Opruimen

Wat goed helpt in het verwerken is om elke dag een beetje van haar spullen op te ruimen.

Niet te veel tegelijk, stapje voor stapje.

Zo gaan de vele nog bruikbare onderdelen van krabpalen, die nog op zolder lagen of nog gebruikt werden, hergebruikt worden bij dierenopvang Koningen.

Ook gaan daar de aangebroken zakken droogvoer en grit naar toe.

Ze hebben dit jaar al meer dan 350 zwerfkatten, grootdeels kittens binnen gekregen, dus elke bijdrage is welkom.

Een verre vriend heeft Lolos pilletjes gekregen.

Één van zijn katten gebruikt dezelfde.

Ik zou dit nooit aan een onbekende geven, want een te hoge dosis is funest.

Maar ik weet dat hij nooit iets zal doen zonder de dierenarts te raadplegen.

En wegdoen is zonde.

Om het verzenddoosje te vullen stopte ik er, in plaats van een ouwe krant, nog wat zakjes snoepjes voor zijn katten bij.

En ik hoorde dat daar al gretig van genoten wordt.

De nog gesloten voorraad grit en natvoer en alle lekkernijen die te laat aankwamen laat ik nog even op zolder staan.

Ze hebben allemaal nog een lange tht en zo kan ik over een poosje rustig overdenken wat ik nou echt wil.

Ik heb erg moeite met aankijken tegen de kale plekken waar al die jaren waterbakjes en kattenbakken en zo stonden.

Daar probeer ik dus andere dingen te plaatsen.

Die kattenbakken  moet ik nog naar de stort zien te krijgen.

Ze zijn niet meer om aan te zien, na 6,5 jaar intens gebruik.

Ook de niet meer bruikbare krabpaalonderdelen moeten nog weg.

Verder  heb ik eindelijk de enorme  reisbench, die ik aanschafte voor de verhuizing, te koop gezet op Marktplaats en Facebook.

Dat was ik altijd al van plan, maar het kwam er niet van.

Er kunnen wel 3 katten in, of een kleine hond. 

Bedankt

 Iedereen heel erg bedankt voor alle blijken van medeleven zichtbaar en/of achter de schermen.

Het doet me echt goed.

Heb één vraagje:

Ik zou het fijn vinden als er geen opmerkingen gemaakt worden over een evt nieuwe kat.

Daar zit ik dan

 Daar zit ik dan, naast je krabpaalmandje die nog dicht tegen de verwarming aan staat.

Overal om me heen zie ik nog je stempel.

Mandjes met daarin waterbakjes, speeltjes waarmee je al lang niet meer speelde 

"Muis"; die je je hele leven meesleepte, ligt vergeten in de vensterbank, met "minignuif" en "kikker".

Om half zeven brengt de pakketbezorger de doos met lekkernijen die ik vorige week voor je bestelde.

Je zal ze niet meer proeven.

 

Als het bedtijd is zeg ik automatisch:"ga je mee?"; maar je antwoord niet.

In de badkamer staat nog de emmer water, waar je zo graag uit dronk.

Elke keer hetzelfde spelletje, ik hou hem schuin, jij steekt je kop erin, en ik kantel hem per ongeluk expres nog even verder door, zodat het water op je pootjes kletst.

Vanmorgen klom je er nog in en kon ik je nog snel even op de foto zetten.

Op de trap blijf ik even stil staan, zoals elke avond, maar je schiet niet meer langs me omhoog.

De nachtlampjes die ik voor je in het stopcontact stak toen je nachtblind werd laat ik nog maar even zitten.

Ik wil nog niet aan het donker wennen.

Je slaapzak ligt nog naast me op bed.

Je vertrouwde luchtje hangt er nog in.

Vannacht zul je me niet meer wakker schreeuwen.

En morgen ontwaak ik in stilte.

Voorgoed.

Ze zijn weer samen

Vanmiddag is mijn lieve koppige stronteigenwijze prachtige Lodewieke naar haar vriendinnetje Piepelotje in de kattenhemel gegaan.

Ze mocht 18 jaar en 4 maanden worden.

Vooruitgang

 De afgelopen nachten heeft Lolo me flink uit m'n slaap gehouden.

Ze heeft een stem als een misthoorn en maakte haar ongenoegen iedere keer al om half vijf kenbaar.

 Vannacht heb ik haar maar heel even gehoord.

Vanmorgen zag ik haar bij benedenkomst enthousiast aan de natte felixbrokjes van gisteren beginnen.

Ik heb haar maar gauw verse gegeven.

Ik blijk per ongeluk een ander soort besteld te hebben die veel verfijnder is.

