'n Nieuw begin?

'n Nieuw begin
alweer
Geen wens
om twaalf uur
geen zoen
geen oliebol
Geen pijl
geen mensen
meer


Marlien (gedachten 1985)

Katten met oud en nieuw

Kanjers zijn het die beestjes van mij.
Echte heldinnen.
Er worden op het grasveldje achter mijn huis al flinke vuurwerkbommen afgestoken.
En ook voor mijn huis zijn een paar buurjongens bezig.
Maar mijn katten kijken alleen af en toe even verstoord op bij een extra harde knal.

Vannacht zullen ze waarschijnlijk weer, net als voorgaande jaren, geinteresseerd naar het spectakel buiten kijken,  al die lichtjes in de lucht vinden ze uitermate boeiend.
Tot ze er na een kwartiertje weer genoeg van hebben en lekker in bed kruipen.

Zo zie je ze bij mij alleen als ik ze zelf bovenop de kast zet ;-)

1000 Artist Trading Cards

Dit boek stond al een tijdje op mijn verlanglijstje.
Ik had wat "kerstgeld" in m'n potje en daar heb ik het van besteld.
Vandaag lag het in de bus.
Echt zo'n boek waar je uren in kunt gluren.
Een fantastisch inspirerend boek voor de ATC-verslaafden.

Hoek van Holland

Ik had nog een kruidvatkaartje op te maken en het weer vroeg gewoon om een bezoekje aan de kust.
Hoek van Holland was ik nog nooit geweest dus het leek me een goeie optie.
Ik ben alleen nooit helemaal op het hoekje uitgekomen.
Ben ergens verkeerd gelopen en kwam op de pier uit die nog een heel stuk langs de duinen loopt.
Daar stormde het zo dat ik het halfverwege voor gezien heb gehouden.
Al heb ik het strand dan niet bereikt, toch ben ik wel lekker uitgewaaid zo langs de Nieuwe Waterweg in het stralende winterzonnetje.

Geen fotos gemaakt, daarom maar even een verwijzing naar een sfeervol plaatje van iemand anders:
http://michel.foto-logs.nl/images/20110914105718_pier-nat-hvh.jpg

Sport ATC

De uitdaging was:
Sport
twee cirkels
twee knoopjes

(die knoopjes hebben me hoofdbrekers gekost, maar afijn ze staan er op ;-).

cranberry-meergranenbrood

Ik wilde mijn alternatief voor kerststol maken, maar kon niet aan alle ingredienten komen.
Dus werd het dit jaar ietsje anders.





ingredienten:
1 pak  mix voor meergranenbrood
300 ml water
1 ons gedroogde cranberries
1 ons gemengde ongezouten noten
1 bakje gemengde bigarreaux
1 pakje amandelspijs

bereiding:
Maak het deeg klaar volgens de aanwijzingen op de verpakking.
De cranberries, noten en bigareaux kun je het makkelijkste door het deeg mengen voor je het laat rijzen.
Deel het deegmengsel na het rijzen en rekken en vouwen in twee helften.
Doe één helft in de bakvorm.
Snij de amandelspijs doormidden en leg de twee helften in de lengte tegen elkaar op het deeg
Voeg de rest van het deeg toe en spreidt het goed over de spijs.
Laat het verder rijzen volgens de aanwijzingen op de verpakking.
En bak het brood.

hmmmmmmm niets lekkerders dan nog warm vers gebakken brood.

breien en haken voor kerst

Deze kon ik echt niet laten liggen vanmiddag.

Ze lagen bij de afgeprijsde kerstartikelen van het Kruidvat voor €1,20 per stuk.

 

En toen ging de bel alweer

 

Nee helaas niet van een stille aanbidder ;-) .

Maar van een instantie waar ik mee te maken heb.

Maar toch leuk.
Gevuld met lekkere chocolaatjes.

Ik laat het doosje denk ik maar boven mijn computer staan.
Kan ik het zien als ik me eens dippig voel ;-) .

Toen het nog echt kerst was

Kerstavond (24-12-2004 22:12):

Vroeger had het iets heel bijzonders, bijna mysterieus.
Het was de avond dat we bijna even laat op mochten blijven als met oud en nieuw.
Om 11 uur haastte het hele dorp zich naar de kerstnachtdienst.
Zaten er op een gewone zondag pakweg 35 mensen in de kerk.
Op kerstavond puilde de kerk uit.
Hervormd, gereformeerd, katholiek, het maakte even helemaal niet uit.
Stoelen werden in het gangpad bijgeschoven en wie nog geen plaatsje had mocht aanschuiven bij de kerkeraadsleden naast de kansel.

