Blokjes om

 

Zaterdag m'n eerste blokje om gereden.

Klein stukje maar.

Want de griep heeft aardig huis gehouden en een hoop spieren, die al een jaar niet gebruikt zijn, gingen daarnaast ook in  protest.

Geoefend met bochten maken, fietsbruggetje over, niet alleen tegen de bult op, maar ook zo'n roodwit paaltje zien te ontwijken.

Stukje over het nieuwe fietspad dat langs mijn wijk richting centrum gaat en speciaal voor dit soort fietsen extra breed is gemaakt. (Dat fietst echt geweldig)

Stukje over klinkers.

Scherpe bocht over oud haveloos stuk fietspad weer het bruggetje op.

Dat is echt heel lastig, moet ik de volgende keer ruimer zien te nemen.

Zondag en maandag was het te slecht weer en ik barste van de spierpijn op de raarste plaatsen.

Maar vandaag maakte ik weer een klein ommetje.

Klein stukje buiten de bebouwde kom.

Op het smalle weggetje stonden twee grote gevaartes midden op de weg.

Ik denk dat ze een sloot aan het uitbaggeren waren of zo.

Toen ze me zagen startten beide heren gelijk de motor en maakte plaats voor me.

Er werd enthousiast heen en weer gezwaaid en geglimlacht.

Ik sloeg af de nieuwbouwwijk in, waar ik weer heerlijk bochtjes kon oefenen.

Toen nog even naar de supermarkt.

Maar oh wat was het van daar lastig om weer de weg op te komen.

De bocht vanaf de fietsenstalling was veel te krap.

Ik moest te stijl de stoep af en gelijk 90° draaien.

Volgende keer toch maar omrijden via de parkeerplaats of achterom.

Het plaveisel op mijn woonerf is niet alleen hobbelig.

De weg is erg bol en er zijn overal drempels.

Ga je te schuin zo'n drempel op of af, dan kun je gaan kantelen.

Ga je te snel over de hobbels dan veranderd je fiets in een botsautootje.

Je slingert alle kanten op en moet alle zeilen bij zetten om je stuur in het gareel te houden.

Dan komt als laatste nog de tocht naar de schuur.

De fiets past net door de schuttingdeur, mits je er goed recht voor staat.

Dat betekent overdwars op het straatje naast mijn huis fiets laten staan, deur open zetten en gauw fietst van de straat halen.

Dan moet ik door rijden tot achter de bijkeuken.

En vervolgens achteruit een draai van 90 graden maken.

Dan achteruit tussen de twee palen van de pergola door en de schuur in.

Dat doe ik overigens niet fietsend.

Dat is me een beetje te gortig.

Duwen gaat makkelijker

Voor ie de schuur in gaat, moet eerst de accu eraf.

Wat ook nog niet makkelijk is.

Hij zit erg laag en is duidelijk op rechtshandigen ontworpen.

Maar zittend op het ijskoude bankje bij de schuur wil het met wat kunst en vliegwerk wel lukken.

Vandaag heb ik ook een klein  stukje met trapondersteuning uitgeprobeerd.

In hoge versnelling en laagste ondersteuning voelde het al als vliegen.

En nu maar hopen dat het weer de komende dagen een beetje lief voor me wil zijn.