Een brief uit het verleden

Vorige week vond ik een raadselachtig berichtje in mijn gastenboek:

In het nalatenschap van mijn moeder vond ik een brief van jouw overgrootvader. Hij bedankt mijn opa voor het redden van zijn zoon.
Misschien ben je geinteresseerd. 

Natuurlijk was ik nieuwsgierig en heb een mailtje gestuurd.
Er volgde een leuke briefwisseling en zo kwam ik in het bezit van een copie van een brief van mijn overgrootvader, waarin hij meer dan 100 jaar geleden in prachtige bewoordingen zijn dankbaarheid beschrijft voor het redden van zijn zoontje.
Het moet een enerverende ervaring voor hem geweest zijn, temeer daar hij 6 jaar eerder al een zoon verloor.

Aan de kinderen v/d Heer Mulder, Graafwillemstraat 45, Alhier

Kinderen.

Daar ik niet weet hoe de namen zijn (voornamen altijd) schrijf ik maar  Kinderen. En of jullie ook al lezen kunnen weet ik evenmin. Maar zo ja, lees dan dat ingesloten voor de spaarpot voor u is als klein bewijs van dankbaarheid tegen over U vader: die ik naast God de redding van mijn zoontje te danken heb.

Want moest u vader niet met het spoor de stad uit was hij daar beslist niet langs gekomen en had mijn zoontje beslist verdronken. Dat neemt voor ons toch niet de dankbaarheid weg, die wij aan u vader verschuldig zijn. Ik hoop dat u dit wel in het varken wilt doen, want de spaarpot zal zeker wel een varken wezen om dik te worden daar aan mageren beestjes niet veel aardigheid aan is.

Aanvaard mijn groeten, ook aan Vader en Moeder.

J.Luttik

Ik ben Annemieke Bergveld dankbaar voor het delen van dit fraaie stukje familiegeschiedenis.