Het licht was gedempt om de enorme versierde kerstboom goed uit te laten komen.
De straatlantarens zetten de gebrandschilderde ramen in een geheimzinnig, bijna heilig licht.
De banken waren even hard als altijd, maar de warme ouderwetse kerkverwarmingspijpen waar je je voeten bijna aan brandde door je schoenzolen heen, maakte ons soezerig.
Kerstavond was bijzonder, één uurtje leek het hele dorp één te zijn.

De dominee vertelde een prachtig verhaal en er werd veel gezongen.

Het “ere zij God in den hoge” was mijn lievelingslied.
Als we dat zongen had ik altijd het gevoel dat er geen eind aan kwam.
Zo mooi, het leek wel alsof we steeds verder de hemel in zongen.
Luidkeels probeerde ik met mijn kleine sopraantje net zo hard als mijn vader te zingen.
Mijn vader kon bijna het hardste zingen van de hele kerk.
Alleen de organist boven bij het orgel zong nog harder, de gemeente aansporend het door hem gekozen tempo aan te houden.
(Pas veel later zou ik beseffen dat hard niet persé mooi betekent.)

Na het laatste amen schuifelde dan de hele gemeente weer stapje voor stapje naar buiten, wij altijd als laatste omdat we een vast plekje voor in de kerk hadden.

Ik heb het nog lang volgehouden deze jaarlijkse kerstavondbezoekjes aan de kerk.
Maar langzaam verdween de magie.
Ik verhuisde van voor in de kerk vlakbij de glinsterende kerstboom, naar achter in de kerk in het donker onder het balkon.
Er kwam een dominee die het “ere zij God” te langdradig vond en verving door een ander lied.
Een aardige man die moeilijke verhalen vertelde vol verwijzingen naar boeken die ik niet gelezen had en geleerden die ik niet kende.
Langzaam verloor ik mijn kinderlijk vertrouwen in- en uiteindelijk ook mijn geloof in God.

In de kerk voel ik mij al lang niet meer thuis.
Maar vraag je me wat voor mij echt kerst was, dan is daar toch de herinnering aan dat kleine meisje, in die grote kerk, die zich, luidkeels gloria zingend, op die kerstavonden, heel even, innig verbonden voelde met al die mensen om haar heen.

Kerstpakket

Ik ben helemaal beduust.
Kreeg ik vorige week al een mooi kerststukje.
Staat er vandaag iemand met een kerstpakket voor m'n deur.
Een heeeeeeeeeeeeele tas vol lekkere dingetjes.
Dat heb ik zo gemist sinds ik niet meer werk.
Echt leuk.
Ik geloof dat ik aan het inburgeren ben hier.

Elfjes

Of zijn het nou feetjes?

Nou ja het zijn in elk geval weer een paar ATC-tjes.

Anti-slip

foeilelijk, maar het glijdt tenminste niet:

Twee antislipmatten,met een paar honderd zuignappen.
Samen overbruggen ze precies het pad van de slaapkamer naar de gang.

ATC-tje

Nog maar met een uitdaging mee gedaan.
Er moest een schulprandje langs.
Ik had dus echt geen schulpjes in huis, maar door het verknippen van ovale rasterstickertjes heb ik het toch aardig opgelost.
Denk ik.

Ik ben wel bijna door mijn elfjes heen, net nu ik aan ze verslaafd begin te raken ;-) .

 

Toen werd het gisteren toch nog leuk

Tja de dag begon wel erg slecht gisteren, maar eindigde een stuk leuker.
Niet alleen lag er 's middags een VVV-bon van m'n vrijwilligerswerk in de bus.
Ook stond er opeens een mevrouw van de Katholieke kerk op de stoep met een schattig kerststukje.
En ik ben niet eens kerkelijk.

Ik vond een tijdje geleden bij mijn opruimpogingen 4 flessen koperpoets en 2 voor zilver.
Hoe ik aan zoveel potjes kom mag Joost weten want ik heb nauwelijks koper en zilver in huis, dus met één potje van elk doe ik jaren.
Weggooien vind ik zonde.
En in oude kerken wordt altijd veel gepoetst dus heb ik de plaatselijke kerk er een plezier mee gedaan.
Als dank kwam er dan nu dat lieve kerststukje.
Dat ook nog eens perfect bij de kleuren in mijn huis past.

ATC's

Het werd weer eens tijd om wat kaartjes op de gevoelige plaat vast te leggen ;-).

