Vakantie

Het was uit mijn vorige berichten denk ik al duidelijk dat ik er weer een paar daagjes vandoor was.
Ik wilde eigenlijk in september, maar toen er een leuke aanbieding in augustus kwam, ben ik toch maar wat eerder gegaan.
De heenweg mocht ik van NS eerste klas reizen.
Tot Utrecht maakte dat in de sprinter weinig verschil.
Richting Groningen zat ik comfortabel, maar reuze saai.
Eerste klassers zijn niet gezellig.

In Groningen zag ik de Qliner voor mijn neus wegrijden.
Met de volgende maakte ik een prachtige rit door het woeste groningse en drentse landschap.
En na een reis van meer dan 5 uur kwam ik aan bij het Hunzepark.
Op het eerste gezicht een fraai groen park met veel waterpartijen.

De ontvangst was allervriendelijkst.
Ik kreeg een ander huisje omdat de hoek waar ze me gereserveerd hadden verder leeg was en ze dat niet zo geslaagd vonden voor een vrouw alleen.
Dit huisje stond op een heuvel en er werd gelijk iemand met een golfkar opgetrommeld  om me met rollator en bagage naar boven te brengen.

Op tafel stond een verassing vanwege mijn 25ste boeking.

Eerste indruk van het huisje was idillisch.

Bij binnenkomst was het klein maar kneuterig.

Maar al gauw werd duidelijk dat de prijs echt niet in verhouding tot de kwaliteit stond.

De keuken was totaal versleten.

En na twee geradbraakte nachten heb ik maar een stapel matrassen op de grond gelegd.

Gasselternijveen is een mooi klein dorpje in the middle of nowhere.

Behalve de prachtige natuur is er verder niet veel.

Maar ik hoefde wat dat betreft ook niet zo veel.

Elke ochtend trok ik baantjes in het grote buitenbad.

At tussen de middag zachte groningse harde bollen met jam en een kopje oplossoep.

Ik bezocht de gigantische kringloop schuin tegenover het park.

Maakte praatjes met ingezetenen.

Ging winkelen in Gieten.

En maakte al wandelend door het dorp en op "het Oude Weer" heel wat fotos.

Vrijdag ging ik via een andere route weer naar huis.

Ik koos voor de boemelbus naar Emmen, waarmee we door eindeloze lintdorpen reden, waar de straatjes nummers hadden ipv namen (47ste laan, 86ste laan) en de hoofdstraten zo lang waren dat de bushaltes op huisnummer stonden.

Op station Emmen ging het goed mis.

Mijn rollator bleef achter een uitstekende steen hangen en ik sloeg over de kop.

Rollator is verbogen en ik ben aardig blauw, maar gelukkig ben ik verder nog heel en kan ik de rollator met wat hamertikken wel weer opkallefateren.

Met de Arriva trein reed ik de inmiddels vertrouwde route langs Gramsbergen naar Zwolle en vandaar met de NS via Arnhem en den Bosch weer naar huis.

Waar mijn poezebeesten opvallend blij waren om me te zien en niet ophielden met knuffelen.

Alle fotos