dinsdag 29 augustus 2023

Op de Veluwe

 Ik was van plan even wat rustiger aan te doen.
Maar toen was er nog een plaatsje vrij op een rondrit over de Veluwe.
Mijn kruikje van Sarefat is nog niet leeg, dus dacht ik: "Waarom ook niet?".
En toen viste ik net achter het net.
Maar een week later kwam er een berichtje dat er iemand geannuleerd had, dus ik waagde opnieuw een kansje en Bingo!


Dus trok ik vanmorgen vroeg mijn nieuwe, spectaculaire, roze cupcakejurkje aan en stond al keurig klaar  toen de Uitbus om tien voor negen voorreed.

Toen iedereen opgehaald was, gingen we eerst wat drinken bij het Oude Station in Dalfsen, waar we laatst ook al eens waren.
Daarna reden we naar de pont bij Wije waar de route begon.

Het was een prachtige route door een gevarieerd landschap van bos en heide en weides en dorpjes vol leuke huizen.
Maar ja hoe fotografeer je dat vanuit een rijdend busje?
Zo dus 😂:


(Link naar het fotoalbum vind je onderaan dit blog)



We lunchten bij Buitenplaats het Loo aan het Uddelermeer.
Ik koos voor een pannenkoek met appel rozijnen en stroop.


Dit restaurant heeft een byzondere inrichting, met kroonluchters gemaakt van geweien, waaronder we aan een gezellige ronde tafel voor 9 zaten.


Smiddags vervolgden we de route, die steeds weer wat moois liet zien.


Na de overtocht over de IJssel, met het pontje bij Olst, kregen we dan toch nog even een stevige bui over ons heen.
Maar ja we zaten droog.
We hadden nog een laatste stop in Liederholthuis, in Grandcafe de Wettering waar de chocolademelk ons prima smaakte.

Klik hier voor alle fotos.




zaterdag 26 augustus 2023

Pompom

 Wandelmaatje wilde er graag nog een pompom op.
 Nou dan doen we dat toch.
Ze koos voor een confettipompom.



donderdag 24 augustus 2023

Een halve centimeter is ze

 


Ze liftte met mijn druivenoogst mee, overleefde het waterbad dat ze kregen en wilde ook nog wel even model spelen.
Ik zal haar zo voorzichtig buiten zetten, dan kan ze weer een veilig plekje zoeken.



Muts

 In het vroege voorjaar verloor Wandelmaatje haar muts, toen ze bij mij vandaan kwam.
Ik beloofde haar een nieuwe te breien.
Dus zochten we een tijdje terug garen uit mijn voorraad en een patroon op internet.
En zo zat ik midden in de zomer een warme muts te breien.



Het patroon is van GarnStudio.
Nu heb ik toch best wel wat jaartjes breiervaring, maar ik vond het lastig te volgen.
Het garen heb ik lang geleden een keer gekregen.
Er zat geen label bij, maar het is erg zacht en ruikt beestachtig.

dinsdag 22 augustus 2023

Binnenkort in het museum

 Zoals jullie weten ben ik aan het ruimen.
Ik zet daarvan elke week een verslagje op mijn andere blog.
Zo houd ik de moed en de vaart er in.
Ik heb al twee kunstenaars blij gemaakt met garens.
Maar ik zat nog met een zakje garen waar ik niet zo goed van wist wat ik er mee kon.



Schattig superdun  babygaren uit zo pakweg 1960 of zo.
Maar 100% nylon en dus absoluut niet meer voldoend aan de veiligheidsnormen voor babykleding van tegenwoordig.
Ik vind het al jaren zonde om weg te gooien maar wat doe je er dan wel mee?



Nu kreeg ik van Hz de tip dat ze bij het Openluchtmuseum in Arnhem een 60er jaren woning aan het inrichten zijn.
Dus heb ik het museum gemailed en ik kreeg een enthousiaste mail terug.
De woning wordt dementievriendelijk ingericht met herkenbare dingen uit die tijd.
Daar past mijn garen dus prima bij.
Dus deze week gaat er een pakketje op de post naar Arnhem en binnenkort kun je mijn bolletjes daar bezichtigen.

zondag 20 augustus 2023

Aan de Regge

Ik wilde naar een mooi plekje aan het water, maar vrijwel alle bankjes aan de Vecht en de Regge staan in de volle zon.
Ik was bang dat ik het dan al gauw te warm zou krijgen met de verwachte temperatuur.
Spelletjesbuurvrouw had een lumineus idee:
"Neem het parasolletje dat je laatst via de weggeefhoek gekregen hebt mee".