Met de fantasie wil het niet altijd helemaal lukken, maar dan zijn er altijd nog de verslavende 3D knipsels.

Blij ben ik wel met deze drie.
Gemaakt voor een "uitdaging", maar ik vergat steeds een paar verplichte onderdelen.
(gescheurd, 2 oplegkaartjes, 2 vierkantjes met opleg, 2 rechthoekjes met opleg)

De derde is goedgekeurd ;-)
Maar ik vind ze alle drie mooi.
Helaas komen de eerste twee niet zo mooi over op de foto.

 

En toen gleed ik uit .....

...... in de badkamer.
Een smak op m'n kont.
In één klap alle lucht uit m'n longen.
Mensenlief, ik weet nu wat naar adem snakken is.
En ook dat een dikke derriére soms voordelen heeft.
Niets gebroken gelukkig.
Wel gigantische spierpijn.

Smaakverf?!?!?

Zit ik net m'n kassabon van de supermarkt na te kijken.
Kom ik een mistereuze aankoop tegen.

 

Ik heb voor 48 cent smaakverf gekocht.
Het heeft even geduurd voor het tot mij doordrong wat het was.

Jan's Twiddehands

 
Hoera!
We hebben gelukkig weer een kringloop.
Twee jaar geleden was het kleine winkeltje in het centrum opeens dicht.
Nu is er met dezelfde beheerder, maar een andere organisatie een veeeeeeeeeeeel grotere winkel buiten het centrum.
Het ligt niet op m'n route maar ik ga er zeker weer regelmatig even neuzen.

http://www.kringloop-west.nl/?page_id=28

ATC uitdagingen

Ik doe sinds kort mee aan de uitdagingen op het HJ-forum.
Meestal zijn die uitdagingen voor kaartenmaaksters, maar steeds vaker geven de uitdaagsters ook de mogenlijkheid om mee te doen met ATC en andere technieken.
Ik merk dat ik door die uitdagingen meer inspiratie krijg en anders ga kijken.

(http://www.hobbyjournaal.nl/forum_groep/54/Uitdagingen___Wedstrijden.htm)
nb jammer genoeg komt het zwarte glittervlak niet zwart uit de scan

Kerstversiering

Men neme:

minstens 1 dozijn kerstballen

1 lint

1 balletjesslinger

rijg 1 kerstbal aan het lint

neem beide einden van het lint samen

en rijg deze door de andere ballen heen.

rangschik de ballen.

leg een enkele knoop in de twee einden.

drappeer de slinger kruiselings over de einden

zodat er vier lussen naar beneden hangen.

leg nog een knoop in het lint over de slinger.

leg een stukje hoger een dubbele knoop

en laat de uiteinden van het lint los hangen

ATC tussendoortje

Heb me even laten inspireren door het weer van de laatste dagen.
En door een uitdaging op het HJ-forum

opdracht:
wit kaartje
sneeuw
labetje

Waar er twee of meer in mijn naam bij één zijn....

....ben ik in uw midden.
Een zinnetje uit mijn calvinistische opvoeding dat me altijd is bijgebleven als een dolksteek.
Want waar is "hij" dan als je alleen bent?
Ik vroeg het als tiener eens aan onze hervormde dorpsdominee, hij draaide stuntelend om de brei heen, maar een antwoord kreeg ik niet.

Jaren later was de streng gereformeerde dominee uit hetzelfde dorp een stuk stelliger toen we in dit kader over feestjes spraken.
"Een feestje kun je niet in je eentje vieren".
Ik was het als enige aanwezige, in zijn ogen heidense-, hervormde niet met hem eens.
Die zelfde dag had ik een hoog bejaard dametje met een intens blije blik de plaatselijke supermarkt zien uitlopen met een doosje in haar hand waar één gebakje in zat.
Ze had duidelijk een feestje.

Ik kan het nog steeds niet in december, een kerstfeest in m'n eentje is geen feestje.
Al tuig ik de boom nog zo mooi op en kleed de kamer aan met tierelantijntjes.
Het blijft geen feestje.
Waarom ik dan toch elk jaar de moeite blijf doen?
Als ik het niet doe, dan geef ik mezelf op.
Nu blijf ik mezelf een feestje gunnen, zelfs al lukt het me niet om het werkelijk als een feestje te ervaren.
Nu blijft de deur open, al hebben anderen hem al lang geleden dicht gedaan.

