Ik ga naar de .....

...... Dierenarts en ik neem mee:

Nou nee mooi niet dus he.
De dames hadden me door en ergens ver onder de bank zag ik 4 grote ogen op een rijtje.
Meestal ben ik hier toch erg handig in, maar vandaag ben ik een half uur zoet geweest om ze in hun reismandjes te krijgen.

Lokken met snoepjes lukte in zoverre dat ik Piep bij haar lurven kon pakken.
Maar ja toen had Lolo door dat ze voor één keer in haar leven beter de verleiding kon weerstaan.
Uiteindelijk kreeg ik haar met een bezemsteel onder de bank vandaan, maar voor ik mijn grote lijf weer overeind had was madam alweer van de aardbodem verdwenen.
En dan vond ik haar in het donkerste hoekje achter de krabpaal.

Met twee gillende sirenes achter me in de fietkar racete ik door het dorp, om amechtig hijgend en nat van het zweet nog net op tijd voor onze afspraak bij de DA aan te komen.
Meestal is Piep het makkelijkst te benaderen, maar deze keer, klemde ze zich met alle klauwen vast aan de binnenkant van de rieten mand.
En het kost een minuut of 5 voor ze het opgeeft en toch maar naar buiten komt.

Piep blijkt netjes op gewicht, doet niet moeilijk over het spuitje en met de nieuwste gadget van de DA wordt met enige moeite geconstateerd dat ze een gezonde bloeddruk heeft.
Maar haar oog is na 2 jaar dokteren nog niet in orde.
De nieuwste conclusie is herpes.
Onschuldig maar irritant.
DA kan zich vinden in de behandeling die ik op eigen initiatief al een tijdje toepas: Ogentroost.
En onschuldig middel dat zonder problemen gegeven mag blijven worden.

Dan is Lolo aan de beurt.
Voor de verandering komt zij eens makkelijk de mand uit.
Ze is goed afgevallen en inmiddels 3 kilo lichter dan ze op haar zwaarst was.
Bij de bloeddrukmeting word ze boos.
En als Lolo boos is valt er niets meer met haar te beginnen.
Lolo is namelijk loeisterk
Met drie vrouw houden we haar in de houdgreep, maar haar bloeddruk wordt steeds hoger.
Een goede meting is niet mogelijk, dus moeten we nog een keer terug komen.
€125 armer en met een gratis zak voer van de spaaractie gaan we opgelucht weer naar huis.
Piep en Lolo vliegen naar boven om hun ongenoegen te laten blijken.
Maar na een kwartiertje krabbelen ze al weer aan de kamerdeur en is het leed geleden.