Lief

Er waart een virusje rond en natuurlijk kreeg het mij te pakken.
Dus hang ik al een paar dagen met dikke zere keel, snottebellen en pijn in elke vezel van mijn spieren in bed of op de bank.
De poeten vinden dat wel gezellig en kruipen graag bij me.
Maar vanwege de spierpijn is op schoot niet erg aangenaam.
Vamorgen toen ik wakker werd hadden ze zich dan ook heerlijk aan mijn voeten genesteld.

Verslavend

Ik had nooit gedacht dat ik er zo'n lol in zou krijgen, maar elk restje garen dat ik tegenkom veranderd momenteel in een mutsje.

Ook mijn randjes vorderen gestaag, al loop ik wel weer een paar weken achter.
Nu moest ik aan sommige randjes ook wel erg veel veranderen omdat ze erg groot waren voor mijn smalle band.

Kijk op kunst

Elk jaar in de herfstvakantie wordt het centrum van Ommen overgenomen door lokale kunstenaars.
Door het hele centrum hangt en staat kunst in etalages, winkels en eetgelegenheden.
In de kleine achterstraatjes hangen buiten aan de muren nog werken van jaren her, die bij een vroegere editie speciaal gemaakt zijn om te blijven hangen.

Het was koud en motterig toen wij langs de winkels slenterden om een verscheidenheid aan kunst te bewonderen.
Totaal verkleumd kwamen we halfverwege terecht bij het atelier van Azat Malik.
De schilder node ons hartelijk binnen en vergastte ons op koffie, thee en verhalen.
Het atelier hing vol met een keur aan schilderijen waarvan deze me onmiddelijk opviel door de diepte en rust. (Die op foto lang niet zo intens over komt.)

Na een uurtje vervolgden we onze weg door kou en motregen.

http://www.vechtdalkunsten.nl/

------------

Nb onderweg kocht ik een nieuw SD kaartje in de hoop dat daarmee het probleem van de verdwenen fotos oplostte.
En met het testen van dat nieuwe kaartje kwam ik er achter dat de datum op mijn camera verkeerd stond.
De fotos waren dus wel geupload maar stonden opgeslagen in 2014.
Hoe dat kan is me een raadsel.
Maar ik heb de foto's alsnog toegevoegd aan het bericht van vorige week

https://vanalleswatjetoe.blogspot.com/2018/10/dag-van-het-huren.html

Een beetje verder, en beetje sneller

Naast mijn wijk ligt een weg, die dwars door bos en weide gaat en dan plotseling eindigd.

Dat intrigreerde me dus besloot ik om vanmiddag daar eens heen te lopen.

Ik zette er voor mijn doen stevig de pas in en haalde onderweg zelfs andere wandelaars in.

Hondje wilde ook graag op de foto.

Na ruim 2 km eindigde de weg inderdaad abrubt.
Bij het aanleggen van een drukke doorgaande weg dwars door deze heeft men blijkbaar besloten dat een aansluiting niet nodig is.
En om te voorkomen dat iemand het toch probeert heeft men niet alleen een hek en een sloot gelegd, maar er tussen ook nog een bult gemaakt.

Aan de overkant kun je nog goed zien waar de weg verder ging.

Ik kon nu kiezen, ga ik dezelfde fraaie weg terug, of neem ik het karrespoor dat met een flinke bocht de weg terug wel langer maakt.

Lopen ging nu wel een stukje langzamer.
Het pad voerde me tussen velden vol boerenkool en koolzaad door.
En later langs paarden en schapen.

En na ruim 1,5 km kwam ik weer bij het bos.
Waar ik even pauseerde op een bankje, mijn appeltje at en  limonade dronk.

Het begint nu toch al aardig herfstig te worden, het pad lag bezaaid met doppen van beukenootjes en tamme kastanjes.

Na een paar honderd meter was ik het bos al weer uit en toen moest ik nog een kleine km terug naar huis.

Uilenballen pluizen

Ik mocht vanmiddag mee helpen op de kinderboerderij.

De kinderen gingen uilenballen pluizen.

Ik had nog nooit uilenballen gezien.

Dus voor mij was het net zo spannend als voor hen.