Marliens alternatief voor kerststol

Ooit, lang geleden, toen ik net het ouderlijk nest was ontvlogen, fabriceerde ik, in de oude oven in het piepkleine keukentje van een kamerverhuurbedrijf, mijn eerste kerstbrood gevuld met alles wat ik maar verzinnen kon.
Na een paar jaar raakte mijn pasbegonnen traditie al weer in de vergetelheid, omdat ik verhuisde naar een kamer zonder oven.
Toen ik een paar jaar geleden naar Brabant verhuisde vond ik het een mooie gelegenheid om weer eens aan het broodbakken te gaan.
En misschien doe ik het dit jaar wel weer, want die witte meelballen die je in de winkel koopt vullen je maag voor geen meter.

Ingrediënten:
broodmix voor bruinbrood
1 zakje elitehaver
2 doosjes bigareaux (geconfijte kersen) groen en rood
1 pakje amandelspijs
en een beetje boter

Bereidingswijze:
Men bereide het brood volgens de aanwijzingen op de verpakking
Maar voordat men het deeg in de vorm stort, mengt men eerst de elite haver en de bigareaux er goed door.
Doe dan de helft van het deegmengsel in de vorm
Kneed de spijs tot een worstje dat iets korter is dan de vorm en leg dit over de lengte op de deeglaag.
voeg dan de rest van het deegmengsel toe en strijk het glad.
En maak het brood verder af volgens de aanwijzingen op de verpakking.

Het Vredespaleis

Ik weet niet zo heel veel over mijn opa, maar één verhaal vertelde mijn vader altijd met veel hilariteit.

Mijn opa was voor de oorlog politie-agent in Den Haag.
Op een dag vroegen amerikaanse toeristen de weg naar het Peace Palace.
Mijn opa, die geen engels sprak, verwees ze keurig naar het dichtstbijzijnde urinoir, toendertijd een noviteit.
In de volksmond werd het  het Piespaleis genoemd.

Een paar jaar geleden vond ik mijn familie in Australie terug via internet.
Mijn vaders enige zuster kende dit verhaal ook.
Van haar hoorde ik dat mijn opa zich zo geschaamd had dat ie gelijk op engelse les was gegaan.

glimmende en glitterende ATC

M'n Opa

Ik was vandaag van plan een stukje over mijn oma van moeders kant te schrijven maar ze moet nog even wachten.
Want ik liep net op internet zomaar tegen een foto van mijn opa van vaderskant aan.
Gerrit Peter Waijenberg.

Ik heb hem nooit gekend.
Hij werd door een NSB-er vermoord aan het begin van de tweede wereld oorlog toen hij zijn beste vriend en collega-agent probeerde te redden.

De man in het midden is onmiskenbaar mijn opa.
Zijn hele houding, zijn postuur,  het is precies mijn vader.
Mooi dat ie niet vergeten is en een plaatsje heeft in het politiemuseum

 

Gevonden

Ik vond vorige week een stevig mandje op straat, waar ik gelijk een bloemenmand voor op mijn tuintafel in zag.
Gekke is dat het me heel bekend voorkomt, het moet uit één of ander apparaat komen.
En de bruine kunststof over het metaal stuurt me terug naar eind jaren 70 of zo.
Maar wat is het?

Verleiding

Ik liep vanmorgen even de plaatselijke boekhandel binnen.
Bij de kassa stond een bak met kerstrestanten en een groot bord:  50 cent.
In de bak zat allemaal klein spul, sterretjes, embellishment, malletjes en glitter en zo.
Daartussen lag één groter pakketje met kerstpapier en karton in mooie kleuren, met daarop een afprijzing naar €5.
Voor de zekerheid vraag ik aan de jongen bij de kassa of het niet verkeerd ligt.
Maar nee, ook dit mooie pakketje is 50 cent.
Dat is een verleiding die ik niet kon weerstaan ;-)

Afscheid

Ik heb deze week definitief afscheid genomen van twee dingen in mijn leven.

Het kattenatelier is na 1,5 jaar proberen opgeheven bij gebrek aan deelnemers.
Ook de doorstart via de Maatschappelijke Stage bleek niet haalbaar.
Jammer van een m.i. toch goed initiatief.
Ik had graag wat meer willen doen voor de zwerfkatten maar dat is dus niet gelukt.

En na 12 jaar tassen maken is ook daar de koek op.
Zonder auto en met een beperkte gezondheid kan ik ze niet aan de man brengen.
Pogingen om ze via derden te verkopen stranden op de prijs.
Inmiddels is al eea ver beneden de kostprijs (en dan heb ik het nog niet over maakloon) verkocht.
En de rest hoop ik in een partijtje van de hand te kunnen doen.
Zo krijg ik er misschien nog iets voor en maak ik ruimte voor nieuwe dingen.

