zaterdag 9 augustus 2025

Kampen bij nacht


Na het intens verdrietige bericht van gistermorgen, had ik eigenlijk helemaal geen zin in het uitbusuitje van gisteravond.
Maar thuisblijven had ook geen zin natuurlijk.
Dus zette ik de knop om en stapte om kwart voor zes in de bus.
We reden met twee bussen deze keer.
In Kampen aangekomen stapten we op de Veerman van Kampen.


























Onderweg kregen we nog een paar lekkere hapjes.
Ik vergat te fotograferen.

Dat begon met een grote bitterbal op een miniatuur boterhammetje.


Daarna dit verrukkelijke mini ijsje, die helaas gemakkelijk sneuvelde.
Ik kon de mijne nog net op tijd op vangen, maar mijn overbuurman lukte dat niet.

Daarna iets sushi achtigs denk ik.

En tot slot een chocoladespek, die aangeprezen werd als iets bijzonders, dus ik vermoedde lokale makelij.
Hij was ook erg lekker.
Ik ben even gaan zoeken en vond op Facebook deze foto van de Swaen en die lijken er verdacht veel op.


Ik had eigenlijk maar één minpuntje, dat ik toch maar eens een keer te berde wil brengen.
Natuurlijk was er weer iemand die over mijn gewicht moest beginnen.
Het zou zo fijn zijn als het zou kunnen zonder die eeuwige kwetsende opmerkingen over mijn lijf.

**********
Voor wie minder bekend is met bloggen:
Als je op de andersgekleurde woorden klikt dan kom je op de betreffende pagina of website.












vrijdag 8 augustus 2025

Als de wereld opeens stil staat

Zo'n bericht op facebook.
Eén van de vele.
Met fotos, veel gruwelijke fotos en filmpjes, van een enorme Pick-up met een verfrommelde fiets ervoor op de kruising van twee smalle landweggetjes.
Vrouw van 24 jaar overlijdt ter plekke.
En je denkt: "alweer" en: "zo jong".
En het leven gaat weer verder.


Maar dan hoor je dat het H is.
Lieve aardige enthousiaste positieve sprankelende H.
Eén van de fysiotherapeuten waar ik bij train.
En dan staat de wereld opeens stil.

Mijn gedachten gaan uit naar haar familie en vrienden.
En naar al haar collegas/sporters/cliënten van de fysiopraktijk.




woensdag 6 augustus 2025

Mafkees

Twee weken geleden was ik via marktplaats in gesprek met iemand om mijn voortuintje van onkruid te ontdoen.
Eenmalig, dacht ik heel verstandig.
En dat hield ik hem ook duidelijk voor:
"Echt maar voor één keer".
Ja dat was prima.
Hij  wilde zondags vanuit zijn werk even langs komen om te kijken hoeveel werk het was en een prijs te bepalen.
Dus adres doorgegeven en telefoonnummer want dat was makkelijker praten.



Hij belde al snel vanaf een privenummer dat whatsapp raar deed.
Hij kreeg wel melding als ik wat zei, maar kon het niet zien.
Nou ja dat kan he, WhatsApp heeft wel eens een bugje.

De volgende avond deed alles het weer.
Maar het gesprek werd steeds dwingender.
Hij bleef maar vragen om meer werk.
Al was ik toch echt heel duidelijk dat dat er niet was en ook niet zou komen..
Ook verdween alles wat ie zei gelijk weer van het scherm.
Toen ik zei dat ik dit geen prettige manier van doen vond, beweerde hij dat z'n geheugen vol was en dat ie daarom gelijk alles wiste.

En iedere keer weer opnieuw, dat ie ook andere klusjes kon doen en vaker wilde komen.
Toen ie zei dat ie een half uur rijden hiervandaan woonde kapte ik het af.
Eerst netjes, dat 2x zo'n rit niet rendabel was voor zo'n klein klusje.
En weer kwam ie met een verhaal dat dat voor een eerste klusje niet erg was en dat ie daarna meer werk voor een normale prijs verwachtte.
Na nogmaals heel duidelijk gezegd te hebben dat er niet meer werk kwam, en hij nog weer doordramde over meer, zei ik:"dit gaat niet gebeuren. Ik stop nu".
Tot mijn verbijstering antwoordde hij: "Daar hebben we het zondag wel over".
"Nee dat doen we niet";antwoordde ik en blokkeerde hem direct op WhatsApp en Marktplaats.