 Dus fietste ik, met de parasol tussen rugleuning en mandje vast gezet, een rondje langs het Giethemerkerkpad en over het zandpad langs de Regge.
Dat pad hadden wij laatst al eens een stukje afgelopen vanaf de Nieuwebrug en dat gedeelte was mooi vlak, dus ik dacht dat het wel te fietsen zou zijn.
Nou dat heb ik geweten.
Vanaf het Giethemerkerkbrugje is het pad diep uitgesneden.
Met een tweewieler zou het vast wel gaan, met de driewieler was het een hotseknotsekamikazetocht.
Maar ik heb het heel stoer overleefd en kon er de lol ook nog wel van inzien.
Doen we de volgende keer toch maar niet meer.

Ik zette de parasol met een spin vast aan de bank, at er mijn broodjes op, dronk m'n blikje leeg, genoot van het uitzicht, weefde lapjes op m'n  zoomloom, knuffelde hondjes en begroette de vele wandelaars en fietsers.
Smiddags kwamen daar de kanoërs en andere varenden en drijvenden bij.
Het was druk en toch stil.
Pad is verboden voor gemotoriseerd verkeer.
Dat maakte het heerlijk rustig ( op die ene dwarsligger na)

Na een paar uur laadde ik alles weer op en vervolgde mijn weg naar Nieuwebrug, vanwaar ik richting huis fietste, dwars door de chaos van alle toeristische activiteiten.
Onderweg drie keer bijna een aanrijding gehad met fietsende touristen die niet snapten dat mijn fiets geen smalle bochtjes kan maken.
Gelukkig heb ik goeie remmen.
Maar uiteindelijk ben ik heel thuis gekomen.

Nb ik merk dat mijn benen sterker worden, ik heb het grootste gedeelte in de laagste ondersteuning gefietst.
Pas halfverwege de terugweg ging ie een standje hoger.

zaterdag 19 augustus 2023

Inspiratie gezocht



In de tijd dat ik nog inspiratie vond in het maken van tassen, experimenteerde ik nog wel eens met materialen en technieken.
Bij het uitzoeken van alweer een hobbykrat vond ik oa deze proefjes van gebreide en gehaakte wol, wat daarna in de wasmachine vervilt is.


Foto 1 was bedoeld als bodem voor een tas.
Foto 2 is een wijde smalle strook??
Foto 3 een proefje.
Foto 4 een mislukt proefje, maar spontaan kunst.


Foto 5 formaat babymuts, maar daarvoor te stijf.
Foto 6 prachtig resultaat van punniken en vilten.


Zonde om weg te doen toch?
Maar wat maak ik ervan?
Iemand een leuke tip?



Of zal ik gewoon het gevulde mandje zoals het nu is een mooi plekje geven?

dinsdag 15 augustus 2023

Het kwam net op tijd weer goed

 Vanmorgen om 11 uur werd ik alweer opgehaald door de Uitbus.
Nadat de laatste dames ook opgehaald waren gingen we via de mooie route door Vilsteren naar "Het Oude Station" in Dalfsen.
Waar we op het terras op het perronnetje een goede cappuccino dronken.

Daarna ging de reis door richting het Buitencentrum Sallandse Heuvelrug waar we zouden lunchen.
Ik had gisteravond op internet de menukaart al bekeken en iets lekkers uitgezocht.
Maar het liep een beetje anders.
Onderweg kreeg ik opeens buikpijn en uiteindelijk moest de chauffeur een noodstop maken.
De details zal ik jullie besparen.
In het bezoekerscentrum aangekomen ging de rest lunchen, terwijl mijn maag nog even op een zekere plaats flink in opstand kwam.
Terwijl ik buiten op adem kwam en nog even echt niet aan eten moest denken, kwam de chauffeur van de Uitbus me heel lief een groot glas water brengen en toen knapte ik gelukkig heel snel weer op.

Net op tijd om mee te kunnen met ons hoofddoel: een rondrit over de sallandse heuvelrug met de Heideslak.
In dit geval z'n nieuwe zusje de Heidehopper.
Maar eerst zagen we nog een filmpje over herten en reeën.


