Even naar de Vecht

 Na dagen van regen en regen en regen scheen vandaag opeens de zon.

Ik had gehoord dat het water in de Vecht erg hoog stond dus dat wilde ik wel even zien.

Het viel nog wel mee.

Ik heb het sinds ik hier woon nog zeker wel een meter hoger gezien.

Het voetpad met de betonnen banken rechts onder het oude gemeentehuis is wel onder water verdwenen,  en in de verte kun je de haven niet meer zien, maar daar is het allemaal op berekend.

Ik wilde ook wel even zien hoe hoog het water onder de brug stond, dus stak ik met gevaar voor eigen leven het chaotische verkeersplein  over.

Hoewel de gemeente al vele tonnen heeft gespendeerd aan reconstructie op reconstructie is het nog altijd een kamikazetocht.

Maar in dit geval de moeite waard.

Ik ontdekte ook nog een trucje aan mijn fiets waardoor ik beter kan optrekken uit stilstand.

Hoe vaak staat niet net je trapper verkeerd als je wilt wegrijden?

Omdat je met deze fiets ook achteruit kunt rijden, kun je in stilstand een hele slag naar achteren maken.

Zo kun je je trapper eenvoudig in een stand zetten vanwaaruit je meer kracht kunt zetten.

Op de terugweg maar eens bij Appie op zoek gegaan naar aardappelpuree.

En je raad het al, in plaats daarvan met een nieuwe voorraad volkorenpasta thuisgekomen.