Rondje tuin

Als ik, een paar dagen na thuiskomst, maar weer eens het manmoedige gevecht tegen het onkruid begin, is daar ook schrik.

Dat drie van de vier coniveerbolletjes, die ik dit voor jaar kreeg, het niet zouden redden, had ik al verwacht.

Maar dat mijn brem, die er dit jaar zo schitterend bij stond,  in een week tijd opeens grotendeels dood is, heb ik niet zien aankomen.

Ik kon wel huilen.

Gelukkig zit er nog een groen stuk in, dus hij gaat met flink snoeien in de herkansing.

Maar er waren ook cadeautjes.

Zoals deze schattige bloemetjes die spontaan zijn aan komen waaien.

En een jonge hortensia, die voor de vakantie gestorven leek, komt toch weer tevoorschijn piepen.

Deze klokjes, ook al spontaan aan komen waaien hebben zich in een paar jaar tijd tot hele veldjes vermeerderd.

In het voorjaar hebben ze lieve gele bloemetjes.

De heide die ik een paar jaar geleden van iemand kreeg, doet het eindelijk ook goed.

Natuurlijk kon ik het niet laten om ook even met zwartwit te experimenteren.