In de periode voor mijn vertrek nam ik stapje voor stapje afscheid van alles wat vertrouwd was.
Dit schreef ik de dag voor mijn verhuizing op mijn blog:
Vandaag
ging ik nog één keertje naar Zandvoort.
De zee was
mooier dan ik ooit gezien had.Naast het vertrouwde grijs/blauw/wit zag je vlakken groen en roodbruin.
De horizon was lampenpoetszwart met daarboven van die prachtige wolkenpartijen waar Ruijsdael jaloers op geweest zou zijn.
Heel in de verte waren de windmolens nog net zichtbaar, als piepkleine wentelende bloemetjes.
Al wandelend over de boulevard had ik het gevoel te zweven.
Ik weet het aan mijn doorwaakte nacht vol hersenspinsels over verhuisperikelen.
Pas veel later zou ik ontdekken wat de ware reden was.
Afscheid,
dag water, dag wind, dag molentjes en meeuwen.
In het
winkelstraatje is de vertrouwde oorbelletjesdrogist verdwenen.
In de
etalages jodelen Elanden met flikkerende horens je tegemoet.De Febo verkoopt nog steeds kalfskroketjes
Zo lang geleden dat ik die nog at.
Nog een keertje dan.
Afscheid, dag Febo, dag kalfskroketjes.
Mijn rondje wordt zoals altijd onderbroken bij de Hema.
Niet vanwege de bekende worsten, maar om de chocolademelk die nergens lekkerder is.
Als ik
naar binnenloop lijkt het opeens of ik naast mijn schoenen loopt.Dit blijkt ook letterlijk zo te zijn.
Van beide schoenen zijn de hakken gaan scheuren.
Als ik na de chocolademelk richting station strompel, voel ik de zolen steeds verder loslaten.
De trein staat al klaar.
Afscheid, dag Zandvoort.
Thuis gekomen neem ik afscheid.
Van de duurste schoenen die ik ooit gekocht heb.
Afscheid zonder spijt.
Vanaf de
eerste dag bleken ze hels te kraken.
En negen
jaar later kraken ze, na vele smeerseltjes en olietjes en
spuitbussen, nog steeds hels
Zo hels dat ik ze alleen maar op mijn rondjes Zandvoort droeg.
Door de wind en de golven hoorde je het kraken niet.
En nu kan ik zonder gêne afscheid nemen van de duurste schoenen die ik ooit gekocht heb.
Zo hels dat ik ze alleen maar op mijn rondjes Zandvoort droeg.
Door de wind en de golven hoorde je het kraken niet.
En nu kan ik zonder gêne afscheid nemen van de duurste schoenen die ik ooit gekocht heb.
Wat een mooi logje... Afscheid, een beetje weemoed en loslaten. Die loslatende zolen van je schoenen vond ik wat dat betreft ook wel heel mooi symbolisch :-) Mooi geschreven.
BeantwoordenVerwijderenHeb je spijt van je afscheid, of juist helemaal niet?
nee helemaal niet, al is het niet makkelijk geweest.
VerwijderenEn ja die schoenen ;-)
Mooi stukje proza was dat toen. Volgens mij zou je niet meer terug willen naar die flat 3 hoog en ben je in dit 2e huis goed gesetteld.
BeantwoordenVerwijderenJa het begint hier thuis te worden.
VerwijderenMaar de Hema hier heeft geen chocolademelk ;-)
en ik heb nooit meer een Febo-kalfskroketje gezien ;-)
BeantwoordenVerwijderenDie Febo kroketten smaken natuurlijk het lekkerst uit de muur. Ik vind een speciaaltje erg lekker. In Arnhem zit nog wel een Febo die het heeft. Ze hebben een lijst van vestigingen. Er zit er ook 1 in Tilburg. Misschien een keer een poging wagen als je daar in de buurt bent? http://www.febodelekkerste.nl/vestigingen/ Waarschijnlijk heeft de Hema daar ook wel chocomel. Dan burger je helemaal in als je dat ook niet hoeft te missen. :)
BeantwoordenVerwijderenIs misschien gek, maar ik kom zelden in Tilburg of Breda.
VerwijderenAls ik al ga stadten dan neem ik een retourtje Vlissingen ;-)