 

Het blijft lastig om m'n creatieve draai te vinden, bij alles wat ik tegenkom zie ik nog automatisch wat ik er voor tas van zou kunnen maken of versieren.
Misschien helpt het om letterlijk afscheid van ze te nemen.
Heb je interesse in een partijtje tassen voor een zacht prijsje?
Kijk dan op Kunstzinnig

Champignonragout

Ik ben bepaald geen culinair wonder maar sommige dingen lukken me wel aardig.
Dit recept maak ik al een jaar of 15 denk ik en het blijft lekker.

Voor twee personen:

ingredienten:
olijfolie
1 ui
250 gr champignons
50 gr boter
2 volle eetlepels bloem
1/2 bouillonblokje
1 glas water

bereidingswijze:

Doe de olie in een koekenpan.
Snijd de ui in reepjes en fruit ze in de olie.
Snijd de champignons in plakjes en bak ze mee.
leeg de pan op een bord (incl bakvocht).

Smelt de boter in de koekenpan.
Voeg twee volle eetlepels bloem toe en roer het met een garde door de boter tot alles opgelost is.
Voeg een glas water toe en roer tot het een romig papje wordt.
Verkruimel het halve bouillonblokje boven het papje en meng het goed door het papje.
Gooi de inhoud van het bord bij het papje en meng het geheel goed door.

Erg lekker over volkoren spagetti, rijst of geroosterd bruinbrood.

The Zimmers

Ik blijf ze fantastisch vinden.
Zo wil ik ook oud worden.

Helaas stoorde het filmpje te veel op het blog dus moet je zelf maar even op Youtube kijken:
http://www.youtube.com/watch?v=bQCd3_fdsO0

Ontdekte net dat ze nog steeds alive and kicking zijn.

 

http://www.youtube.com/watch?v=m88wZtMZfL0&feature=fvwrel 

 

http://www.youtube.com/watch?v=NuWOlVYYhR4&feature=player_embedded

Doe lijstje

Om een beetje zicht op allerlei achterstallige zaken te krijgen ben ik aan de slag gegaan met een doe- lijstje.
Het werd een hele lijst, gerubriceerd per vertrek en tuin, met daarnaast nog een lijstje administratieve  en welzijns zaken.
De eerste week werkte het fantastisch, van drie paginas wist ik in te krimpen naar twee.
Maar de weken daarna kwam er voor elk klusje dat ik afstreepte weer minstens twee nieuwe klusjes bij.
En nu is mijn lijst nog steeds twee paginas lang.

ATC - 3D familie

oeps er staan 2 plaatjes op z'n kop

ATC

Geinspireerd begonnen en wat minder geinspireerd geeindigd
;-)

gezinsuitbreiding

Ik kon het niet laten:

Is ze niet lief??????

Krabbelen 2

http://www.ababasoft.com/how_to_draw/folow_mouse02.swf

zoooooooooo irri

Inchies

Voor ik verslingerd raakte aan ATC-tjes maakte ik Inchies, wat bijna net zo verslavend is als ATC:

 

Ik ben nog af en toe bezig met een Inchie alphabet collectie.
26x9 inchies moeten het worden.
De laatste loodjes wegen het zwaarst, van sommige letters is het knap moeilijk om woorden te vinden die je op zo'n klein plaatje kunt verbeelden.

Alweer blij

En toen vond ik opeens ook nog de laatste dingetjes om mijn huiskamer af te maken.
Al jaren was ik op zoek naar een staand spotje om goed licht op mn handwerkjes te hebben.
Deze is verschrikkelijk goed fout, maar ik vind hem prachtig en hij doet wat ie doen moet - lekker op mijn handen schijnen.

 

Mijn mooie grote grenen hangoortafel nam helaas veel te veel plaats in, terwijl ik er ook nog eens zelden aan zit.

Daar neem ik dus node afscheid van.

 



Maar met dit lieve kleine tafeltje met vrolijke stoeltjes ben ik dan toch ook wel weer erg blij.
Piep en Lolo trouwens ook.
Die zitten er de hele dag op en onder en tussen, en maar meppen naar elkaar  ;-)

En nu hou ik voorlopig fftjes op.
Er staan nog wel wat wensen op mijn lijstje, maar die moeten maar eventjes wachten.

