Krabbelen

 

Van de week nam ik bij de kringloop maar weer eens een zak met potloden mee.

(Op de foto zie je de oogst van deze en de vorige keer.)

Je kunt met zo'n aankoop geen buil vallen, want het kost bijna niks.

Vorige keer had ik een beetje pech want er zaten deels potloden met erg weinig pigment of gebroken kernen bij.

Bij die laatsten blijf je slijpen.

Maar voor die paar dubbeltjes bleef er nog genoeg bruikbaars over.

Deze keer ook potloden van bekende merken zoals Bruynzeel, Castel Faber en Caran D'ache.

En ja dan merk je toch wel verschil.

Maar voor mijn krabbeltjes hoef ik echt geen hele dure potloden.

Goed moment om m'n tekendagboek er weer eens bij te pakken.

Want ik loop nog steeds achter.

Dit keer een update van juni en juli 2020.

Toen we niet naar Duitsland mochten, wel weer even buiten uit eten mochten en met 20m afstand een museum in. (ja heus)

Toen mondkapjes nog als nutteloos gezien werden en de supermarkten en straten volgeplakt waren met lijnen, pijlen en waarschuwingen en verkeersregelaars je bijna hysterisch de les lazen als je te dicht langs de middellijn op straat liep.

Als ik het zo schrijf lijkt het volkomen surrealistisch.

Het zoemt

 Mijn tuintje is gevuld met enorme getalen zoemende beestjes.

Naast vlinders en hommels en allerlei mij onbekende zoemertjes, dit jaar ook opvallend veel honingbijtjes.

Er moet haast wel ergens in de buurt een korf zijn.

Ik kreeg ze helaas niet op de foto, netzomin als de meeste andere zoemertjes.

Ze houden gewoon niet van poseren.

Ik was mijn olifantsblad een beetje uit het oog verloren.

Hij raakte wat verstopt tussen de bloemen.

Nu die uitgebloeid en weggehaald zijn heeft ie weer een ereplaatsje.

Het is verwondelijk hoe goed ie het doet, terwijl ie eigenlijk helemaal op de verkeerde plek staat.

De bladeren zijn dit jaar weer een stuk groter dan vorig jaar en verdubbeld in aantal.

Gelukkig nog geen bladen van twee meter in doorsnee, want dan had ik echt een probleem.

Ik was dit jaar door het slechte voorjaar erg laat met het snoeien van de pluimhortensia.

Hij gaf dan ook in eerste instantie alleen onderaan bloemen.

Tot mijn verbazing begint ie nu bovenin alsnog.

Dat is mazzel, twee keer genieten.

Ik heb in al mijn tuinen nog nooit zo verschrikkelijk veel onkruid gehad als dit jaar hier.

Zelfs nu ik een grotere kliko heb kan ik het niet bijbenen.

Zoek dus naarstig naar een goede oplossing om toch gewoon door te kunnen gaan met wieden, zonder dat de tuin vol uitgerukt onkruid komt te liggen.

Misschien een bigbag aanschaffen of zo?

Soms

 

Katten, tassen, inchies

 Ik kwam nog wat oude fotos tegen van hobbies die ik had voor ik met dit blog begon.

Pointy Kitty was lang geleden razend populair en had fanclubs op oa Flickr.

Ik gebruikte het patroontje natuurlijk  om mijn, toen nog heel jonge, Piep en Lolo te vereeuwigen.

Tassen maakte ik meer dan tien jaar in alle soorten en maten, waarvan ik mijn rugzakjes toch wel het meest geslaagd vind.

Ik gebruik er zelf nog meerdere van.

Inchies heb ik denk ik een jaar volgehouden.

Iedereen om me heen werd er gek van.

Ik zag werkelijk overal inchies in.

Daarna stapte ik over op ATC, en vervolgens ging ik zentanglen, daarvan is op dit blog nog wel eea terug te vinden.

Over dingen die zoek raken

Ik schreef er vrijdag ook al over, maar het verhaal had nog een staartje. 
Diezelfde dag was ik bovenop de Lemelerberg een onderdeeltje van mijn camera kwijt.
Net zoiets wanhopigs, want het kijkt erg lastig door de zoeklens zonder dat dingetje.

Vond het gisteren terug in de plooi van m'n stoel toen ik naar m'n E-dentifier zocht. 😂😂😂
Gelijk maar stevig vastgelijmd.

Werk in uitvoering

 Met heel veel gezucht begint het wat te worden.

Ik liep, naast het gepriegel, toch wel tegen wat dingetjes aan.

Zo zijn alle houten onderdeeltjes krom.

En blijkt het papier niet goed tegen lijm te kunnen.

Dat was vooral bij de vloer het geval, die daardoor hier en daar beschadigd is geraakt.

Maar Marlien zal Marlien niet zijn als ze dat niet zou weten te verdoezelen.