Binnen een paar minuten ging de telefoon.
Prive nummer.
Ik drukte hem weg.
Even later nog een keer.
Weer weggedrukt.
Even voor half twee die nacht weer de telefoon.
Weggedrukt.
Stilte.

Volgende nacht telefoon beneden laten liggen.
Weer tegen 1 uur snachts 2x gebeld.
Paar dagen telefoon beneden laten liggen.
Na nog een keer bleef het rustig.
Zondags wel de bezem bij de voordeur gezet voor het geval dat.

Telefoon zonder verder bij na te denken een week later weer een keer mee naar boven genomen.
Ik gebruik hem nl als wekker.
En prompt weer na middernacht gebeld.
En dat gaat zo om de paar dagen op verschillende tijden, dat geen enkel normaal mens belt.
We zijn inmiddels 2 weken verder.
Ik lig er niet wakker van, heb wel ergere dingen meegemaakt, het is hooguit irritant.

zondag 3 augustus 2025

Zo'n dag

Vanmorgen stond ik op met een rug, alsof ik tussen twee matrassen in op de bodem had gelegen.
Wat in mijn bed echt onmogelijk is.
Maar ik was zo stijf als een hark.

In de loop van de ochtend liep m'n tablet vast.
Geen beweging meer in te krijgen.
Hij ging niet uit, ik kon hem ook niet geforceerd herstarten.
Werd er een beetje wanhopig van.
Maar een half uur later vond ie zelf ook opeens dat het wel lang genoeg geduurd had en startte weer op.

Ik heb al een poosje weer te kampen met flinke vermoeidheid.
Maar aangezien het vanmiddag droog zou blijven vond ik dat ik mezelf en m'n rug bij elkaar moest vegen en toch een klein tochtje op de fiets moest gaan maken.
Al zou het maar alleen een rondje Ommermars worden, dan was ik toch ff eruit.
Dit nog vrij nieuwe recreatiegebied wordt steeds mooier.


Toen ik aan het andere eind was, vond ik eigenlijk dat het best wel lekker ging.
De stoel van mijn fiets geeft goed ruggesteun.
Dus besloot ik richting Varsen te fietsen.
De regen heeft de natuur goed gedaan, de velden zijn prachtig groen.


Het ging zo goed dat ik besloot nog een stukje verder te gaan en daar kwam ik de tweede fietsbank van Varsen tegen.
Ik weet niet hoeveel er zijn.
De eerste schreef ik al eens eerder over, die staat op de dijk bij de Ommermars.


Ik sloeg een weg met de markante naam "de Ziel" op.
Een prachtige route, maar ik miste een afslag omdat er een groep fietsers midden op de weg stond te discussiëren.
Niet alleen kon ik daardoor de afslag niet zien, maar ik kon er ook niet langs.
Een man, die overdwars midden op de weg stond keek geergerd van mij naar de weg en terug, alsof ie het onzin vond dat ik er niet langs kon.
Maar uiteindelijk ging ie toch maar op zij.
Sommige mensen 😵‍💫🤪😆.


De weg eindigde op  een vakantiepark.
Dus moest ik weer een stukje terug.
Inmiddels was de groep verdwenen en kon ik de juiste weg vervolgen.
Bij het pontje stond een hele rij.
Gelukkig hoefde ik niet mee.

En ik fietste vlot door naar het uitkijkpunt.
Daar heb ik lekker een poosje zitten genieten.


Vervolgens kwam ik langs een historisch punt.
De palen markeren de plek waar ooit een nederzetting is geweest.
Zie hier.


Uiteindelijk fietste ik langs de andere kant van de Ommermars Ommen weer in.
De nieuwe haven wordt al druk gebruikt.