Poppenhuiskleerhangertjes

Voor het poppenhuis kun je van paperclips op eenvoudige wijze  kleerhangertjes buigen.

Arretje Cake

Ingredienten:
200 gr. droge biscuits
2 eieren
200 gr. witte basterdsuiker
5 eetl. cacaopoeder
250 gr. hard frituurvet (ossewit)


bereidingswijze:
Breek de biscuits in stukjes.
Roer de eieren met de suiker,
voeg er de cacao aan toe.
Smelt het vet en doe het bij het cacaomengsel,
blijf roeren tot de massa glad dik en gebonden is.
Meng er de stukjes biscuit door.
stort het in een langwerpig bakblik.
Laat hem verder opstijven in de koelkast tot de volgende dag

 

Wel leuk om te weten (ooit ergens gecopieerd):

Waar komt nou die naam 'Arretje' vandaan?

Voor vele Nederlanders is Arretje Nof, het oude stripfiguurtje, het arabiertje Arretje, van de Nederlandsche Olie Fabriek (het huidige Calvé), nog altijd een begrip. Calvé wilde met de boekjes van Arretje Nof niet alleen de jonge klantjes door de spaaractie aan zich binden. In Arretje wilde het Delftse bedrijf ook een mascotte hebben. Naar het bedrijf werd in de boekjes slechts verwezen met de letters NOF, afkorting van de Nederlandsche Olie Fabriek. Maar in reclame-uitingen zou Calvé Arretje veelvuldig gebruiken om producten aan te prijzen. In 1926 begon de Nederlandsche Olie Fabriek met De wondere avonturen van Arretje Nof. De serie was een groot succes en werd tot in de jaren vijftig herdrukt.

‘Arretje was een klein, maar dapper Turks jongetje, geboren en getogen in Bagdad, een verre Oosterse stad, waar de maan altijd vol is en waar tussen de witte huizen donkere palmen wuiven’, zo luidt de openingszin van het eerste deeltje. De serie van vijf boekjes was het werk van Johan Fabricius. Arretje was razend populair, bij jonge en oude bewonderaars. Na de succesvolle serie wilde Calvé graag dat een avontuur van Arretje zich zou afspelen in de Delftse fabriek. Arretje hoefde daarbij niet te zeggen dat de producten zo goed en zo lekker waren, de fabriek als locatie was voldoende. Fabricius weigerde echter resoluut en wilde ook niet dat iemand anders dat avontuur zou schrijven. Tevergeefs drong Calvé aan bij Fabricius.

Blij blij

 

Ja ja daar staat ie dan, mijn nieuwe oude computerkast.
En ik ben er toch blij mee.
In één klap zijn al mijn bergruimte problemen opgelost.
En daarnaast is het gewoon echt een hartstikke leuk meubel.

Meest verbazende vind ik nog wel dat mijn huiskamer opeens twee keer zo groot lijkt, terwijl deze kast toch zeker vier keer zo groot is als de vorige.

Toen ik op de website van Lundia ging kijken schrok ik me echt rot van wat deze kasten nieuw kosten, ik heb er hooguit 5% van dat bedrag voor neergelegd.

Nu de puinhoop in huis gauw opruimen en de eettafel en vitrine op hun nieuwe plek zetten en mien kan gaan genieten van haar vernieuwde huiskamer.

Poeh hee!

't Is wel leuk dat ik het op eens in mijn bol krijg om m'n huisje te gaan herinrichten, maar als je dan met een kast van 2x2,5m thuis komt dan moet ie wel weer in elkaar.
Maar hij staat en dat vind ik best wel knap van mezelf.
Morgen nog de laatste loodjes en dan kan ie ingericht.

Levenskunst

Er is altijd een bloem die weer gaat bloeien na een bosbrand

Er gaat altijd weer een vogel zingen na de storm

Er gaat altijd een kind weer lachen na een oorlog

Er is altijd een lichtje in de duisternis

Er is altijd een opening voor een nieuw begin
 

Afgelopen jaar heb ik meegedaan aan een project van de plaatselijke kerk.

Dat mondde in september uit in de tentoonstelling "Levenskunst".
Toen ik binnen kwam en mijn grote doek daar zag hangen kreeg ik het even te kwaad.
Het is me met veel worstelen en na het uiteindelijk finaal opgeven toch nog gelukt om mijn wandkleed op tijd af te krijgen en het beoogde te verbeelden.
 

 

Even een thuis gemaakte close-up, want in een kerk is het met al die vreemde lichtvallen lastig fotograferen.