Naar zee

Als geboren en getogen kustbewoner moet ik af en toe de zee zien en ruiken.
Vanuit Brabant was dat goed te doen.
Met de trein was ik in ruim twee uur in Vlissingen.
Vanuit het Vechtdal is het een stuk complexer.
Dus haalde ik mijn vriendje over om een nachtje ergens een B&B te boeken.
Dankzij de onvolprezen R2A, die mijn harige vriendinnetjes wel een keertje eten wilde geven, konden we er een tweede nachtje aan vast knopen.
We kozen voor de verandering voor de Waddenzee.

Na een mooie tocht door Friesland kwamen we net buiten een klein dorpje tot stilstand: lekke band.
En toen bleek ook nog de krik het begeven te hebben.
In de zinderende hitte wachtten we op de Wegenwacht, die gelukkig al met een half uurtje arriveerde.
Toen was het leed gauw geleden en konden we onze tocht vervolgen op weg naar het Lauwersmeer.

Waar we bij het Suyderoogh gereserveerd hadden met de lunchbon die ik voor m'n verjaardag gekregen heb.
Na de smakelijke lunch genoten we nog even van het uitzicht over het Robbengat.

Maar toen wilden we toch wel erg graag de zee zien.
Dat viel tegen.
We reden richting kust, maar elke weg die we in wilde gaan stond een bordje eigen weg.
Na tientallen privewegen kwamen we dan eindelijk een afslag tegen waar we wel in mochten.
Deze leidde ons naar een gemaal in de dijk.

Maar boven op de dijk aangekomen wachtte een teleurstelling.
Het was eb en het water was erg ver weg.

Toch was het uitzicht er wel heel mooi.

Hierna vervolgden we onze weg naar onze eindbestemming het pitoreske Eenrum.
Waar we bij de Lastpost een kamer gehuurd hadden die alle verwachtingen overtrof.
Een ruime kamer, met eigen badkamer en binnenplaatsje.
We haalden broodjes en limonade bij  de supermarkt om de hoek en liepen die avond nog een rondje door het prachtige dorpje, dat opvallend veel leegstaande cafés bleek te hebben.

Binnenkort meer over onze minivakantie.