Nordhorn

Ooit hadden Anne en ik een lijstje van alles wat we nog wilden doen.

Corona gooide roet in het eten.

Toen 5 minuten na de mail over de tocht over de Veluwe nog een mail binnenkwam over een extra rit naar Nordhorn voor een rondvaart, kon ik het dan ook niet laten om ook op dit uitje, dat op ons lijstje stond, in te schrijven.

Dit keer zat de bus vol met voor mij nog onbekende mensen.

Altijd leuk om nieuwe gezichten te zien.

Helaas waren er weer problemen met de navigatie.

Daardoor kwamen we veel te laat in Nordhorn aan.

Gelukkig kreeg de chauffeur het voor elkaar om onze reservering voor de boot om te zetten.

De schipper was zo lief om twee uur later een extra rondje te varen.

Daardoor konden we om half drie nog rustig lunchen bij Pier 99.

Ik koos voor een braadworst met patat.

De braadworst was wel 25cm.

Braadworsten zijn vaak zo vet dat je maag er tegen in opstand komt, maar deze was erg goed.

Met mijn buurman nam ik nog een ijsje na.

Nou ja ijsje, het was me toch een groot portie softijs.

Het verwonderde me dat ik het Duits toch best wel gauw uit mijn geheugen oppikte.

Maar toen ik tegen de serveerster grapte dat Engels me beter afging zei ze tot mijn verbazing: "no problem, I come from America".

En toen bleek ik mijn Amerikaanse accent, dat ik lang geleden bij een vroegere werkgever oppikte, ook nog niet kwijt te zijn.

Toen gingen we alsnog richting rondvaartboot, die om vier uur afvoer.

We maakte een mooie tocht over de grachten.

Volgens mij heeft Nordhorn nog meer bruggen dan Amsterdam, en ze zijn allemaal anders.

Hoewel de temperatuur hoog was, was het op het water echt heerlijk.

Een zacht koel briesje maakte het aangenaam.

Zonnehoed en bril hielpen ook mee.

Op de terugweg wilden de andere passagiers toch ook wel een ijsje.

Dus stopten we nog even in Uelsen, waar de genen die wilden een ijsje gingen halen, en de rest op een terrasje neerzeeg, waar de kerkklokken hun prachtige warme klanken beierden en de man met de zeis op wacht stond.