Ik.mocht, vanwege de misselijkheid, naast de chauffeur van de Heidehopper zitten, zodat ik zo nodig even tot stoppen kon manen.
Maar gelukkig was dat niet meer nodig.

De enthousiaste chauffeur leidde ons twee uur lang  over smalle bos en heide paadjes, vertelde over alles wat we zagen, stopte regelmatig zodat we fotos konden maken en raapte onderweg ook nog even de achteloos in de natuur geworpen blikjes en andere rommel op.


Door de vele regen zijn de paddenstoelen dit jaar erg vroeg.


Maar het allermooiste was toch wel het prachtige uitzicht over het glooiende landschap met heidevelden tot aan de horizon.



Zulk een schoonheid is niet in een foto te vangen.



Dat moet je echt zelf gaan zien.
Wacht niet te lang want de heide zal al weer gauw uitgebloeid zijn.
(Maar zelfs dan heb je nog schitterend uitzicht)

Onderweg had ik al een proteinereep die nog in m'n tas zat gegeten
Weer bij het bezoekerscentrum aangekomen kon ik daar nog een lekkere krentewegge verorberen, zodat ik niet al te hongerig meer was.

Alle fotos kun je hier zien.





zondag 13 augustus 2023

Even naar het stuw

 Jaja, voor de taalpuriteinen onder ons, ik weet wel dat het de stuw zou moeten zijn, maar mijn Nedersaksische  vriendje sprak altijd van het stuw, dus zit dat er in gebakken en het mag van mij blijven.

De weersvoorspelling gisteren voor vandaag was droog, maar vanmorgen werd er voor vanmiddag regen voorspeld.
Dus ging ik halfverwege de ochtend al op pad.
Want ik wilde nu echt toch eens een ritje maken.

Het fietsen ging niet lekker.
Wel merk ik dat mijn benen sterker zijn geworden, ik vergeet steeds vaker om uit de laagste ondersteuning te komen.
Maar mijn stuit deed al gauw zeer.
Ik wacht al weken op de aanpassing van m'n zitting.


In Stegeren ontdekte ik een nieuw verkoopkastje, met daarin honing.
Aan zuivere honing hangt een prijskaartje, maar dan heb je ook echte honing zonder goedkope toevoegingen (suiker).
Er wordt ook beweerd dat elke dag een theelepel honing uit je eigen omgeving helpt tegen hooikoorts.
Sinds ik hier woon heb ik daar heel veel last van gehad.
Maar dit jaar was het om onverklaarbare redenen een stuk minder.
Ik ga het gewoon proberen.
Wie weet kom ik er nog verder vanaf.


Bij het stuw raasde het water heerlijk.
Ook in Duitsland heeft het veel geregend.
Ik had m'n weefwerk weer bij me en heb er lekker een paar uur gezeten.
Begin van de middag werd het steeds drukker.
Opvallend veel motorrijders kwamen langs denderen.
En de lucht werd donkerder.
Tijd om huiswaarts te gaan.


Ik stopte nog even bij de oude arm van de Vecht in de hoop een ijsvogeltje te zien, maar het mocht alweer niet zo zijn.

Thuis was Lolo blij om me te zien.
En de rest van de middag zaten we buiten, want de regen kwam helemaal niet.

donderdag 10 augustus 2023

Een lange dag, met een lekker einde


Gisteren begon mijn dag met een uurtje fysifit tussen 9 en 10.
Het vroege uur begint te wennen en het was zowaar droog en zonnig.


Thuisgekomen heb ik, nu de spieren nog warm waren, gelijk maar een stukje van de klimophaag geknipt.
Ik moet het echt stukje bij beetje doen.
Het knippen is niet zo zwaar, maar het opruimen wel.
Daar protesteert m'n lijf hevig tegen.
150€ neerleggen voor het snoeien van een haag van 4m vind ik echt te gortig.
Dus dan maar in kleine porties zelf doen.

Toen ik smiddags nog een stukje wilde doen, had de rioolonderhoudsploeg al hun materieel voor mijn tuindeuren geparkeerd, dus ik kon er niet meer uit.
Mooie smoes om even te genieten van groei en bloei.


De vlinderstruiken staan eindelijk in bloei, maar ik heb zeggen en schrijven maar één vlinder langs zien komen.
Gelukkig zag ik wel eindelijk diverse zoemertjes.


