Met eindeloos geduld hebben we vele zondaagse uurtjes gestoken in de megamoeilijke puzzel die ik van mijn huisbaas kreeg.
En dan ontbreekt er tot onze grote frustratie 1 stukje.
1. Twee saaie poefjes opvrolijken.
2. Veel restjes garen wegwerken.
3. Creatief bezig blijven in de hoop dat mijn inspiratie er mee terug komt.
Ik heb er nu 65 af van de 160 die ik nodig heb.
En nog een handvol in wording.
Moest wel weer op zolder op zoek naar restjes, en omdat wat ik er nog bij vond wat saai was, werk ik nu ook met dunner garen met dubbele draad.
Dan ben ik daar ook mooi weer vanaf.
Als je het niet weet, zie je het niet.
En ik denk niet dat er iemand met z'n neus op mijn poefjes gaat liggen gluren later.