Ik haalde geld bij de flappentapper.
En een overblijvertjespakket bij de Appie.


Een paar jaar geleden had ik een leuk pakket.
Deze keer was het even schrikken.
1,5 kilo mosselen die morgen op moeten.
Zelfs als ik ze zou lusten dan kreeg ik dat nog niet op in die korte tijd.
Dus maar op de weggeefhoek gezet.
Hopelijk reageert er nog iemand.
Gelukkig was de rest wel geschikt en zo had ik een makkelijke gezonde avondmaaltijd.

Toch nog 15km op de pedalen.




Doopjurkje

 

Gistermorgen ging ik boven op zoek naar  wat materiaal en kwam in een krat mijn doopjurkje tegen.
Na 63 jaar begint het wat gaten te vertonen.
Mijn geloof is allang uit elkaar gevallen, maar m'n jurkje kan ik toch geen afscheid van nemen.

Ik heb ook nog mijn doopcertificaat.
Ergens in een doosje met mijn inmiddels verjaarde diplomas en 25 getuigenschriften, van meest al lang failliete of anderszins verdwenen werkgevers.

vrijdag 1 augustus 2025

Nu zelf

Lang geleden, in een vorig leven, zag ik op pinterest van die leuke tafereeltjes in "Altoids tins".
Dat leek me toen zo leuk om te maken, maar dat merk was in Nederland niet te koop.
Naar ik nu weet nergens meer want de productie werd in 2008 stop gezet.
En het duurde tijden voordat ik uiteindelijk in Vlissingen een paar geschikte blikjes tegen kwam.
Maar toen was de inspiratie al weg en de blikjes verdwenen, na ze leeggesnoept te hebben, in een laatje.


Zoals jullie weten heb ik de laatste tijd een hele serie bouwpakket blikjes gemaakt, en er liggen er nog een paar op de plank.
Maar toen ik van de week wat kleine voorwerpjes op zolder tegen kwam begon het toch wel erg te kriebelen.

Één beeldje riep wel heel sterke herinneringen op aan een vakantie die ik hier in Ommen in een B&B doorbracht, in de tijd toen ik me oriënteerde op verhuizen.
Zie mijn blogje uit die tijd.


En zo maakte ik dan mijn eerste eigen blikje.
Met fotos uit een tijdschrift, steentjes en planten van vorige blikjes en het glazen beeldje.


En al vind ik de blikjes en potjes en Book Nooks erg leuk om te doen, hier word ik gewoon blij van.
Want hoe simpel ook, dit komt uit mezelf.



Opruimen in het klein

 

Van alle Book Nooks, blikjes en andere miniaturen, die ik het afgelopen jaar gemaakt heb, zijn materialen overgebleven.
Gewoon omdat ik het soms anders deed, dingen weg liet, of omdat er reserve of ronduit erg veel bij zat.

Regelmatig gebruik ik daar toch nog weer wat van.
Bv omdat het gras bij een blikje te karig is, ik de kleur van het kiezelpaadje niet mooi vind, een tak zich niet goed laat verwerken of dat er iets stuk is of ontbreekt.
Dan moest ik een chaos van gripzakjes door, tot ik het juiste onderdeeltje vond.

Vandaag ben ik toch maar eens de boel gaan sorteren.
Groen bij groen, hout bij hout, stofjes bij stofjes, etc.
De doos is nog net zo vol, maar overzichtelijker.
Ik heb nu wel heeeeeeeel veel gripzakjes over.




woensdag 30 juli 2025

Zandvoort

Gisteren vertrokken we met de Uitbus in alle vroegte richting de kust.
Om kwart over acht stapte ik in.
Het was mijn vijfde uitje naar Zandvoort en mijn achtste stranduitje van het Ouderenfonds.
Voor het Ouderenfonds ben ik eigenlijk nog te jong, maar daar doet niemand moeilijk over.


Het was erg rustig onderweg.


Dat moment dat de zee in zicht komt blijft magisch.


Zoals altijd, werden we verwelkomt met gebak.
We boften echt met het weer, niet te warm en geen spatje regen.
Na de koffie kon wie wilde het strand op, of gewoon lekker lui vanaf het terras genieten van het uitzicht.


