De hele dag al is ons dorp gehuld in dichte mist.
Ik heb iets met mist.
Ik kan me nog herinneren dat ik een jaar of 7 was en voor het eerst alleen door de mist naar school liep.
Het was alsof ik door een sprookjeslandschap liep.
Het eerste stuk liep ik langs huizen die je nog net kon zien, maar dan kwam een heel onbebouwd gedeelte met grasvelden.
Dan zag je niet veel meer dan je volgende voetstap.
Het spannendste was de brede weg die ik over moest steken.
Je zag niets, je hoorde de autos ook nauwelijks aankomen.
Die eerste aarzelende stap de stoep af in het grijze niets.
Zo fascinerend.
Later vond ik het zalig om met de auto door de mist naar mijn werk te rijden.
Ja ik weet het rijden in de mist is riskant.
Maar als ik daar in mijn uppie in mijn piepkleine "valse pandatje" zat dan had ik het gevoel in een compleet andere wereld te rijden.
Ik hou van mist en van het mysterieuze gevoel dat ik er van krijg.
Zou mist van mysterie afgeleid zijn of andersom?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten