Drukkert

"Za'k 'n drukkert gev'n?", zegt het frêle oude dametje op de parkeerplaats voor de kringloop als ze me ziet worstelen om op gang te komen met mijn onhandig grote aankoop over het stuur gelegd.
"Wat zegt u?", vraag ik verbaast.
Zal ik een drukkert geven?", herhaalt ze.
En we schieten in de lach.
Ze weegt hooguit een derde van wat ik weeg.

Ik was een uurtje daarvoor, met een lijstje op zak, naar de kringloop vertrokken.
En tot mijn verbijstering vond ik er precies de wasmand die ik zocht.
Nu mijn visite in mijn badkamer van het toilet gebruik moet maken kan ik er geen wasgoed meer laten rondslingeren, dus moest er een tweede bij komen.
Maar wie kon nu dromen dat ik, bij de al vele jaren geleden aangeschafte mand (rechts), bij mijn eerste zoekpoging tegen zo'n zelfde aan zou lopen.
Het bleef bij deze aankoop, maar het is wel een goed begin.