Een moedermus, was de hele dag druk bezig haar jongen te voeden, die in een bloempot op het terras gestrand waren.
Op een gegeven moment probeerde ze dat zelfs door het glas.


De lunch was weer heerlijk:
Zoete aardappelsoep
Broodje kroket,
Broodje gezond.
Fruit toe.

Natuurlijk weer begeleid door de vrolijke klanken van de vaste accordionist.


Ook na de lunch kon wie wilde nog even het strand op.
En de dag werd zoals altijd afgesloten met een mini advokaatje met slagroom.
Dat sla ik over, maar ze doen er veel gasten een plezier mee .


En toen was het al weer tijd om afscheid te nemen van het gastvrije Thalassa.


Onderweg kon ik het niet laten om de mooie wolkenpartijen vast te leggen.


Het was druk op de weg, maar oh wonder, geen files dit keer.


We hielden nog even pauze bij van der Valk.
En om 8 uur stapte ik moe maar voldaan mijn huis weer in.

*******

Nb als u op de anders gekleurde woorden klikt dan komt u op de betreffende website.














zondag 27 juli 2025

Toeristisch rondje Ommen

Vandaag fietste ik een vooraf uitgedachte heel andere route.


Mijn eerste stop was de Sahara.
Ik heb daar ooit gewandeld met Anne.
En dat was onvoorstelbaar zwaar.
Dus ik heb me er dit keer niet op gewaagd.
Er kwamen twee tekkeltjes langs en die vermaakten zich er prima.


Daarna ging de tocht verder door het Meiersbos
Ik had Gemini ("hé Google") van te voren gevraagd of die weg verhard is.
Veel wegen in dat bos zijn zandpaden en met de regen van de laatste dagen kunnen die al snel onbegaanbaar worden.
En ik kreeg zowaar keurig antwoord.

Ik kwam spontaan aan Willems bankje voorbij.
Daar zaten we ook al eens op, toen het leven nog lachte.
Ik weet zeker dat ik hier al eens over Willems bankje schreef, maar ik kan het niet meer terug vinden.
Toendertijd heb ik nog geprobeerd erachter te komen wie die Willem was.
Maar ik heb het niet kunnen achterhalen.


Al heel wat keren kwam ik met auto en uitbus langs kasteel Eerde.
Maar ik was nog nooit het terrein op geweest.
Dus sloeg ik af, de oprijlaan op om het huis van wat dichterbij te bekijken.


Op een bankje ruste ik  even uit en at en dronk wat.
Het bankje stond met de rug naar dit fraaie tafereel en keek uit op een plattegrond en een electriciteitskastje.😆


Vervolgens reed ik richting de Steile Oever.
Ook al zo'n mooi plekje waar we jaren geleden al eens wandelden.
Ik moest een steile afdaling met hindernissen nemen om de overkant te bereiken.
Maar het lukte.
Helaas durf ik nu daar geen wandeling meer te maken, het was toen al heel zwaar.
Dus ik moest het hebben van een paar glimpen.


Ook hier weer een bankje met de rug naar wat moois en uitzicht op de weg.
Wat dat toch is dat men bankjes op die manier neerzet?


En verder ging het weer.
Nog even genieten van het uitzicht op de brug.
Helaas heeft de gemeente pal voor de bank een grote vuilnisbak aan de brugleuning geketend, die je bijna niet niet op de foto kunt krijgen.
Waarom dat ding niet naast de bank aan een lantarenpaal kan snap ik echt niet.
Op de onderste foto, de nieuwbouw pal langs de drukste kruising van ons stadje.
Ik moet zeggen dat het wel leuk geworden is.
Al zou ik niet blij worden van  de constante files voor je balkonnetje.


Deze keer maar 15 km in de benen, maar wel 15 pittige kilometers, want het was een aardig heuvelige route.
Dat merkte ik ook aan m'n ondersteuning.
Hoewel ik in de laagste stand fietste was ik toch drie stipjes kwijt.