Waar ze de afgelopen dagen niet verder kwam dan een paar hapjes, van wat dan ook, ging het er nu in als koek.

Niet helemaal op, maar wel goed gegeten.

Morgen komt er een hele lading soep/pudding/creme/jelly/liquid, maar misschien is dat al niet echt meer nodig.

Dan kan ze nog tijden ermee voort als snacks, zoals het hoort.

Paniek in de tent

 Vanmiddag had ik weer een workshop, maar die verliep even anders dan gepland.

Toen ik er heen ging had ik mijn twijfels over Lolo.

Bij de ontspannings/concentratie/of zoiets- oefening die we aan het begin van de workshop deden, werd ik opeens heel sterk naar Lolo getrokken.

Het gevoel dat er iets niet goed met haar was, was zo sterk dat ik besloot naar huis te gaan

Ik was onbegrijpelijk in paniek.

En hoewel er niets aan Lolo te zien bleek, belde ik toch met de dierenarts.

Er was nog een plekje om kwart voor vier.

Maar toen kwam het volgende probleem:

"Hoe kom ik er?"

Ze past niet achterop de Easy Rider.

Buurvrouw had visite, vriendin zat honderd kilometer verderop.

Ik ken hier veel mensen, maar meeste niet eens van naam, laat staan waar ze wonen.

Dan toch maar brutaal zijn en die aardige man die ons dit voorjaar op vakantie gebracht heeft gebeld.

Gelukkig zij hij gelijk ja.

En toen bleek dat ik de achterdeur open had gelaten en Lolo naar buiten was geglipt.

Gelukkig gaf ze keurig antwoord toen ik haar riep.

Maar ik moest haar wel onder de vlinderstruik vandaan plukken.

Bij de DA gedetailleerd uitgelegd hoe het de afgelopen week verlopen was.

Ze was bang dat de kaak gebroken was, maar dat bleek gelukkig niet zo.

En zelfs haar tanden zitten nog vast.

Maar  de kaak ligt nog open en ondanks de metacam is dat toch nog ontstoken geraakt, dus gaat ze nu ook aan de antibiotica en moet ik haar brokjes in heet water weken.

Ze is 3 ons afgevallen in een week, dus hopelijk gaat ze nu gauw beter eten.

En kruipt ze binnenkort weer zo lekker bij me op schoot.

Weer naar buiten

 De afgelopen maand zat ik thuis met een stevig virus.

Veel hoesten, zittend slapen en algeheel zwak.

Gelukkig geen verstopte neus.

Er staat 4 tot 6 weken voor hoorde ik.

Ik ben nog niet helemaal hoestvrij.

Maar gisteren kon ik dan eindelijk weer eens naar de fysifit.

Dat viel hard tegen.

M'n spieren deden het nog best aardig, maar de energie is er nog niet.

Na 2,5 van de 10 oefeningen ging ik dus weer op huis aan.

Maar het is een start.

Volgende keer weer een stapje meer.

Vanavond eindelijk weer gezongen.

Een halve repetitie, want m'n stem gaf het op.

Tja dat is ook een spier dus die moet ook weer ff op gang komen.

Maar wel lekker om in elk geval weer een uurtje mee te hebben gedaan.

En om eindelijk weer mensen om me heen te hebben.

Hoe krijgt ze het voor elkaar.

Lolo wilde niet eten.
Maar had wel honger.
Pap en quark ging er wel  in.
Maar brokken niet.
Zelfs de brokjes vlees in het natvoer at ze niet.
Net ontdekte ik wat er aan de hand is.
Blijkbaar is ze gevallen of zo en heeft ze een hoektand in haar onderkaak gekregen, daar zit een winkelhaakje in.
Ziet er naar uit.
Toch maar ff DA gebeld.
Maar is geen spoed.
Nix ernstigs dus, maar wel vervelend.
En maar even verwennen met geprakt natvoer met een beetje quark erdoor (jaja dat mocht van de DA).

Moeilijke plekken schoonmaken

Jaja het is alweer tijd voor de uitdaging van Busy Bessy.

Dit schreef ik 11 jaar geleden op m'n huishoudblog.

Aangezien ik daarmee gestopt ben, hevel ik hem over naar dit blog.

Het blijft een goeie tip, al kan ik zelf inmiddels al een paar jaar niet meer veilig op een huishoudtrap staan.

Er zijn plekken in huis waar ik met geen mogelijkheid op een normale manier bij kan.

Zo moest ik voor het hoekbovenkastje in mijn keuken vervaarlijk bovenop het keukentrapje gaan staan wankelen om  het bovenop schoon te maken.
Met de huishoudtrap kon ik niet dichtgenoeg bij de hoek komen. Levensgevaarlijk.
Dat deed ik dus alleen maar als er iemand bij was.
Want stel dat ik val en niemand het merkt.

