens in Den Bosch.
Maar met een aardige omweg ben ik uiteindelijk toch nog op m'n bestemming aan gekomen.
De markt was niet helemaal vol dit jaar, en ik kwam bijna niets voor mij interessants tegen.
Een beetje teleurgesteld liep ik het laatste straatje in en toen kwam het toch nog goed.
Ik ging naar huis met een rekje dat je aan je douchekraan kunt hangen voor je shampoo en zo.
Daar was ik al een tijdje naar op zoek.
Ik had er ooit eentje van Ikea, maar die bleek niet tegen vocht te kunnen en was binnen een jaar volledig verroest.
En die ik daarna in andere winkels tegen kwam vond ik veeeeeeeeeeeeel te duur.
Nu ben ik voor €2 in m'n nopjes.
Ook vond ik nog 3 leuke hobbyboekjes.
eentje met knuffels, één met leuke dingen voor babies en peuters, en een boekje met prachtige chinese borduurpatronen.
En last but not least, een te gekke sjaal in Bay City Roller ruit.
Puur jeugdsentiment, maar ik blijf van die ruitjes houden.
Toen ik dat tegen de dames bij die kraam zei, viel hun mond open.
Ze bleken me half zo oud als ik ben geschat te hebben.
En voor het eerst van mijn leven vond ik dat wel leuk.
Als ik zelf in de spiegel kijk zie ik toch echt al een aardig verlopen koppie, met rimpels en plooien en een vlekkerige huid.
En de typische Waijenberg-hangwangen beginnen zich al onmiskenbaar te vormen.
Vorige maand werd ik voor het eerst ouder geschat dan ik ben, en dat vond ik toch ook weer niet leuk.
Dan is 25 wel leuk opeens.
zondag 19 mei 2013
Tuin (nieuwe fase)
Dan ben je een weekje weg en bij thuiskomst herken je je eigen tuin niet meer.
vorige week was ie nog voornamelijk geel.
Nu staan de seringen en de rododendron in volle bloei.
Overal staan oranje klaproosjes en de akeleien komen ook al uit.
En het ruikt me toch lekker.
meer fotos van mijn tuin
vorige week was ie nog voornamelijk geel.
Nu staan de seringen en de rododendron in volle bloei.
Overal staan oranje klaproosjes en de akeleien komen ook al uit.
En het ruikt me toch lekker.
meer fotos van mijn tuin
vrijdag 17 mei 2013
Ik was even de hort op
Opeens had ik toch wel weer heel erg zin in vakantie.
Kon nog net voordat de echt dure periode begint.
Ik vond voor een bescheiden bedragje een stacaravan in Domburg.
En toen ik nog even doorzocht op internet vond ik diezelfde stacaravan op een andere site nog eens 33% goedkoper.
De weersvoorspelling was slecht en bleef slecht.
Toch had ik de eerste drie dagen mooi weer, met af en toe wat gemotter of een klein buitje, maar toch erg veel zon.
Pas donderdag werd het echt slecht.
De reis verliep goed.
Ik verbaasde me over m'n energie.
In september liep ik nog in 22 min naar het station alhier, met rugzak op de rug.
Nu deed ik het in bijna de helft en ik was niet eens moe.
Ook na de lange treinreis en de bijna net zo lange busreis, voelde ik me bij lange na niet zo moe als ik me de afgelopen jaren voelde als ik eenmaal aangekomen was op m'n vakantie adres.
Na een paar uurtjes ging ik zelfs nog de gezellige toeristenmarkt over.
Om na afloop toch nog even tegen het duin op te fietsen om de zee te aanschouwen.
Dinsdag zag ik de zee zelfs twee keer.
Eerst vanaf de boulevard, waarna ik winkeltjes ben gaan bekijken, mezelf trakteerde op een Flow én een Happinez (die ik beide nog nooit eerder gelezen had) en een cadeautje voor mijn oppas kocht in een leuke winkel die ik wel helemaal had leeg willen kopen.
En smiddags fietste ik de andere kant op, met windkracht 6 vol tegen, om aan het eind van de golfbaan een mooi (illegaal) plekje op de dijk te vinden.
Woensdag lekker zwemmen in het zwembad.
