Bedankt

 Iedereen heel erg bedankt voor alle blijken van medeleven zichtbaar en/of achter de schermen.

Het doet me echt goed.

Heb één vraagje:

Ik zou het fijn vinden als er geen opmerkingen gemaakt worden over een evt nieuwe kat.

Daar zit ik dan

 Daar zit ik dan, naast je krabpaalmandje die nog dicht tegen de verwarming aan staat.

Overal om me heen zie ik nog je stempel.

Mandjes met daarin waterbakjes, speeltjes waarmee je al lang niet meer speelde 

"Muis"; die je je hele leven meesleepte, ligt vergeten in de vensterbank, met "minignuif" en "kikker".

Om half zeven brengt de pakketbezorger de doos met lekkernijen die ik vorige week voor je bestelde.

Je zal ze niet meer proeven.

 

Als het bedtijd is zeg ik automatisch:"ga je mee?"; maar je antwoord niet.

In de badkamer staat nog de emmer water, waar je zo graag uit dronk.

Elke keer hetzelfde spelletje, ik hou hem schuin, jij steekt je kop erin, en ik kantel hem per ongeluk expres nog even verder door, zodat het water op je pootjes kletst.

Vanmorgen klom je er nog in en kon ik je nog snel even op de foto zetten.

Op de trap blijf ik even stil staan, zoals elke avond, maar je schiet niet meer langs me omhoog.

De nachtlampjes die ik voor je in het stopcontact stak toen je nachtblind werd laat ik nog maar even zitten.

Ik wil nog niet aan het donker wennen.

Je slaapzak ligt nog naast me op bed.

Je vertrouwde luchtje hangt er nog in.

Vannacht zul je me niet meer wakker schreeuwen.

En morgen ontwaak ik in stilte.

Voorgoed.

Ze zijn weer samen

Vanmiddag is mijn lieve koppige stronteigenwijze prachtige Lodewieke naar haar vriendinnetje Piepelotje in de kattenhemel gegaan.

Ze mocht 18 jaar en 4 maanden worden.

Vooruitgang

 De afgelopen nachten heeft Lolo me flink uit m'n slaap gehouden.

Ze heeft een stem als een misthoorn en maakte haar ongenoegen iedere keer al om half vijf kenbaar.

 Vannacht heb ik haar maar heel even gehoord.

Vanmorgen zag ik haar bij benedenkomst enthousiast aan de natte felixbrokjes van gisteren beginnen.

Ik heb haar maar gauw verse gegeven.

Ik blijk per ongeluk een ander soort besteld te hebben die veel verfijnder is.

Waar ze de afgelopen dagen niet verder kwam dan een paar hapjes, van wat dan ook, ging het er nu in als koek.

Niet helemaal op, maar wel goed gegeten.

Morgen komt er een hele lading soep/pudding/creme/jelly/liquid, maar misschien is dat al niet echt meer nodig.

Dan kan ze nog tijden ermee voort als snacks, zoals het hoort.

Paniek in de tent

 Vanmiddag had ik weer een workshop, maar die verliep even anders dan gepland.

Toen ik er heen ging had ik mijn twijfels over Lolo.

Bij de ontspannings/concentratie/of zoiets- oefening die we aan het begin van de workshop deden, werd ik opeens heel sterk naar Lolo getrokken.

Het gevoel dat er iets niet goed met haar was, was zo sterk dat ik besloot naar huis te gaan

Ik was onbegrijpelijk in paniek.

En hoewel er niets aan Lolo te zien bleek, belde ik toch met de dierenarts.

Er was nog een plekje om kwart voor vier.

Maar toen kwam het volgende probleem:

"Hoe kom ik er?"

Ze past niet achterop de Easy Rider.

Buurvrouw had visite, vriendin zat honderd kilometer verderop.

Ik ken hier veel mensen, maar meeste niet eens van naam, laat staan waar ze wonen.

Dan toch maar brutaal zijn en die aardige man die ons dit voorjaar op vakantie gebracht heeft gebeld.

Gelukkig zij hij gelijk ja.

En toen bleek dat ik de achterdeur open had gelaten en Lolo naar buiten was geglipt.

Gelukkig gaf ze keurig antwoord toen ik haar riep.

Maar ik moest haar wel onder de vlinderstruik vandaan plukken.

