En dan is het Rijen Ruikt.
Dacht ik twee weken geleden (toen ik door mijn rug ging) nog dat ik het nooit zou redden.Dacht ik vorige week nog, he ships, de tuin is nu helemaal groen, waar zijn de bloemen.
En wat moet ik met die kale stukken.
Maar ik ben er bijna, en het gaat lukken.
M'n kattenoppas, kwam een ochtendje helpen en bracht 3 kratten met zelfgekweekte plantjes mee.Onkruid wieden terwijl ik op m'n kont over de grond schuif blijkt prima te gaan ondanks stijve rug.
(alleen het opstaan he, oeffffff).
Elke dag een stukje verder, elke dag een beetje minder onkruid, en inmiddels ben ik al megabruin.
Naast een fototje van vandaag, nog maar eens een fototje van 3,5 jaar geleden.
Het is wel megaveel werk, maar wat ben ik toch blij met mijn tuintje.
En nu gaat het regenen dus mag ik even vrij ;-)
Meer fotos
En oh ja, overal komen al weer nieuwe bloemen uit
Wat een verschil zeg, met 3,5 jaar terug! Van een saai veldje en/of standaard tuin naar een heerlijk groene oase... Fijn tuintje, hoor! Je hebt nog even voor het laatste onkruid, dus niks forceren hè?
BeantwoordenVerwijderenElke dag een stukje en ik krijg nog een keertje hulp.
Verwijderenps de vorige bewoner had wel megaveel verstand van tuinieren.
VerwijderenHoewel het op de foto winterskaal is heeft hij wel de basis gelegd voor mijn tuin, waar elke week iets nieuws in bloei komt.
Maar alles stond wel in rechte rijtjes om het gras, zelfs de blauwe druifjes vormden één lange rechte rij.
Ik heb van de beplanting niets weggedaan, alleen een hoop toegevoegd en het gras vervangen door een meer organische vorm van steentjes met een grote en een kleine beplante cirkel er in.