Ruimen, griep en halffabrikaten

Het nadeel van een kwakkelgriepje is dat je niet ziek genoeg bent om onder de wol te kruipen en te ziek om wat te gaan doen.
Het  bankhangenben ik na 2,5 week knap zat, dus probeer ik stapje voor stapje m'n atelier uit te ruimen.
Dat zijn steeds kwartiertjes, maar er zit beweging in.

In een hoek van de kamer zit onder de trap een kast, waar ik zelden in kijk omdat er vanalles voor staat.
De laatste jaren heb ik er nogal eens een doos of tas vol nog op te ruimen spullen ingeschoven als ik het voor het zicht netjes wilde hebben.
Die kast heb ik de afgelopen dagen leeggehaald.
En nu maak ik stapeltjes.
Er staan twee vuilniszakken naast me en een rijtje mandjes op de salontafel.
De mandjes vertegenwoordigen elk een deel van het huis: berging, keuken, boven, huiskamer en atelier.
De ene zak is voor afval, de andere vul ik voor een dorpsschooltje van een naburig dorpje.
En op mijn grote rode stoel verzamel ik spullen die ik wil verkopen.
Door de "griep" gaat het niet snel, dus zit ik nu omringd door een gigantische bende.

Ik kom ook verrassingen tegen, zoals een tas vol ritsen, en nog een tas vol zelfgemaakte tasjes, een zak vol houten eieren met een gaatje, mijn meer dan dertig jaar oude rotringpennen die vast niet meer te ontstoppen zijn en een bowlingpion of hoe zo'n ding ook heten mag.

En halffabrikaten.
Soms heb ik nog wel een idee van wat ik er ooit mee van plan was.
Zoals met deze gehaakte wollen worstjes.
Ik had heel lang geleden het plan om er een wandversiering mee te maken, maar ik had niet genoeg garen.

En dan deze raadselachtige lapjes.
Vierkantjes in verschillende maten, waar op ik ijverig de er al opgedrukte figuurtjes nageborduurd heb.
Waarom?
Ik heb echt geen idee.
Wat doe ik ermee?

Heel veel yoyohartjes die ik binnen vijf minuten al verkocht had.
En op marktplaats staan een grote zak pomponnetjes en een nog grotere zak gehaakte bloemen.
Nu is het tijd om weer even een uurtje te gaan bankhangen.