Bij het verkleden ontdekte ik dat het badpak dat ik meegenomen had veeeeeeeeeeeel te groot was.
Zo kon ik echt niet het water in, alles wat een mens niet in het openbaar wil tonen was zichtbaar.
Dan moet je wat.
Dus ik ben aan het knopen gegaan.
Op elke heup een knoop, die ik naar binnen weg vouwde.
Dat zag je niet omdat het badpak op meerdere plaatsen geplooid was en mijn edele delen zaten weer netjes ingepakt.
Maar ja toen waren de bandjes nog veel te lang en die knopen kon ik niet verstoppen.
Met twee knopen op mijn schouders en een badpak dat door het optrekken opeens voorzien was van een push-up BH ben ik toch maar onverschrokken het water in gedoken.
En toen sloeg de moeheid toch een beetje toe, mede doordat ik blijkbaar iets heel erg verkeerds gegeten had.
Dus eigenlijk was het wel fijn dat het donderdags rotweer was.
Kon ik lekker bijkomen en nog wat ATC-tjes freubelen.
(ik had eindelijk weer inspiratie)
op Flicker zie je grotere fotos.
ze komen ook hier rechtsboven bij de diavoorstelling langs.
En op Picasa vind je alle fotos van Domburg
Toen ik vandaag thuis kwam stonden twee blije katjes me op te wachten.
Ik viel vanmiddag op de bank in slaap.
Maar ik heb een fijne vakantie gehad.
Kon nog net voordat de echt dure periode begint.
Ik vond voor een bescheiden bedragje een stacaravan in Domburg.
En toen ik nog even doorzocht op internet vond ik diezelfde stacaravan op een andere site nog eens 33% goedkoper.
De weersvoorspelling was slecht en bleef slecht.
Toch had ik de eerste drie dagen mooi weer, met af en toe wat gemotter of een klein buitje, maar toch erg veel zon.
Pas donderdag werd het echt slecht.
De reis verliep goed.
Ik verbaasde me over m'n energie.
In september liep ik nog in 22 min naar het station alhier, met rugzak op de rug.
Nu deed ik het in bijna de helft en ik was niet eens moe.
Ook na de lange treinreis en de bijna net zo lange busreis, voelde ik me bij lange na niet zo moe als ik me de afgelopen jaren voelde als ik eenmaal aangekomen was op m'n vakantie adres.
Na een paar uurtjes ging ik zelfs nog de gezellige toeristenmarkt over.
Om na afloop toch nog even tegen het duin op te fietsen om de zee te aanschouwen.
Dinsdag zag ik de zee zelfs twee keer.
Eerst vanaf de boulevard, waarna ik winkeltjes ben gaan bekijken, mezelf trakteerde op een Flow én een Happinez (die ik beide nog nooit eerder gelezen had) en een cadeautje voor mijn oppas kocht in een leuke winkel die ik wel helemaal had leeg willen kopen.
En smiddags fietste ik de andere kant op, met windkracht 6 vol tegen, om aan het eind van de golfbaan een mooi (illegaal) plekje op de dijk te vinden.
Woensdag lekker zwemmen in het zwembad.
Bij het verkleden ontdekte ik dat het badpak dat ik meegenomen had veeeeeeeeeeeel te groot was.
Zo kon ik echt niet het water in, alles wat een mens niet in het openbaar wil tonen was zichtbaar.
Dan moet je wat.
Dus ik ben aan het knopen gegaan.
Op elke heup een knoop, die ik naar binnen weg vouwde.
Dat zag je niet omdat het badpak op meerdere plaatsen geplooid was en mijn edele delen zaten weer netjes ingepakt.
Maar ja toen waren de bandjes nog veel te lang en die knopen kon ik niet verstoppen.
Met twee knopen op mijn schouders en een badpak dat door het optrekken opeens voorzien was van een push-up BH ben ik toch maar onverschrokken het water in gedoken.
En toen sloeg de moeheid toch een beetje toe, mede doordat ik blijkbaar iets heel erg verkeerds gegeten had.
Dus eigenlijk was het wel fijn dat het donderdags rotweer was.
Kon ik lekker bijkomen en nog wat ATC-tjes freubelen.