Vandaag raakte ik met iemand over dat lastige kastje aan de praat en Eureka, die kwam met een goede oplossing:
Neem een vloerwisser of een ramenwisser met een lange (bvk niet flexibele) steel.
Draai er een  dweiltje om en soppen maar.
Het gaat perfect.
Ik kan veilig op de grote huishoudtrap staan en toch bij de moeilijkste hoek bovenop komen.

Repareren

Ik heb van huis uit meegekregen dat je kleding als het even kan repareert.

Vroeger ging het elastiek van je onderbroek door een tunneltje.

Was het elastiek uitgerekt, dan trok je er een nieuw elastiek door.

Later zat het elastiek er zo vaak zo lullig bovenop gestikt, dat het stiksel vaak al met één of twee keer dragen knapte.

Ik zigzagde dat dan weer vast, maar werd er om uitgelachen.

Tegenwoordig zit het elastiek er zo in dat het niet meer te vervangen is.

Dan kun je niet anders meer dan een verder nog goede onderbroek weg gooien.

Van mij mogen de tunneltjes weer terugkomen.

Af en toe ga ik er een uurtje voor zitten om losgeraakte naadjes weer vast te zetten, gaten voor zover mogelijk te repareren, etc.

Wie katten heeft weet dat het niet te voorkomen is dat je gaatjes in je kleren krijgt.

Kleine gaatjes repareer ik niet meer.

Dat valt vaak nog meer op dan het gaatje.

Maar met liefdevol getrokken winkelhaakjes moet je wel iets doen.

Ik gebruik daarvoor de boerenhemdensteek aan de achterkant.

Deze steek rekt mee en dat is in tricot wel handig.

Echt mooi krijg je het niet meer, maar voor officiele gelegenheden trek ik wel wat anders aan.

En dan heb je van die kleding van kwaliteit verbandgaas.

Als dat niet goed afgewerkt is dan zijgt het gewoon weg (foto 1).

Ook daar gebruik ik de boerenhemdensteek, maar dan op de buitenkant. (foto 2)

Daarna stik ik de stof nog een keertje door op de binnenkant. (foto 3)

Ik meen me te herinneren van 45 jaar geleden op school, dat dit een Engelse naad genoemd wordt.

Of was het nou juist een Franse?

En dan ziet het er voorlopig weer netjes uit (foto 4)

Nou ja voor zover je het mag verwachten van zo'n goedkoop gevalletje.

Als ik het zelf gemaakt zou hebben dan zouden de strepen keurig doorlopen.

Dat kost meer stof natuurlijk.

 

Ooowkeeee

 

Box Theatre: Starlight Amusementpark

 Katinka en Katonkie gaan naar de kermis.

Als eerste gaan ze in de draaimolen.

De paardjes werden op het gouddraad gelijmd en dan moesten er ook nog hele kleine kraaltjes onderaan de draad.

Hoe je ze moest bevestigen werd niet uitgelegd.

Ik gebruikte wat oude ingedikte lijm en hield het met een pincet op z'n plek tot het bleef staan.

Daarna halen ze verse popcorn bij de bakkerij.

Terwijl zij lol hebben blaas ik balonnen op, zet het reuzenrad in elkaar, bouw een toegangspoort en kom tot de ontdekking dat ik de stoepen vergeten ben.

Maar alles zit al vastgelijmd en als ik nix zeg 🙄 dan ziet niemand het.

Katinka wil graag een ijsje, Katonkie wil nog een keer in de draaimolen.

En ondertussen zet ik nog wat puntjes op de I.

5 uur heb ik aan dit blikje gewerkt in totaal.

Ik heb dingen vergeten, dingen weggelaten omdat ik het te priegelig vond of niet mooi, dingen anders gedaan en ook wat toegevoegd.

Ik merk wel dat ik niet meer zo gedreven ben als in het begin.

Af en toe eens een paar kwartier.

Maar dat geeft niet.

Er komt ruimte voor nieuwe dingen.

Als je te lang uitstelt

Herken je dat?

Als je een verhuiswens hebt, dat je dingen in huis niet meer vervangt, omdat je niet weet of ze in een volgend huis wel zullen passen?

Zo begint de luxaflex slijtage te vertonen en hangt steeds scheef.

Één van de luie stoelen die ik een paar jaar geleden kreeg heeft scheuren in het leer.

En m'n douchegordijnen 😲😳😮, oh schrik ik bleef het maar uitstellen.

Nieuwe pas in het volgende huis.