 Mijn druiven geven me een beetje zorgen.
De blauwe (rechtsboven) zitten opvallend wijd uit elkaar.
De witte (linksboven) zitten zo strak op elkaar dat het me niet eens lukt om ze te krenten.
Dat heb ik nog nooit gehad.
De trossen zijn zelfs stijf om de takken gegroeid.

In de loop van de middag hees ik me in mijn heerlijke jurk met schort, viste m'n sandalen uit de kast, kamde m'n haren en dacht er zowaar eens aan een paar oorbellen in te doen.

Even na half vijf reed de Uitbus weer eens voor.
Lolo kreeg een snoepje en een knuffel.
En toen reden we via een mooie, mij nog onbekende route, richting Dalfsen, waar bij "de Barones" een verrassingsdiner op ons wachtte.


Ik heb natuurlijk weer niet alles kunnen onthouden, maar het was ongeveer dit:
Amuse: gebakken chorizo met iets wits 😎, smaakte goed.
Gevolgd door een gebonden mosterd soep die niet alleen erg lekker was, maar ook niet zwaar viel, wat vaak wel het geval is met mosterdsoep.
Daarbij broodjes.
Voor het hoofdgerecht konden we kiezen uit vlees of vis.
Ik koos voor vlees en kreeg twee soorten
Daarbij groente en patat en koolsla.
En als toetje 3 smaken verrukkelijk sorbetijs met vers fruit.

Op het bordje bij de deur stond:

Buikje vol
Nog één keer gapen
Onder de wol
En dan lekker slapen.






woensdag 9 augustus 2023

zaterdag 5 augustus 2023

Marktplaats en zo

 Op mijn andere blog schrijf ik momenteel wekelijks een verslagje over mijn opruimperikelen.
Ik ben stapje voor stapje overbodige spullen aan het uitzoeken, verkopen en weggeven.
Je kunt mij geen horder noemen, zo erg is het gelukkig niet, maar na 40 jaar op mezelf wonen, verzamelt een mens toch aardig wat.
Dus ben ik dapper bezig keuzes te maken, kratten met materialen van lang voorbije hobbies e.d. door te spitten.
Het loont dus best de moeite voor creatieve geesten om daar mee te lezen, of op facebook of marktplaats te kijken.



woensdag 2 augustus 2023

Water, veel water

Toen ik klein was hadden wij familie in Sneek.
Een bezoekje aan hen was een hele onderneming vanuit Midden Kennemerland.
Dat gebeurde maar één of twee keer per jaar.
Ik was altijd diep onder de indruk als we over de afsluitdijk reden.
Al dat water tot aan de horizon.
En het moment dat we de zwanen zagen, honderden zwanen dobberend als bootjes op het glinsterende water in de ochtendzon.
Eé keer namen mijn oom en tante ons mee op de boot het Sneekermeer op.
Dat heeft toen enorme indruk op me gemaakt.

Dus toen er, zeker 45 jaar later, een uitje naar het Sneekermeer op de Uitbuskalender stond wilde ik zeker mee.

Het werd een dag van veel water gisteren.
 En dan heb ik het niet eens over de regen die onderweg af en toe met bakken naar beneden kwam.



Want bij aankomst in Sneek was het nagenoeg droog.

Van Sneek zelf herkende ik niet veel meer, op de prachtige waterpoort na.


Aan boord van de rondvaartboot konden we aan het begin van de tour wat te eten bestellen.
Wat eenvoudigs snacks, die prima smaakten.


Via de Houkesloot voeren we richting het Sneekermeer.
Nou heb ik bij een sloot toch altijd het idee van een kikkerslootje waar je met enig moeite overheen kunt springen, maar deze sloot gaat je dat echt niet lukken zo breed.


Van de stevige wind merkte je op de stabiele boot niets.
Je zag het alleen aan de flinke golfslag.
Ik vond het wel jammer dat er geen dek was, ik had de wind wel door m'n haren willen voelen en de lucht van het water willen ruiken.


Op het meer zijn (kunstmatige) eilandjes waar je kunt aanmeren om te overnachten of te picknicken of zo.
Je kunt er zelfs je afval in een container dumpen, die geleegd wordt door een afvalschip.



Ik kwam thuis met wel 30 fotos met daarop water en wolken en een streepje land aan de horizon.
Ik kan daar zo van genieten he.