Giethoorn

 De uit-bus rijdt sinds april weer, maar ik had tot nu toe nog niet de puf om mee te gaan.

Vorige week kwam er een berichtje dat er op een paar uitjes nog een plaatsje vrij was.

Één daarvan was een rondvaart door Giethoorn afgelopen vrijdag.

En dat leek me wel een geschikt uitje voor een dame zonder puf.

Lekker in een bootje het water op.

Maar ik viste letterlijk net op een minuutje achter het net.

Dus kwam ik op de reservelijst.

Laat ik nu donderdag een belletje krijgen dat er iemand ziek geworden is.

Dus kon ik toch nog mee.

De bus zat  vol met gezellige oudere dames en één heer (de chauffeur)

We dronken onderweg nog een kopje koffie bij de Barones in Dalfsen.

En lunchte bij 't Zwaantje in Giethoorn.

Ik at een pannenkoek met warme kersen en slagroom, die ik vergat te fotograferen.

En toen werd het tijd om de boot op te gaan die voor de deur lag.

Ik mocht naast de schipper op de brede treeplank zitten, omdat ik volgens hem daarvandaan betere foto's kon maken.

En eerlijk gezegd was ik daar erg blij mee.

Want in het zitgedeelte waren de bankjes nogal gammel en ik zat pijnlijk klem tussen bankje en tafeltje.

Nu zat ik heerlijk een stuk hoger voluit op een stevige brede zitting.

Maar nog was het lastig fotos maken.

De huizen en tuinen zijn een stuk hoger en dicht aan het water en de boot schommelt natuurlijk, maar er zijn er toch nog een paar gelukt.

Volgens de schipper was het erg rustig.

De Chinezen, die normaal 50% van de bezoekers uitmaken, blijven nog weg.

Maar ik vond het nog knap druk.

De hoofdkanalen waren gevuld met gehuurde bootjes met onhandige bestuurders, dus het botste nogal eens.

Ik vond het tochtje over het meer het fijnste.

Lekker de ruimte en genieten van de prachtige wolkenpartijen.

Op een eiland staat een jeugdherberg die alleen bereikbaar is per boot.

En even verderop had de ijsverkoper het druk op zijn ijsbootje midden op het water.

Al gauw voeren we de bebouwde kom weer in.

Op de terugweg streken we nog neer op het terras van de VP in Zwartsluis, waar een aanhalig katje ons enthousiast verwelkomde.

Ik dronk er mijn eerste bananen milkshake sinds jaren.

En toen ging het weer op huis aan.

Al ben ik een dag later nog totaal gevloerd, ik ben blij dat ik gegaan ben.

Er was ook het verdriet om die ene die er niet meer bij is, maar ook dat mag er zijn.

Het was een gezellige dag, zonder onvertogen woord, met een gezellige groep mensen.