Tot het gisteren tot me doordrong dat het toch echt niet meer kon.

Zo fris en vrolijk 6,5 jaar geleden.

Zo verkleurd en goor nu.

Foto is, door de lichtval wel wat erg overdreven hoor. 

Dat zie je ook aan de handdoek rechts.

Zie dezelfde  handdoek op de volgende foto.

De realiteit is dat, met de huidige woningnood, een ander huis nog jaren op zich kan laten wachten.

Misschien zelfs wel helemaal niet komt, want ik heb immers een mooi huis, dat alleen maar op de verkeerde plek staat.

Maar voor hetzelfde geld komt er volgende week opeens één.

Ik kan niet alles jaren stil blijven laten staan.

Dus ga ik toch maar op zoek naar een andere stoel of bank.

Ben ik op zoek naar iemand die de sleetse luxaflex eraf kan halen en een andere, die zevenenhalf jaar minder gebruikt is dan deze, daarvoor in de plaats kan hangen.

En hangen er nu frisse nieuwe blauwwitte gordijnen in de douche.

Het belang van nut

Als ik het heb over een gebrek aan nut in mijn leven, dan beginnen mensen altijd over koffie schenken of eenzame ouderen bezoeken.

Het eerste kan ik echt niet, met mijn rare handen zou ik heel wat laten vallen.

En ik vind het ook gewoon niet leuk.

Het tweede is absoluut heel nuttig voor de gene die je bezoekt.

Maar 95% van de mensen om me heen is al boven de 80.

Daar nog meer aan toe voegen is voor mij niet zinvol.

Ik ben er gewoon eerlijk in.

De activiteiten die ik zoek moeten in de eerste plaats nuttig zijn voor mezelf.

En als het dan ook nut voor een ander heeft is het mooi meegenomen.

Anders wordt ik er niet blij van.

En wat is dan belangrijk voor mezelf?

Ik vind het leuk om samen met anderen ergens naar toe te werken.

Het is belangrijk dat ik er iets van leer.

Dat ik me er in kan onwikkelen.

Hoe klein ook.

Sinds kort ben ik toegevoegd aan de publiciteitscommissie van m'n koor.

Stukkies schrijven is helemaal mijn ding.

Toen ik las dat ze iemand zochten heb ik me gelijk aangemeld.

Dus verzorg ik voortaan de persberichten.

Ik kreeg de vraag of ik ook eens wilde denken over een tekst voor een ledenwerf-flyer voor na het concert.

Omdat ik dacht dat het idee dat ik in mijn hoofd had niet goed over zou komen zocht ik er een plaatje bij op Freepik.

Tot mijn verbazing werd er heel enthousiast op gereageerd.

De vaste ontwerper van het koor schaafde het nog wat bij.

En zo is het gisteren na het concert uitgedeeld.

En zo was ik er toch nog een beetje bij.

Dit is nou iets waar ik blij van word.

Ik ben er niet bij

Het is bijna zo ver.

We hebben een jaar van hard werken, aan nieuwe stukken en wat oude bekenden, achter de rug.

En om drie uur vanmiddag kun je het eindresultaat beluisteren.

Maar ik ben er niet bij, want ik hoest en ik proest en ik pruttel.

Maar ik weet zeker dat het zonder mij ook de moeite waard is.

 

Plant rechttrekken

Een paar maanden geleden mocht ik, via een weggeefhoek, bij een aardige meneer een vetplant ophalen.

De plant was helemaal één kant opgegroeid.

En viel steeds om.

Dit soort planten moet je regelmatig een slag draaien dan blijven ze mooi in vorm.

Ik heb hem met de andere kant naar het raam gezet en heel langzaam trokken de takken toch weer naar het licht.

Wel neemt ie nu 3x zoveel plek in als toen ik hem kreeg, dus heeft ie nu een plekje op de salontafel.

Tijdelijk stond ie in een te lage pot, klemgezet met een stuk schuimplastic.

Ondertussen keek ik uit naar een betere pot, maar dat wilde nog niet lukken.

Vanmorgen viel mijn oog in de bijkeuken op deze mooie groene pot, waarvan ik helemaal vergeten was dat ik hem had.

Hij stond verdekt opgesteld tussen de schoonmaakspullen.

Hoe kon ik die nou vergeten zijn?

Herfsttuin

Spelletjesbuurvrouw zei van de week:"er groeit veel in je tuin".

Ik had met mijn zieke hoofd geen idee hoeveel.

En ook niet het puf om te gaan kijken.

Vanmiddag scheen het zonnetje zo lekker, dat ik, goed ingepakt, wel even naar buiten durfde om een paar fotos te maken.