Het was fascinerend wat er allemaal te voorschijn kwam.
De kinderen kregen elkelk  zelfklevend velletje waar ze hun vondsten op konden plakken.
Op een kaart konden ze opzoeken van wat voor muizen de botjes waren.
De meeste kinderen vonden het leuk.
Één jongetje vond het zo leuk dat ie maar niet van ophouden wist.
Hij kreeg dan ook nog een uilenbal mee om thuis verder te pluizen.
Een meisje vond het allemaal niet zo interessant, maar haar vader des te meer.
Die plakte heel geconcentreerd schedeltjes en botjes keurig in rijtjes op het velletje.

Op de terugweg kon ik het niet laten om mezelf te trakteren op een verrukkelijk mokkasoftijsje.

Vandaag is 't rood

Vorige maand brak mijn kies.
Het werd met het tandartsen te kort nog een hele toer om een tandarts te vinden die mij helpen wilde, maar door bemiddeling van mijn zorgverzekeraar lukte het toch nog vlak bij huis.
Vandaag kreeg ik dan mijn eerste kroon.
Ik hoef niet uit te leggen dat daar ook wat rood bij kwam kijken.

Daarna ging ik geld pinnen bij de supermarkt.
Althans dat was de bedoeling.
Maar het lukte voor de derde keer deze week alweer niet.
Nee ik stond niet rood.
Mijn bank had gewoon weer de zoveelste storing.
Dus fietste ik maar naar de andere kant van de "stad".
En zowaar lukte het bij die pinautomaat wel.

Op de terugweg kon ik het niet laten om nog even bij de kringloop binnen te lopen.
Ik vond er een mooi rood zwart bloesje,

met borduursels

 nog wat freubelwaar

 en een rood metalen kastje met houten laatjes voor in mijn hobbykamer.
(Er moet nog 2,5 doos een plekje krijgen.)

Gelukkig is de kringloop niet zo ver van mijn huis en met het rode kastje op de bagagedrager van mijn rode fiets met grote rode fietstassen en mijn nieuwe knalrode jas aan (die ik vorige week op de kop tikte ter vervanging van mijn niet meer zo knal oranje en totaal versleten oude jas) zal ik vast een opvallende verschijning geweest zijn.

Thuis aangekomen genoot ik nog even van de aanblik van de traktorband die ik vorige week via de weggeefhoek kreeg.
Nee die is niet rood, maar wie weet staat ie volgend jaar vol rode bloemen.

Het rode kastje mistte een knopje, maar ik vond de glazen knopjes toch al niet bij de industriële look passen.
Vorige maand had ik al een zak vol houten knopjes op de kop getikt om een hoop lelijke aftandse knopjes van kasten en laatjes op oa mijn slaapkamer te vervangen.
Daar waren er nog wat van over en zo ziet mijn nieuwe rode kastje er weer keurig uit.

Terwijl ik dit blogje schrijf bezorgt een postbode in een rood busje een paar pakketjes.
Een nieuw Selle Royale zadel, omdat het zadel van mijn rode fiets zo erg doorgezakt is dat met een  paar minuten fietsen al vanalles op niet nader te noemen plaatsen rood uitslaat.

Lapjes ecru, paars en rood linnen om een oh zo leuke tuniek die niet goed zit te veranderen.

En een rode doos vol bestek.
Bij mijn vorige verhuizing raakte er een doos met keukenspullen onverklaarbaar zoek.
Daarin zat ook een deel van m'n bestek.
Dat ook nergens meer te koop was.
Dus vulde ik het tijdelijk aan met vanalles en nog wat van de kringloop in de hoop het ooit weer compleet te krijgen.
In de afgelopen 7,5 jaar vond ik sporadisch wat onderdelen.
Dus toen ik van de week eindelijk op Marktplaats weer wat tegen kwam voor een scheet en drie knikkers heb ik het gelijk besteld.
Het is alleen wel een beetje meer dan wat ik kwijt was.

Veel meer.
Nou ja, dan kan er nog eens wat zoek raken.

Tuin in bloei

Ik heb zo'n heerlijke bonte voortuin.
Echt op z'n Marliens.
En ik heb er helemaal niets voor hoeven doen.
Alle lof voor mijn voorgangers.

Werk aan de winkel

Mijn tuin heeft aan de achterzijde geen schutting.
Nu ben eigenlijk niet zo van de schuttingen.
Maar mijn buren hebben recht van overpad.
En dat is nu zo open dat we er ons allebei niet gemakkelijk onder voelen.

