Oooh je bent echt!

 

"Oooh, je bent echt!": roept de vrouw verschrikt als ze langs m'n tuintje rijdt en begint dan te lachen.

De meeste menselijke figuren in de tuinen langs de route zijn namelijk poppen.

Maar omdat ik mijn kussens en spreien vandaag in de tuin tentoonstel ben ik er zelf maar bij gaan zitten met een haakwerkje.

Vandaag was dus de grote dag dat het hele stadje uitfietst om de versierde straten te bekijken.

Helaas had de organisatie besloten om een stuk van ons woonerf niet op de kaart te zetten.

Mijn stuk dus.

In plaats daarvan ging de route door een stuk waar geen tuin versierd was.

Daar is nog tot afgelopen nacht op in gepraat.

Maar men was onvermurwbaar.

Gevolg was dat de zes versierde tuinen in ons stuk maar weinig bezoekers kregen.

De hele dag zag ik een eindeloze rij fietsers bij de volgende kruising voorbijschieten, onwetend van ons mooie stukje.

Gelukkig was er af en toe ook nog iemand die niet de route volgde maar gewoon van een andere kant de straat in kwam.

Zo kreeg ik af en toe toch nog een complimentje.

Maar jammer bleef het.

Afgelopen zondag fietsten we al een groot deel van de route.

Helaas een deel waar het heel veel fietsen was en maar weinig versierd.

Met tien km fietsen zagen we 4 straten die versierd waren.

Er zat zelfs een flinke lus in het buitengebied in waar helemaal niets te zien was.

Hadden we dat geweten dan hadden we dat hele stuk overgeslagen en hadden we nog een ander stuk kunnen bekijken.

Maar na 10km waren mijn ongeoefende benen helemaal op.

Het laatste jaar ben ik met de fiets niet verder gekomen dan de supermarkt om de hoek.