Meeste ging gelukkig goed.

Ik heb zelfs een oortje aan het mokje weten te versieren.

Dit tiny tiny  huisje is ook in een grotere schaal te koop.

Dat merkte ik wel in het handboek, de aangegeven maten klopten niet altijd en ook miste ik onderdeeltjes die wel op de foto's stonden.

Ook laat ik een paar accessoires weg omdat er gewoonweg geen plaats voor is.

Nu nog op zolder op zoek naar stofjes voor de bank, kussens, vloerkleed  en gordijnen.

De schemerlamp in elkaar zetten.

En de stofkap erover plakken.

En dan moet ik maar weer eens op zoek naar een andere hobby.

.

Vrijdag de 13e

Gisteren kreeg ik visite van chatmaatje (al zo'n 20 jaar) Anneke.

De laatste keer dat ik haar zag was al weer 3 jaar geleden tijdens mijn verhuizing toen ze een dagje kwam helpen met inpakken.

Na de lunch reden we naar de Lemelerberg, alwaar wij tot de conclusie kwamen dat we te lui waren voor een wandeling.

Dus genoten we bij het uitkijkpunt van het prachtige uitzicht.

We aten er een softijsje en reden nog een stukje door de mooie omgeving, voor we neerstreken op het terras van "de Nieuwe Brug".

Anneke had wat te vieren dus trakteerde ze me op een schnitzel Hawaï, die bijna net zo groot was als die je in Duitsland krijgt.

Ik ben vergeten om een foto te maken, maar het was erg lekker.

En zeker voor herhaling vatbaar.

Vaccineren is niet verplicht?

Maar de heren de Jonge en Rutte zeggen:
"Mensen die nu nog niet gevaccineerd zijn moeten nóg kiezen.
Zij moeten nu echt hun keus gaan maken."
Volgens mij hebben die mensen toch duidelijk een keus gemaakt.

En vervolgens zeggen de heren: 

"maaaaaar we verplichten niemand".
En dan volgt er een verhaal dat zo vol manipulatie zit, dat het mijn tenen angstaanjagend ver doet krommen.

En de opmerking die mijn klomp doet breken: 
"Mensen die niet kiezen voor vaccineren zullen absoluut ernstig ziek worden."
Zijn alle mensen die tot nu toe corona kregen ernstig ziek geworden?
Nee, bij lange na niet.
Natuurlijk moeten we deze ziekte serieus nemen.
En is een grote groep mensen heel ernstig getroffen.
Maar weest wel eerlijk.
Waarop is gebaseerd dat iéderéén die nu niet ingeënt is ernstig ziek zal worden?

Beste heren.
Ik heb, omdat ik nergens antwoorden kan krijgen ivm mijn extreme overgevoeligheid voor medicijnen, heel bewust tussen twee kwaden moeten  kiezen en heb besloten om het (nog) niet te doen.
Niet elke "niet prikker" is onnadenkend.

Jullie maken mensen willens en wetens tot parias.

Met verdrietige groet

Marlien Waijenberg

Wat doe je als je midden in de nacht.......

 ....... je mini SD kaartje laat vallen?

Kleren uitschudden.
Alle lichten aan.
Met argusogen de vloer af zoeken.
Alle kieren van je stoel bestuderen.
Met argus ogen de vloer af zoeken
Met argus ogen de vloer af zoeken 
Met argus ogen de vloer af zoeken
Wanhopig naar bed gaan.
En dromen van voeten in bergschoenen die je kaartje met 2000 fotos platwalsen.

De volgende ochtend voorzichtig de huiskamer in.
En het hele ritueel opnieuw.
Totdat je het opgeeft.
En voor je geplande uitje dan maar in je fototasje opzoek gaat naar je reservekaartje en dan onderin het voorvakje je gevallen SD kaartje terug vind.

Van kale tuin naar vlinderoase

Mijn achtertuintje 2,5 jaar verder:

Hoe wanhopig was ik toen. 

Ik wist gewoon niet waar ik moest beginnen.

En mijn voortuin:

Steed iets nieuws te zien.

Roar

 Je hebt op Facebook van die flauwe spelletjes waarbij je je voornaam invult en dan krijg je een conplete karakterschets.

Soms slaan die toevallig wel eens de spijker op de kop.

Zo kreeg ik vandaag een nummer van Katy Perry toegedicht.

Die ken ik eigenlijk alleen maar van naam, dus ging ik maar eens op zoek op YouTube.

