We gaan naar Zandvoort, al aan de zee,

 We gaan, naar Zandvoort al aan de zee.

En nemen gezellige mensen en een goed humeur mee.

Oh wat is 't een zaligheid, als je door de duinen rijdt.

We gaan naar Zandvoort al aan de zee.

Het Nationaal Ouderenfonds organiseerde voor de uitbussen/plusbussen/boodschappenbussen of hoe ze ook elders in Nederland genoemd worden, een verzorgd dagje aan zee. 

Als voormalig kustbewoner moet ik af en toe de zee zien dus toen dit twee maanden geleden bekend werd gaf ik me natuurlijk gelijk op.

Dat betekende dat gistermorgen de wekker op 6 uur stond, want om half 8 moest ik al instappen.

Toen we de zee zagen schoot ik onverwacht even helemaal vol.

Het was al zoooo lang geleden dat ik het gezien had.

En als je aan de kust geboren bent, dan zit dat dieper in je bloed dan je denkt.

Drie uur nadat ik ingestapt was werden we opgewacht door het vrijwilligersteam van het Ouderenfonds.

Deze keer gevormd door het volledige kantoorteam van het fonds.

Binnen zat een groepje ehbo-ers verdekt opgesteld, maar die hoefden gelukkig niet in actie te komen.

De busjes mochten over de boulevard, het duin af tot  achter restaurant Thallassa rijden.

We werden verwelkomt met koffie en gebak.

En veel vogeltjes die ons de kruimeltjes jatten.

Daarna waren we vrij om het strand op te gaan.

Voor degene die slecht ter been waren waren er strandrolstoelen.

Onze vrolijke chauffeur nam een van de dames bij de arm over het betonpad.

En ik besloot door het mulle zand te gaan, dat leek me een  balansoefening die m'n fysiotherapeut vast goed zou keuren.

De lunch bestond uit een kopje bouillon, een broodje kroket, een broodje gezond en verse fruitsla toe.

(Weleens geprobeerd een druif aan een houten vorkje geprikt te krijgen? 😄😄😄)

Een accordeonist trakteerde ons op smartlappen.

De hele dag werden de waterglazen bijgevuld met water met een smaakje. (Sinaasappel, verse munt)

Ook smiddags konden we weer het strand op, maar ik was inmiddels zo rozig, dat ik lekker op het terras van het uitzicht bleef genieten.

De dag werd afgesloten, met een mini advocaatje met slagroom (die ik als blauwe knoper vriendelijk afsloeg).

Onze chauffeur nam het voortouw om namens iedereen het Ouderenfondsteam hartelijk te bedanken voor deze goed georganiseerde ontspannen dag.

Er werd bij het instappen bij de bus nog uitgebreid afscheid van ons genomen.

Om 7 uur was ik weer thuis, waar ik verwelkomd werd door een verontwaardigde Lolo, die het maar niets vond dat ze zo laat eten kreeg.

Het Zandvoortse zand dat ik in mijn schoenen mee naar huis bracht als souvenir.

Voor deze reel moet je echt even het geluid aan zetten.