(ik had eindelijk weer inspiratie)
op Flicker zie je grotere fotos.
ze komen ook hier rechtsboven bij de diavoorstelling langs.
En op Picasa vind je alle fotos van Domburg
Toen ik vandaag thuis kwam stonden twee blije katjes me op te wachten.
Ik viel vanmiddag op de bank in slaap.
Maar ik heb een fijne vakantie gehad.
donderdag 9 mei 2013
poppen en beesten maken
Bij toeval loop ik tegen een megaleuke site met honderden gratis patronen voor poppen en beesten aan.Laat je niet afschrikken door het russisch.
De patronen zijn zo duidelijk dat je geen woorden nodig hebt: Pretty toys
zaterdag 4 mei 2013
Lentetuin
En daarnaast kan ik het onkruid ook even niet bijbenen, ook al probeer ik elke dag een stukje te doen.
Niet alle onkruid hoeft van mij weg trouwen, zo vind ik al die verschillende mosjes prachtig, heb ik vrijwillig distels geplant en laat de digitalis met liefde staan omdat ie zo fraai is.
Sinds ik hier woon is de tuin aardig op de schop gegaan en die aardverschuivingen zorgen er blijkbaar voor dat er ook dit jaar weer vanalles tevoorschijn komt wat ik nog niet eerder gezien had.
Anemoon (Anemone coronaria 'The Bride')*
Wolfsmelk (Euphorbia Polychroma) *
Maarts Viooltje (Viola Odorata)*
vorig jaar heb ik er een beetje op gemoestuint, maar dat was behalve de pluksla, niet zo'n succes.
Die sla mag blijven, ik heb nog zaad, en wat is er nu leuker dan eten uit je eigen tuin?
Ook verwacht ik dit jaar meer fruit te oogsten dan vorig jaar, alle struiken en de perenboom zijn nu duidelijk aangeslagen.
Sommige komen nog uit mijn vorige tuin anderen heb ik afgelopen twee jaar nieuw gekocht of gekregen.
Alleen het appelboompje heeft dit jaar alweer geen bloesem.
* benamingen met dank aan het tuinforum
woensdag 1 mei 2013
Marie Nix
Voluit heette ze: Marie Petronelle Julie Adolphine Nix.
Vandaag is het 40 jaar geleden dat ze overleed.
Mijn oma.
Een byzondere vrouw, die iedereen die haar heeft gekend het gevoel wist te geven dat je byzonder voor haar was.
Ze had een zwaar leven, was 20x zwanger in 22 jaar, 12 daarvan kwamen levend ter wereld, 1 zwaar gehandicapt, 2 zonen verloor ze in het laatste jaar van de oorlog, 22 en 11 jaar oud.
Ze was vergroeid door de reuma en kreeg aan het einde van haar leven kanker.
En toch waren haar laatste woorden: "treur niet om mij, ik heb een goed leven gehad".
Ik was pas 11 toen ze stierf, maar de liefde die ze me onvoorwaardelijk gaf heb ik altijd in mijn hart meegedragen.
Mijn oma was een echte dame.
Tot in detail goed gekleed,, bij elk mantelpakje bijpassende hoed, tas en schoenen.
De haren in een keurige (valse) knot.
Mijn oma was een wijze vrouw.
Als kind van 2 heb ik met mijn vingertje tussen de deur gezeten en daar een lelijk lidteken aan over gehouden.
In de hele familie werd mijn vinger altijd als voorbeeld gehouden voor de kleintjes als ze in de buurt van een deur kwamen.
"Pas op hoor, wil je net zo'n vies vingertje krijgen als Marlien" en dan moesten ze mijn "vieze"vingertje gaan bekijken, wat ik vreselijk vernederend vond..
Mijn oma, die ook een verminkte vinger had, legde dan haar pink naast mijn pinkje en zei: "Marlien, wij hebben iets wat niemand anders heeft. Dat maakt ons heel speciaal en bindt ons samen".
Mijn oma was een moderne vrouw, ze was geinteresseerd in alles wat haar kleinkinderen interesseerde.
Ik weet zeker dat ze internet prachtig zou hebben gevonden.