Op de foto zie je de schutting van de achterburen.
Dan het overpad dat om onduidelijke redenen kadastraal bij mijn tuin hoort, maar gebruikt wordt door de naaste buren.
En het stukje gaas ervoor  is alles wat mijn tuin afscheidt.

Maar met een bescheiden budget is 8,5m schutting kopen nog niet zo eenvoudig.
De aanbieding van de plaatselijke bouwmarkt bood vorige maand alleen zulk lawaaibomenhout dat ik er diep treurig van werd.
Tweedehandsschuttingen op MP en FB zagen er ook al uit om te huilen.

Tot ik zondag tegen een nog maar een paar jaar oude bankirai schutting aan liep.
Binnen mijn budget en ook nog genoeg panelen om de slechtste delen van mijn al bestaande schutting te vervangen.

Nu moet ie alleen nog geplaatst.
Zucht.

Staphorster stipwerk

Wat doe je als het stralend weer is in oktober?
Juist ja, dan ga je binnen freubelen.
Ik kon me er gewoon niet toe zetten om naar buiten te gaan.

Een paar jaar geleden kocht ik in het openluchtmuseum een veel te duur doosje stempels met staphorster motiefjes.
Maar tot nu toe kwam het er maar niet van om er wat mee te doen.
Toen we van de zomer een dagje in Staphorst waren begon het toch weer te kriebelen.
Dus werd het tijd om eens te gaan oefenen.
De ATC kaartjes, overgebleven van een vervlogen hobby, lenen zich daar goed voor.

Maar de stempels bleken niet geschikt voor acrylverf.

Dus viste ik een paar spijkers uit de bijkeuken en vond nog een doosje overjarige olieverf in de kast.
De verf was erg klonterig, maar goed genoeg om mee te oefenen.

Binnenkort maar eens op zoek gaan naar een paar verse tubetjes.
Het laatste proefje leent zich goed voor een kerstkaart.

Dag van het huren

Onze huurbaas gaf een feestje en nodigde de huurders uit voor een dagje in de  Beerze Bulten.

Daar zeg ik natuurlijk geen nee tegen.

Dus liep ik al vroeg in de morgen naar het kantoor van de woonstichting, vanwaar je, als je geen eigen vervoer had, met een pendelbus mee kon.

Die reed door alweer een zeer fraai stukje Vechtdal, waardoor ik onderweg om de paar minuten verzuchtte:"ooooh wat is het hier toch mooi.

Dat is mijn nieuwe stopzinnetje de laatste tijd.

Zonder dat we er een woord aan vuil gemaakt hadden deelde ik de verdere dag met de vriendelijke dame die naast me in de bus zat.

Zo gaat dat hier.

Er was van alles te doen.

Je kon met boswachters het bos in of mee met de huifkar.

Helaas was er zoveel animo voor dat laatste dat we ons vlak na aankomst al niet meer in konden schrijven.

Er was koffie/thee met gebak.

De kinderen konden spelen in de indoorspeeltuin of knutselen in de knutselhoek.

En er was live muziek van "Muppetstuff".

We gingen midgetgolfen.

En daar stond een stronk vol fraaie paddenstoelen.

Er waren kraampjes waar je allerlei gadgets kreeg.

Waarvan ik de slotspray en het minikruidentuintje wel het origineelste vond.

Maar een stevige boodschappentas is ook nooit weg.

En tussen de middag waren er broodjes, zoveel als je maar wilde.

Ik sprak er meerdere bekenden.

Bij vertrek kregen we nog een zakje krokusbolletjes mee.

Van een kennis die geen tuin heeft kreeg ik ook zijn zakje.

We moesten nog een poosje op de bus wachten, maar dat was met het prachtige weer geen straf.

-

Ha heerlijk, een lege tafel

Ik kan eindelijk mijn tafelblad weer zien.

Zit nog met 3 dozen hobbymaterialen die nog geen plek hebben.

Mijn nieuwe freubelkamer/eetkamer is net even kleiner en een stuk lager dan de vorige.

Dus het is nog passen en meten.

Maar mezelf kennende komt dat ook wel weer voor elkaar.