En ik kan niet ontkennen dat de tekst me momenteel wel heel erg aanspreekt. 😉🤭😂

I used to bite my tongue and hold my breath

Scared to rock the boat and make a mess

So, I sat quietly

Agreed politely

I guess that I forgot I had a choice

I let you push me past the breaking point

I stood for nothing

So, I fell for everything

You held me down, but I got up (hey)

Already brushing off the dust

You hear my voice

You hear that sound

Like thunder, gonna shake the ground

You held me down, but I got up (hey)

Get ready, 'cause I've had enough

I see it all, I see it now

I got the eye of the tiger, a fighter

Dancing through the fire

'Cause I am a champion

And you're gonna hear me roar

Louder, louder than a lion

'Cause I am a champion

And you're gonna hear me roar

You're gonna hear me roar

Now, I'm floating like a butterfly

Stinging like a bee, I earned my stripes

I went from zero

To my own hero

You held me down, but I got up (hey!)

Already brushing off the dust

You hear my voice

You hear that sound

Like thunder, gonna shake the ground

You held me down, but I got up (hey!)

Get ready, 'cause I've had enough

I see it all, I see it now

I got the eye of the tiger, a fighter

Dancing through the fire

'Cause I am a champion

And you're gonna hear me roar

Louder, louder than a lion

'Cause I am a champion

And you're gonna hear me roar

You're gonna hear me roar

You're gonna hear me roar

Roar, roar, roar, roar, roar

I got the eye of the tiger, a fighter

Dancing through the fire

'Cause I am a champion

And you're gonna hear me roar

Louder, louder than a lion

'Cause I am a champion

And you're gonna hear me roar

You're gonna hear me roar

You're gonna hear me roar

Monstertas

Al een paar keer bestelde ik de monsterdoos, die een paar keer per jaar te koop is.

Gewoon om mezelf te verrassen nu er zo weinig te doen is.

Even zo'n kerstpakketgevoel.

Een tijd terug kocht ik voor de verandering eens de monsterdoos bio.

Die is een stuk kleiner, omdat bio producten nu eenmaal duurder zijn.

Maar wat er in zit is wel heel erg lekker.

Zelfs aan Lolo was gedacht, met wel vijf zakjes kauwstokjes.

Op Facebook kun je dan vertellen wat je er van vind.

En daar kun je een prijs mee winnen.

Ik was vorige maand de gelukkige en mocht kiezen uit een monster T-shirt, een monster schort of een monstertas.

Nu pas ik niet in het gemiddelde T-shirt, en schorten draag ik zelden.

Dus werd het de tas.

Altijd handig toch?

En m'n supermarkt tassen beginnen aardig sleets te raken.

Gisteravond kreeg ik bericht dat ie bezorgd zou worden door DHL.

Net in de tijd dat ik mijn wekelijkse kamikazetocht door het Ommerbos maak.

Dus verzette ik de bezorgtijd naar eind van de middag.

Ik plakte een brief op de deur dat we in de tuin zaten.

Daar kan ik de bel niet horen, maar uren binnen wachten met dit mooie weer zag ik niet zitten.

Mijn tuindeur zit aan de straat naast mijn huis, dus makkelijk te bereiken.

Schets mijn verbazing als er een berichtje in de app komt dat het pakket bezorgd is.

Dus ik ren op mijn beblaarde blote voeten gauw naar de voordeur, verwachtend dat het op de stoep gezet is.

Maar het kon gewoon door de brievenbus.

Waarom dan verwacht wordt dat ik thuis ben begrijp ik niet?

Maar de tas is stevig en ruim, dus daar ben ik blij mee.

Mega gepriegel

 Je dacht dat het gepriegel met boekjes erg was?

Ik kan je verzekeren: het kan nog veel erger!

De parfumflesjes links onder bestaan uit een vierkant en een rond kraaltje en een etiketje.

Het kleine ronde dingetje naast de stuiver is een kopje koffie.

Daar moet eigenlijk ook nog een oortje aan van wit metaaldraad.

Maar hoe ik dat nog voor elkaar moet krijgen?

De papieren zakken, met rolletjes pakpapier en bloemen moesten eigenlijk anders om.

Witte buitenkant en grauwe binnenkant.

Maar ik vind de bruine buitenkant mooier.

Tussen de twee zakken in: een fruitmandje met 3 stukjes fruit, waarvan twee met blad.

In het midden een versterker.

Links boven de stuiver een vaasje.

En rechts twee kamerplanten.

Hier heb ik dus wel een paar dagen over gedaan.

Met 5 minuten zag ik sterretjes.

Maar gelukkig kan ik nu over naar het grotere werk.

Aan de andere kant

Met mijn wandelmaatje fietste ik voor de verandering eens naar de andere kant van ons stadje.
Waar we even buiten de bebouwde kom onze fietsen stalden bij de Scharrelhof.

Daarvandaan liepen we een prachtig rondje door bos en veld, waar het graan al rijp is en de mais in bloei staat.

We gingen een stuk over de dijk langs het Ommerkanaal.

Waar we genoten van de prachtige wolkenpartijen.

Weer terug bij de boerderijwinkel van de Scharrelhof trakteerde ik mezelf nog op wat lekkers voor thuis.

En toen ging het weer met de fiets op huis aan.