Daar zit ik dan, naast je krabpaalmandje die nog dicht tegen de verwarming aan staat.
Overal om me heen zie ik nog je stempel.
Mandjes met daarin waterbakjes, speeltjes waarmee je al lang niet meer speelde
"Muis"; die je je hele leven meesleepte, ligt vergeten in de vensterbank, met "minignuif" en "kikker".
Om half zeven brengt de pakketbezorger de doos met lekkernijen die ik vorige week voor je bestelde.
Je zal ze niet meer proeven.
Als het bedtijd is zeg ik automatisch:"ga je mee?"; maar je antwoord niet.
In de badkamer staat nog de emmer water, waar je zo graag uit dronk.
Elke keer hetzelfde spelletje, ik hou hem schuin, jij steekt je kop erin, en ik kantel hem per ongeluk expres nog even verder door, zodat het water op je pootjes kletst.
Vanmorgen klom je er nog in en kon ik je nog snel even op de foto zetten.
Op de trap blijf ik even stil staan, zoals elke avond, maar je schiet niet meer langs me omhoog.
De nachtlampjes die ik voor je in het stopcontact stak toen je nachtblind werd laat ik nog maar even zitten.
Ik wil nog niet aan het donker wennen.
Je slaapzak ligt nog naast me op bed.
Je vertrouwde luchtje hangt er nog in.
Vannacht zul je me niet meer wakker schreeuwen.
En morgen ontwaak ik in stilte.
Voorgoed.
Wijfie toch. Het is zo ontzettend oneerlijk soms. Voor Lolo was t blijkbaar haar tijd om weer bij Piep te zijn, maar voor diegene die achter blijft is t zo verdrietig. Ze was zo geliefd .❤️❤️❤️
BeantwoordenVerwijderenAh, nee. Lolo! :-( Lieve leuke mooie Lolo. Nu is ze weer samen met Piep. Ik werd altijd zo blij van je kattenfoto’s. Een ding weet ik wel; de meiden hebben het bij en met jou heerlijk gehad. Je kunt terugkijken op mooie momenten met Piep en Lolo. Veel sterkte Marlien. Liefs, Elisa
BeantwoordenVerwijderenAch, wat rauw ... Ja, het is rouw! Ik krijg er gewoon tranen van in mijn ogen...
BeantwoordenVerwijderenAch Marlien, wat een verdriet kan je hebben om zo'n beesie hé? Ik voel zo met je mee. We hebben vorige maand onze Bella moeten laten gaan, mijn prachtige 14 jaar oude Golden Retriever. En ik mis haar nog zo. Sterkte!!! Von.
BeantwoordenVerwijderen😢😢 Het is dan heel snel gegaan als je jullie ritueel met de emmer er gisteren nog was. Nu heb je er een heel mooi emotioneel eerbetoon over geschreven, ook dat hoort bij rouwen
BeantwoordenVerwijderenHeel veel sterkte, heel verdrietig.
BeantwoordenVerwijderenGroet Merel
Door merg en been gaat dit... maar het is helaas jouw harde werkelijkheid nu en ik kan dat helemaal begrijpen, voelen zelfs... En ik weet ook hoe hartverwarmend close jullie waren en die onvoorwaardelijkheid al die jaren deelden. Lolo heeft daarvan elke dag genoten en jij ook. Maar hoe meer liefde er is, hoe dieper het verdriet en hoe zwaarder het gemis... keihard.
BeantwoordenVerwijderenMarlien... ik wou dat ik je kon helpen, maar je zit nu diep in een rouwperiode. Daar moet je doorheen... praat erover, schrijf, huil, doe wat je invalt, er is geen vaste vorm. Er leven mensen met je mee, daar kun je mee praten als je wil.
Lolo is enkel in fysieke vorm vertrokken, ze blijft verder altijd en eeuwig bij je, in volle liefde. Dat maakt het gemis niet minder natuurlijk, maar misschien geeft het ook zo wat troost... Héél veel sterkte Marlien, je weet me te bereiken als je wil. Hou je taai en blijf in liefde bij Lolo en Piep. 🐱🐱💚🙏🏾🫂🍀
Schrijf het inderdaad maar van je af, het verdriet, maar ook de mooie herinneringen.
BeantwoordenVerwijderenOh, ik zie nu dat je een kat verloren bent. Wat naar; zoiets doet pijn. Ik voel met je mee!
BeantwoordenVerwijderen