Vrijdag was er een maatjesmiddag in een zaal van Wildthout.
Natuurlijk gingen Buddy en Maatje (zoals we elkaar gekscherend noemen) er heen.
Een hotel-restaurant in een fraaie omgeving aan de rijke kant van Ommen.
We kregen verspreid over de middag amuses (denk ik dat je dat zo noemt), waaronder Arretje Cake, blokjes zalm en bospaddenstoelensoep in een fluut.
Annet Nikamp, een zangeres uit deze regio, met een mooie stem en een prettige uitstraling, zong de hele middag.
We mochten uit een boekje nummers kiezen en op een bierviltje schrijven.
Die ze dan voor ons zong.
Maar op de één of andere manier werkte het niet.
Lag het aan de akoestiek in de zaal, aan de techniek of de begeleidingsmuziek, die niet altijd op haar stemsoort aan sloot?
Of toch aan de bezoekers, die liever druk doorpraten, dan te luisteren?
Achterin de zaal luisterden we wel.
Soms konden we haar goed horen en soms weer niet.
En ik kon het echt niet laten om af en toe mee te zingen.
Zeker niet toen ze het door mij aangevraagde "Du" van Peter Maffay zong.
Onverstoorbaar zong ze met een stralende glimlach de hele middag door.
Maar toen wij met z'n tweeën aan het eind van de middag voor haar klapten, klapte er tot onze verbijstering helemaal niemand mee.
Ook de oproep tot polonaise bracht vrijwel geen mensen op de been.
Op haar pagina zag ik dat ze gistermorgen en gisteravond ook een optreden had.
En bij beide gingen de beentjes wel van de vloer en ging iedereen in de polonaise.
Gelukkig maar, anders had ze een rotdag gehad.
Op internet las ik dat ze een paar jaar geleden een heel ernstig ongeluk heeft gehad, maar dat ze, zodra ze maar even weer kon, alweer de microfoon in de hand nam om voor haar publiek te zingen.
Annets eigen nummers zijn in het Nederlands en in het Sallands .
Ik moest gisteren veel aan Anne denken, die zo veel van nederlandstalig hield en haar liedjes vast gekend heeft.
Wat zou hij gisteren genoten hebben.
Maar misschien zat hij wel vanaf een wolkje mee te luisteren.
Dan zat ie in elk geval droog, want beneden regende het pijpenstelen.
Ha, muziek kan (mooie) herinneringen oproepen! En wat fijn om zo soms nog aan Anne te kunnen denken, al zingend, mijmerend......
BeantwoordenVerwijderenIk denk elke dag aan Anne.
VerwijderenWat leuk "Buddy en Maatje", dat geeft echt een fijne relatie aan.
BeantwoordenVerwijderenAnne zul je wel in heel veel dingen tegen komen elke dag...
Jouw verhalen over wat je samen deden klonken altijd zo fijn.
Het was ook een fijne tijd, ondanks alles wat ik hier niet zeg.
VerwijderenInderdaad heel vreemd, geen applaus, maar wel een geslaagde middag voor jullie! En natuurlijk komt dan de herinnering aan Anne boven! Toch fijn om met je maatje af en toe iets te ondernemen!
BeantwoordenVerwijderenJa het is fijn om weer af en toe wat verder te kunnen dan het saaie blokje om.
VerwijderenEn als het dan ook nog klikt!