Met dit pakketje sla ik opeens ongepland een andere weg in.
Maar ik kreeg dit pakketje cadeau bij het
blikje.
Het is niet helemaal compleet.
Tafeltje en stoeltje zijn zoekgeraakt, daarom kreeg ik het cadeau.
Maar er valt ook zonder best nog wat van te maken.
Het aanrechtblokje was al bijna afgemaakt door de vorige eigenaresse.
Ik hoefde alleen nog de oven erop te lijmen en de handvaatjes eraan te plakken.
Vervolgens ben ik bijna een uur bezig geweest met de wasbak.
het heeft me heel wat zweet gekost.
Ik heb zelfs gedacht om het bijltje er maar bij neer te gooien, net als mijn voorgangster.
Ik vind de maak volgorde niet logisch, maar omdat er zo veel onderdeeltjes zijn besloot ik om me toch maar aan het boekje te houden.
Dus was de bedonderbouw aan bod.
Een weekje later pakte ik de uitdaging maar weer eens op.
Ik zette een tafeltje in elkaar en omdat ik ff niet in was voor te veel gepriegel plakte ik ook alvast het groene papier op de basisplaat.
Grote vlakken papier lijmen vind ik meestal een ramp, maar deze keer lukt het me zowaar om de boel vlak te houden.
Twee scheidingsmuurtjes versierd.
En dit is dus waarom ik een hekel heb aan onlogische volgorde.
Je maak allemaal losse kwetsbare onderdeeltjes, zoals de bordjes met fruit.
En hoe berg je dat dan allemaal veilig tijdelijk op?
Ik stopte het dan maar zolang in kleine gripzakjes.
Rechts een éénpitsgasfornuis.
En bovenaan een zak sinaasappelen.
Er volgde een frustrerend uurtje vechten met piepkleine stukjes ijzerdraad om een waterketel te maken.
Toen ik daarna zag hoe rekjes en een trappetje moesten worden gefreubeld van vele piepkleine aan elkaar gelijmde metaaldraadjes, besloot ik manmoedig dat ik daarvoor pas.
Ik laat ze gewoon weg en geeft de bagage wel een ander plekje.
Het moet wel leuk blijven.
En dit vind ik gewoon echt niet leuk meer om te maken.
Gelukkig las ik in het blog van
Monique op de site van Robotime dat ik niet de enige ben die gefrustreerd raakt van de manier waarop dit project gemaakt moet worden.
Ondertussen zijn het kraantje van het aanrecht en de handgrepen van het keukenkastje al meerdere keren afgebroken en opnieuw vastgelijmd.
Ook bij deze drie heb ik de boel vereenvoudigd.
De gitaarkist mist wat details.
De hengsels van de tas zijn versimpeld.
En het lampje heeft een modernere strakke vorm gekregen 😂😂.
Na deze reistas had ik het weer even helemaal gehad met priegelen, dus knipte en verlijmde ik vast de vloer van de caravan.
Een week later pak ik de draad weer eens op met een koffertje.
Waar de reistas nog van dun karton was, is dit koffertje van papier.
Alle zg leerstukjes en stickers zijn los uitgeknipt.
Vooral de minimale hoekstukjes waren moeilijk te vouwen en op hun plek te krijgen.
Maar het is gelukt 🥳.
Dit koffertje moest eigenlijk een barbecue worden, maar ook hier liep ik tegen het onmogelijke verlijmen van metaaldraadjes aan, dus besloot ik er "op z'n Marliens" gewoon wat anders van te maken.
Rechts een mondharmonicadoosje en de krant.
En natuurlijk zijn er weer boekjes.
Met het plantje is al het losse spul klaar.
Nu verder met de caravan zelf.
De bodem, de bumper en het trapje.
Watertank en deur.
De deur heb ik linksdraaiend gemaakt, dat vond ik logischer en ik heb het bagagerek weggelaten.
Niet alleen omdat het weer onmogelijke draadjes verlijmen was, maar ook omdat ik het me niet voor kan stellen dat een bagagerek aan de buitenkant van de deur handig is.
En dan is er een raadsel waar ik niet uit kom.
Op de achterkant van deze plank moet ik boekjes en een opgerolde poster plakken.
Ik zocht het hele boekje door om te uit te vinden wat er vervolgens mee gebeurt.
Maar hij komt helemaal nergens meer terug.
Ik dacht dat het een scheidingswandje was, maar je hangt boeken toch niet aan de muur op die manier?
Dan ben ik na zes weken eindelijk toe aan de caravan zelf.
Hij wordt beplakt met roze papier.
Ik hannes met acrylplaat dat erg krap is, maar het lukt me om voor alle raampjes glas te knippen en te plakken.
Op de foto zie je het alleen niet.
De raampjes hebben allemaal verschillende gordijntjes, geplooid, gevouwen of gerold.
Ik hou het op overal rolgordijntjes en gaf de deur er ook eentje al staat dat niet in het boekje.
Ook dit kreeg ik niet zichtbaar op de foto, maar ze hangen er echt..
En toen kwam het grote in elkaar zetten.
Toen ik het bed tussen de wielkassen schoof braken ze los.
Toen ik de zijwanden plaatste verzakt het bed.
Kortom het ging weer lekker frustrerend.
Maar uiteindelijk kwam het toch goed en kon ik de keuken plaatsen.
En toen ging ik even verder op z'n Marliens.
Het bed was niet opgemaakt en dat vond ik een beetje gek.
Er was genoeg stof, dus maakte ik een kussen en een slaapzak.
Staat toch veel leuker?
Verder met de aankleding.
Tafeltje aan de muur, gitaar in de hoek, fluitketel op het fornuis.
Fruit op het aanrecht.
Toen ik de muren en het dak wilde plaatsen bekroop me voor de zoveelste keer het gevoel dat het zo jammer is dat je dan de inrichting nauwelijks meer zou kunnen zien.
Dus verving ik het dak door een acrylplaatje.
veel leuker toch!
En dan is na weken dan toch eindelijk het einde genaderd.
Het afgeronde gedeelte aan voor en achterzijde was hier en daar te diep of te ondiep ingestanst, waardoor het bij het verlijmen of losknapte of niet goed vormde.
Ik heb het maar geaccepteerd.
Het hoeft niet helemaal perfect te zijn.
Hoera, hij is af!
Alleen die mysterieuze plank heeft nooit een plekje gekregen ?!?!?
Wil ik nog een keer zoiets van karton en papier maken?
Ik denk het niet.
Ik heb nog een paar leuke houten pakketjes liggen en krijg steeds meer zin om weer meer met textiel bezig te zijn.
*******
Nagekomen ontdekking:
De plank had boven het bed gemoeten.
