Vannacht bij thuiskomst vond ik een brief van een notaris op mijn deurmat, waarin mijn medegedeeld werd dat mijn moeder op 25 juli jl overleden is.
Verdriet en verwarring strijden in mijn hoofd.
Verdriet om wat er niet was en nu ook nooit meer zal komen.
Verwarring omdat ik me daar na al die jaren van gemis toch zo intens verdrietig om voel.
Van harte gecondoleerd! Ik heb je net even een mail gestuurd. En weet: ik kén de verwarring - gek genoeg ben je toch in de rouw, ook al had je je ouders natuurlijk al lang geleden verloren!
BeantwoordenVerwijderenEven een aanvulling - hoe naar het ook klinkt, maar in het kader van waar we het van de zomer over hadden... - ik neem aan dat de notaris je schreef i.v.m. een erfenis. Denk erover na of je de erfenis wel zó wilt aanvaarden, of dat je hem alleen beneficiair aanvaardt - mocht je moeder schulden hebben nagelaten, dan moet je er goed over denken of je die schulden wel wilt erven.
BeantwoordenVerwijderenGecondoleerd Marlien. Dat is ook geen bericht om zo maar op je deurmat te vinden, al was er geen goed contact. Pijnlijk.
BeantwoordenVerwijderenWat een akelige melding, gecondoleerd met dit verlies.
BeantwoordenVerwijderenAch Marlien, wat ellendig om het zo te weten te komen. Ik ontving de rouwkaart (waar ik op vermeld werd!!) ongeveer een maand na haar overlijden. Ook al weet je dat het nooit "goed" was gekomen, nu is dat echt onmogelijk geworden, en dat brengt toch verdriet met zich mee. Ik wens je heel veel sterkte!
BeantwoordenVerwijderenWat een nare post in de brievenbus!
BeantwoordenVerwijderenIk wens je sterkte met het verwerken van dit nieuws en het vinden van 'een plekje' voor die begrijpelijke verwarrende gevoelens. Gecondoleerd.
Ondanks alles is het heel begrijpelijk dat je verdriet voelt. Maar wel erg jammer dat je het op deze manier te weten kwam. Gecondoleerd en sterkte....
BeantwoordenVerwijderenSterkte.
BeantwoordenVerwijderenBedankt.
BeantwoordenVerwijderenIk hoor van alle kanten vergelijkbare verhalen de laatste dagen.