Bij de DA gedetailleerd uitgelegd hoe het de afgelopen week verlopen was.

Ze was bang dat de kaak gebroken was, maar dat bleek gelukkig niet zo.

En zelfs haar tanden zitten nog vast.

Maar  de kaak ligt nog open en ondanks de metacam is dat toch nog ontstoken geraakt, dus gaat ze nu ook aan de antibiotica en moet ik haar brokjes in heet water weken.

Ze is 3 ons afgevallen in een week, dus hopelijk gaat ze nu gauw beter eten.

En kruipt ze binnenkort weer zo lekker bij me op schoot.

Weer naar buiten

 De afgelopen maand zat ik thuis met een stevig virus.

Veel hoesten, zittend slapen en algeheel zwak.

Gelukkig geen verstopte neus.

Er staat 4 tot 6 weken voor hoorde ik.

Ik ben nog niet helemaal hoestvrij.

Maar gisteren kon ik dan eindelijk weer eens naar de fysifit.

Dat viel hard tegen.

M'n spieren deden het nog best aardig, maar de energie is er nog niet.

Na 2,5 van de 10 oefeningen ging ik dus weer op huis aan.

Maar het is een start.

Volgende keer weer een stapje meer.

Vanavond eindelijk weer gezongen.

Een halve repetitie, want m'n stem gaf het op.

Tja dat is ook een spier dus die moet ook weer ff op gang komen.

Maar wel lekker om in elk geval weer een uurtje mee te hebben gedaan.

En om eindelijk weer mensen om me heen te hebben.

Hoe krijgt ze het voor elkaar.

Lolo wilde niet eten.
Maar had wel honger.
Pap en quark ging er wel  in.
Maar brokken niet.
Zelfs de brokjes vlees in het natvoer at ze niet.
Net ontdekte ik wat er aan de hand is.
Blijkbaar is ze gevallen of zo en heeft ze een hoektand in haar onderkaak gekregen, daar zit een winkelhaakje in.
Ziet er naar uit.
Toch maar ff DA gebeld.
Maar is geen spoed.
Nix ernstigs dus, maar wel vervelend.
En maar even verwennen met geprakt natvoer met een beetje quark erdoor (jaja dat mocht van de DA).

Moeilijke plekken schoonmaken

Jaja het is alweer tijd voor de uitdaging van Busy Bessy.

Dit schreef ik 11 jaar geleden op m'n huishoudblog.

Aangezien ik daarmee gestopt ben, hevel ik hem over naar dit blog.

Het blijft een goeie tip, al kan ik zelf inmiddels al een paar jaar niet meer veilig op een huishoudtrap staan.

Er zijn plekken in huis waar ik met geen mogelijkheid op een normale manier bij kan.

Zo moest ik voor het hoekbovenkastje in mijn keuken vervaarlijk bovenop het keukentrapje gaan staan wankelen om  het bovenop schoon te maken.
Met de huishoudtrap kon ik niet dichtgenoeg bij de hoek komen. Levensgevaarlijk.
Dat deed ik dus alleen maar als er iemand bij was.
Want stel dat ik val en niemand het merkt.

Vandaag raakte ik met iemand over dat lastige kastje aan de praat en Eureka, die kwam met een goede oplossing:
Neem een vloerwisser of een ramenwisser met een lange (bvk niet flexibele) steel.
Draai er een  dweiltje om en soppen maar.
Het gaat perfect.
Ik kan veilig op de grote huishoudtrap staan en toch bij de moeilijkste hoek bovenop komen.

Repareren

Ik heb van huis uit meegekregen dat je kleding als het even kan repareert.

Vroeger ging het elastiek van je onderbroek door een tunneltje.

Was het elastiek uitgerekt, dan trok je er een nieuw elastiek door.

Later zat het elastiek er zo vaak zo lullig bovenop gestikt, dat het stiksel vaak al met één of twee keer dragen knapte.

Ik zigzagde dat dan weer vast, maar werd er om uitgelachen.

Tegenwoordig zit het elastiek er zo in dat het niet meer te vervangen is.

Dan kun je niet anders meer dan een verder nog goede onderbroek weg gooien.

Van mij mogen de tunneltjes weer terugkomen.

Af en toe ga ik er een uurtje voor zitten om losgeraakte naadjes weer vast te zetten, gaten voor zover mogelijk te repareren, etc.

