Naar buiten

Mijn poeties zijn echte mooi weer katten en vanaf medio oktober zijn ze niet meer buiten geweest.
Ze vroegen er tot mijn verbazing ook nog niet om.
Maar vandaag was het dan zo ver.
Het is altijd prachtig om te zien.
Elk bloemetje en blaadje moet besnuffeld worden.

Het was een mooie dag om in de tuin aan de slag te gaan.
En het werd tijd ook.
Want het ziet er verschrikkelijk uit.
Zelfs de paadjes waren niet meer zichtbaar.

Ik begon met het losschoffelen van al het mos en gras op de paadjes en nam gelijkertijd ook al één en ander aan dood spul mee.
Na een half uur was ik al uitgeput, maar er is toch al duidelijk verschil te zien.

De struikjes die ik vorig jaar kreeg hebben het geen van allen gered.
En de tuin is sterk overwoekerd met gras.
Dat is echt een probleem.
Ik ben niet sterk genoeg om het eruit te spitten.

Onder het mos kwam een leuke verrassing vandaan.
Een poetslap (stuk van een oud T-shirt) was vorig jaar vergeten in de tuin achter gebleven.
De lap, die beige was, vertoont nu prachtige tinten paars.
Daar moet iets moois mee te maken zijn.
Maar de lap is ook vies en ik weet nog niet hoe ik hem kan schoonmaken zonder dat ik hem verpest.

De rest van de middag hebben we lekker in het zonnetje gezeten.
En ik heb de achterstand van mijn tunische rol nu helemaal ingehaald.
Voor steek 14 had ik niet de juiste naalden, maar met een beetje kunst en vliegwerk lukte het ook met een gewone dubbele haaknaald die ik op marktplaats op de kop tikte.
Geen idee wat je normaal met deze naalden doet, maar daar kom ik vast nog wel achter.

Steek 15 (bovenste op de foto) was een verrassing, compleet anders dan de voorgaande.

Meer tuinfotos vind je in de nieuwe tuinmap voor 2017