Je hebt van die dagen

dat je er al een voorgevoel van hebt als je 's ochtends wakker wordt.
Vandaag was dat niet zo.
Maar toch..

Vandaag was de dag van het laatste stempeltje op mijn zomerbuskaartje.
Steenbergen stond op de agenda.
Omdat ik twee uur bussen kon besparen als ik 6 minuten met de trein ging, trapte ik vanmorgen al vroeg op de fiets naar het station.
Om er daar pas achter te komen dat mijn portemonnee nog thuis op de bank lag.
Het werd dus een trein later.
En een bus later, waardoor ik in Oud Gastel geen aansluiting op  het buurt busje naar Steenbergen had.
Little did I know.

Omdat ik meer dan drie kwartier moest wachten besloot ik bij de supermarkt in Oud Gastel vast te fourageren.
Zo zag ik ook nog een stukje van dit plaatsje.

Terug bij het busstation had ik nog een minuut of tien dus ik at vast een broodje en dronk een pakje.
En zat er lekker in het zonnetje in het bushokje.
Tot ik tot mijn verbijstering het buurtbusje langs zag schuiven.
Ik zat dus bij het verkeerde bushokje.

Boven mijn hoofd zie je toch echt de tijden van het buurtbusje, maar alle bustijden van elke bus bleken dus in elk bushokje te hangen.
Van iemand die er ook stond te wachten hoorde ik dat er ook een gewone lijnbus naar Steenbergen ging.
Over 44 minuten.
Al met al had ik dus al 2 uur vertraging.
Maar om 1 uur bereikte ik dan toch eindelijk Steenbergen.

Steenbergen is veel levendiger dan de vorige twee vestingstadjes die ik bezocht heb, volle terrasjes en veel  winkelende mensen.

In de winkelstraat zit sinds een jaar ook het koffie en thee museum.
Het eerste doel van mijn tocht.

Ik werd enthousiast verwelkomt en kreeg voor 6 euro niet alleen een zeer uitgebreide rondleiding door dit leuke museum met een onvoorstelbare collectie koffie, thee en benodigdheden maar ook nog een kopje thee met appeltaart.

Na een bezoek van bijna 2 uur, werd het te laat om nog op zoek te gaan naar de restanten van het bolwerk.
(Fotos met toestemming geplaatst)

Dus liep ik langs de enorme kerk naar de kringloop, waar ik weer een paar onderdelen voor mijn servies vond en een bol trollenhaar.
Het binnenste schaaltje op de foto had ik al.
En nu heb ik het setje compleet.

Toen werd het al weer tijd om de terugreis te aanvaarden, die een stuk vlotter verliep dan de heenweg.
Dit keer het eerste stuk wel met het buurtbusje, over smalle kronkelige dijkjes.