Wie katten heeft weet dat het niet te voorkomen is dat je gaatjes in je kleren krijgt.

Kleine gaatjes repareer ik niet meer.

Dat valt vaak nog meer op dan het gaatje.

Maar met liefdevol getrokken winkelhaakjes moet je wel iets doen.

Ik gebruik daarvoor de boerenhemdensteek aan de achterkant.

Deze steek rekt mee en dat is in tricot wel handig.

Echt mooi krijg je het niet meer, maar voor officiele gelegenheden trek ik wel wat anders aan.

En dan heb je van die kleding van kwaliteit verbandgaas.

Als dat niet goed afgewerkt is dan zijgt het gewoon weg (foto 1).

Ook daar gebruik ik de boerenhemdensteek, maar dan op de buitenkant. (foto 2)

Daarna stik ik de stof nog een keertje door op de binnenkant. (foto 3)

Ik meen me te herinneren van 45 jaar geleden op school, dat dit een Engelse naad genoemd wordt.

Of was het nou juist een Franse?

En dan ziet het er voorlopig weer netjes uit (foto 4)

Nou ja voor zover je het mag verwachten van zo'n goedkoop gevalletje.

Als ik het zelf gemaakt zou hebben dan zouden de strepen keurig doorlopen.

Dat kost meer stof natuurlijk.

 

Ooowkeeee

 

Box Theatre: Starlight Amusementpark

 Katinka en Katonkie gaan naar de kermis.

Als eerste gaan ze in de draaimolen.

De paardjes werden op het gouddraad gelijmd en dan moesten er ook nog hele kleine kraaltjes onderaan de draad.

Hoe je ze moest bevestigen werd niet uitgelegd.

Ik gebruikte wat oude ingedikte lijm en hield het met een pincet op z'n plek tot het bleef staan.

Daarna halen ze verse popcorn bij de bakkerij.

Terwijl zij lol hebben blaas ik balonnen op, zet het reuzenrad in elkaar, bouw een toegangspoort en kom tot de ontdekking dat ik de stoepen vergeten ben.

Maar alles zit al vastgelijmd en als ik nix zeg 🙄 dan ziet niemand het.

Katinka wil graag een ijsje, Katonkie wil nog een keer in de draaimolen.

En ondertussen zet ik nog wat puntjes op de I.

5 uur heb ik aan dit blikje gewerkt in totaal.

Ik heb dingen vergeten, dingen weggelaten omdat ik het te priegelig vond of niet mooi, dingen anders gedaan en ook wat toegevoegd.

Ik merk wel dat ik niet meer zo gedreven ben als in het begin.

Af en toe eens een paar kwartier.

Maar dat geeft niet.

Er komt ruimte voor nieuwe dingen.

Als je te lang uitstelt

Herken je dat?

Als je een verhuiswens hebt, dat je dingen in huis niet meer vervangt, omdat je niet weet of ze in een volgend huis wel zullen passen?

Zo begint de luxaflex slijtage te vertonen en hangt steeds scheef.

Één van de luie stoelen die ik een paar jaar geleden kreeg heeft scheuren in het leer.

En m'n douchegordijnen 😲😳😮, oh schrik ik bleef het maar uitstellen.

Nieuwe pas in het volgende huis.

Tot het gisteren tot me doordrong dat het toch echt niet meer kon.

Zo fris en vrolijk 6,5 jaar geleden.

Zo verkleurd en goor nu.

Foto is, door de lichtval wel wat erg overdreven hoor. 

Dat zie je ook aan de handdoek rechts.

Zie dezelfde  handdoek op de volgende foto.

De realiteit is dat, met de huidige woningnood, een ander huis nog jaren op zich kan laten wachten.

Misschien zelfs wel helemaal niet komt, want ik heb immers een mooi huis, dat alleen maar op de verkeerde plek staat.

Maar voor hetzelfde geld komt er volgende week opeens één.

Ik kan niet alles jaren stil blijven laten staan.

Dus ga ik toch maar op zoek naar een andere stoel of bank.

Ben ik op zoek naar iemand die de sleetse luxaflex eraf kan halen en een andere, die zevenenhalf jaar minder gebruikt is dan deze, daarvoor in de plaats kan hangen.

En hangen er nu frisse nieuwe blauwwitte gordijnen in de douche.