Eindelijk was het weer dan goed genoeg om een eindje te gaan fietsen.
De eerste keer dit jaar.
Omdat ik vanwege een net afgelopen week begonnen zwaardere balans oefening bij de fysifit barste van de spierpijn in bil en beenspieren wilde ik niet gelijk heel ver.
Dus werd het het vertrouwde Giethemerkerkbrugje.
De Regge is al weer flink gezakt, maar op de bovenste foto kun je nog goed zien hoe nat de weilanden hier overal zijn.
De grond is zo door en door verzadigd dat het gewoon niet weg kan.
Het was er druk, niet alleen met wandelaars en fietsers, maar ook met een hele horde piepkleine welpjes of hoe ze tegenwoordig ook heten.
Naast de brug was een kabelbaan over de Regge gespannen.
Al die kleintjes werden één voor één in een harnas gehangen en naar de overkant geroetsjt.
Dapper hoor, ik zou dat vroeger niet gedurfd hebben.
Ik kon ze natuurlijk niet op de foto zetten, vanwege de wet op de privacy, dus dan maar een foto van de kabel.
De verwachte regen bleef weg, dus bleef ik zitten tot het wat kouder werd.
Op de terugweg maakte ik natuurlijk nog even een stop op de brug over de Vecht.
Het is de meest chaotische plek van Ommen, waar het vele verkeer achter je vast loopt.
Maar voor je is het uitzicht altijd weer anders en altijd mooi.
De Vecht is ook weer enorm gedaald.
De terrassen van het hotel links zijn weer boven water.
En het wandelpad met de lange bank onder het oude raadhuis rechts zijn ook weer droog en schoongeveegd.
Thuis zat Lolo niet op me te wachten.
Ze reageerde niet op mijn roepen.
Ik vond haar uiteindelijk boven, diep in slaap op haar bedje.
Het gaat goed met haar.
Ze reageert goed op de medicijnen gelukkig.
Plast en drinkt al een stuk minder.
En eet nog steeds goed.
En pas vanavond kwam de bui.
