In de mist

Begin van de week werd er voor donderdag nog één mooie dag voorspeld, dus daar moet je gelijk gebruik van maken he.

Gisteravond zei de weerman nog "alleen vroeg in de morgen regen".

Maar bij het ontwaken zag de wereld grauw en het water bleef gestaag vallen.

Ik besloot het even af te wachten.

Niet te lang, want een dag is zo voorbij.

De geplande vrolijke bloemetjesjurk laat ik toch maar in de kast vandaag.

Spijkerbroek, knalroze shirt, oranje zomerjas, regenboogsjaal en stevige stampers maken de dag ook al vrolijker.

OVreisinfo gaf flinke vertragingen en uitvallende treinen aan en viel vervolgens zelf geheel uit.

Ik waag het er maar op.

Geen tijd meer om de computer aan te zetten en het speciale dagkaartje dat me 3 euro korting en een ijsje op zou leveren te bestellen en uit te printen.

In mijn haast zie ik vlak bij het station een auto van rechts over het hoofd.

Gelukkig zag de chauffeur me wel en loopt het goed af.

Het perron staat tjokvol dus  ik loop maar vast voorbij de meute en er komt zowaar al gauw een trein aan.

Dit keer sta ik op een goede plek en vind gelijk een zitplaats.

Ik verwacht mijn eerste overstap te missen, maar die heeft zowaar ook 5min. vertraging, dus dat zit mee.

Als de trein ergens halfverwege Walcheren is begint het te regenen.

En als we Vlissingen naderen kijk ik met een man door de ruitjes van de deuren naar de lucht.

"Zou het droogblijven?", zegt ie.

En ik schiet in de lach: " ik wilde net zeggen: nou nog een zonnetje! Maar het zou droog blijven."

"Hier of daar?", vraagt ie.

"Hier"; antwoord ik: "Daarom ben ik uit Brabant gevlucht".

"Ik ook" zegt ie, en we schieten weer in de lach.

Als ik uit de bus stapt is het droog en ik ga eerst weer even een afprijzingenlunch bij elkaar scharrelen.

Er zijn alweer winkels verdwenen of verhuist.

Vlissingen is troosteloos zo langzamerhand met al die leegstand.

Tijdens mijn lunchpauze op het kerkplein weigert mijn vriend Karel van het afdakje te komen.

Dus krijgt ie vandaag geen brood.

Als ik naar de boulevard loop gaat het motteren en ergens in de mist aan de overzijde is iets onzichtbaars met een hoop kabaal aan het werk.

Daar zit ik dan in de motregen aan een leeg mistig brommend zeegat.

Maar net als ik toch maar besluit om huiswaards te keren is daar boven Breskens opeens een glimpje zon.

De skyline van Zeeuws Vlaanderen wordt zichtbaar.

En overal doemen schepen en bootjes op.

Op het strandje spelen twee vrolijke hondjes.

Echt zonnig wordt het echter pas als ik weer in de trein naar huis stap.

De terugreis verloopt voorspoedig.
Ik sta nog maar net bij de bushalte als de bus er aan komt.
De trein staat er zowaar nog.
En ook de volgende twee laten niet lang op zich wachten.

Alle fotos vind je in dit album

Bij thuiskomst zie ik dat iemand een paar boeken voor de minibieb gebracht heeft.
Waaronder dit leuke boekje dat ik eerst zelf maar eens ga bestuderen.