De eerste verkopen van m'n atelieropruiming.
En kwam, wat me toch echt niet zo gauw meer overkomt, met een dubbele impulsaankoop thuis.
Het plaatselijke fileaal van een bekende schoenenketen, was al een tijdje dicht.
Maar nu was het opeens weer open, half leeg en krioelend van de mensen.
Omdat het in mijn maat lastig schoenen vinden is ( te groot voor dames, te klein voor heren) liep ik toch maar even binnen.
En vond twee paar, stevig afgeprijsde, goed zittende wandelschoenen.
Herenschoenen, natuurlijk, maar voor wandelschoenen maakt dat toch niet uit?
Ik heb toch altijd een dubbel gevoel met dit soort uitverkopen.
Want ik vind het rot voor het personeel dat op straat staat.
Vaak al voor de zoveelste keer.
En dan moeten ze op zo'n laatste dag nog vriendelijk en positief blijven tegen graaiende klanten.
Misschien voel ik het zo sterk, omdat ik zelf met 8 reorganisaties en 8 failliete werkgevers te maken heb gehad.
Ik kan even niet onverdeeld happy zijn met mijn nuttige impulsaankoop.
Ik zou het toch maar doen hoor. Voor jou zijn het prachtige schoenen. (echt mooi trouwens, vooral die met oranje). Voor het personeel zijn klanten (ook graaiers) echt minder erg dan managers en graaiende uitbuiters. Echt winkelpersoneel vindt niets fijner dan een klant die superblij een aankoop doet, dus missie dubbelgeslaagd :-)
BeantwoordenVerwijderenOoit, lang geleden, kwam ik de Giraffe binnen.
VerwijderenHet bleek de laatste dag te zijn.
Bij de ingang kreeg ik een plastic tas.
Ik mocht er alles in stoppen wat ik wilde.
En dan hoefde ik bij de kassa maar 10 gulden te betalen.
Er was maar één voorwaarde,bij de kassa moest de arm van de kassiere tot aan haar elleboog door de handvaten kunnen.
Kon dat niet dan werd je teruggestuurd.
En er werden veel mensen teruggestuurd om dingen er weer uit te halen.
Overal om me heen zag ik mensen hele schappen leegvegen en de ene na de andere tas vullen.
Zelf liep ik het eerste half uur verdwaast rond.
En uiteindelijk zocht ik dingen waar ik echt iets aan had.
Zeep, pennen, spelden, poppenhuispoppetjes, kerstverlichting, kralen.
Ik stapelde het zorgvuldig op.
En het meisje bij de kassa zei vrolijk: ha, u heeft het keurig gedaan.
Thuis gekomen ben ik eens gaan tellen en kwam ik op zo'n 130 gulden uit.
En nu zoveel jaren later gebruik ik nog steeds, spelden, pennen en zeep uit die tas.
Ik denk dat ik door niet te graaien, maar rustig te zoeken en inpakken meer in mijn tas had dan menig graaier.
En ja ben toch best wel blij met mijn schoenen.
( de kleur van de linker komt op de foto niet mooi over, het is een zomers kleurtje)
Het was trouwens de tweede keer dat ik in ditzelfde pand een opheffingsuitverkoop mee maakte.
Ik herken die dubbelheid - zeker als het winkels zijn waar ik toch nooit kwam... Vorige week liep ik ook zo'n faillissementsuitverkoopwinkel binnen - om te concluderen dat ik écht niet in hun schoenen paste...
BeantwoordenVerwijderenIk heb er één keer in de uitverkoop gympen gepast en die zaten voor geen meter.
VerwijderenDie stonden er gisteren nog ;-)
Je mag zeker blij zijn met je schoenen, ondanks het dubbel gevoel . Heel begrijpelijk overigs...
BeantwoordenVerwijderenIk vind ze super mooi! En dat dubbele gevoel? Die wandel je er zo weer uit op die top aankoop ;o)
BeantwoordenVerwijderenMarlies