Gisteren brak een stoel, dus dat scheelt ook weer ruimte. 😂😂😂

Mutsjes

Vandaag was er in het verzorgingstehuis hier om de hoek een mutsjesbreidag voor de innocent goedgemutste brei actie voor de ouderenbond.
Wie wilde kon binnenlopen om mee te breien.
Een hele dag was me teveel, maar vanmiddag heb ik gezellig meegedaan.
Ik zat aan tafel met oa de vorige bewoonster van mijn huis.
(Ik blijf het verbazingwekkend vinden hoeveel mensen ik hier in die korte tijd al ken en dat ik nu al bijna nergens kan binnen lopen zonder bekenden tegen het lijf te lopen.)
En we hadden een hoop lol.

Ik heb twee mutsjes gebreid en één naar eigen ontwerp gehaakt.
En het is heel erg verslavend.
Dat had ik niet verwacht.

Toen ik aan het eind van de middag wegging  stond de teller al op 5000 en ze waren nog lang niet klaar met tellen.
Dat was niet van die ene dag hoor.
Er wordt het hele jaar door gebreid.
En wie wil kan ook nu nog doorbreien tot 4 december.
Één mevrouw heeft er zelfs 3200 gebreid.
Ze is bedlegerig en breit de hele dag door.
Er zaten de prachtigste mutsjes bij en ook complete popjes.

Ik ga toch maar eens op zoek of ik nog ergens restjes wol heb.

Koeien

Er stond nog zoveel te doen op mijn lijstje voor vandaag: 

kattenbakken verschonen, afwas, keuken verder opruimen, stickers van m'n "nieuwe" keukenkastjes verwijderen, kastjes olieën, deurtjes afstellen, keuken opruimen, stofzuigen, "oude* kastjes boven een plek  geven en vullen, bed verschonen, whaaah.

Maar de zon scheen en het was zo heerlijk buiten, dus lapte ik mijn lijstje aan m'n laars en stapte op de fiets.

Ik had gehoord dat er ergens in het buitengebied een fietspad naar de Vecht liep, maar daar aangekomen bleek het pad gesloten, dus sloeg ik maar ergens af tot ik een bankje met mooi uitzicht tegen kwam.

Het zadel van mijn fiets is niet al te best meer en ik ben moe, moe van de eindeloze hoeveelheid klusjes en van de verdoving die ik maandag kreeg toen de tandarts mijn gebroken kies klaar maakte voor de kroon die ik over een paar weken krijg.

Dus keek ik de rest van de middag naar de koeien en deed even helemaal niets.

Heerlijk niets.

Een beetje gek, maar wel helemaal op z'n Marliens

Sinds m'n verhuizing is m'n keuken al een doorn in mijn oog.
Groot genoeg en het keukenblok is het mooiste wat ik ooit in een huurhuis gehad heb.
Maar met minder kastruimte dan in mijn vorige huis.
Dat lostte ik tijdelijk op met twee witte kastjes van zolder.
Maar vanuit de huiskamer kijk je dus altijd tegen bovenstaande troep aan.
En die lelijke koelkast stond zowat in de huiskamer.

De afgelopen weken viel mijn oog steeds weer op dezelfde advertentie op Marktplaats.

Vrolijke kastjes stonden er op.

Maar het was voor een kinderkamer.

De kleuren waren hetzelfde als van mijn opgeknapte vitrines.

Maar ja best wel een beetje gek, maar wel leuk, beetje raar toch, maar zooo leuk, vreemd in een open keuken, maar toch zo echt ikke.

Zo ging het maar door in mijn hoofd, elke keer als de advertentie langs kwam.

Tot ik een berichtje kreeg dat de advertentie bijna vergelopen was.

Of ik nog interesse had, vroeg Marktplaats.

Toen heb ik de knoop toch maar doorgehakt en een gehalveerd bod gedaan.

De verkoper kwam me halfverwege tegemoet.

En de onvolprezen AO reed vanmorgen voor de zoveelste keer voor met aanhanger om mijn nieuwste aanwinsten op te halen.

En zeg nou zelf, dit staat toch veeeeeeel leuker.

Er moet nog wel wat aan gepoetst en gesleuteld, maar ik word er helemaal vrolijk van.

Nou zit ik alleen nog met het kinderbed wat er ook bij hoorde, hahaha.