Speuren in het donker

 De bewoners van Witharen en Vinkenbuurt wilden iets moois doen in deze sombere tijd.

Ze staken de koppen bij elkaar en versierden hun huizen met lichtjes.

Er werd een route uitgezet, waarlangs iedereen die mee deed een stukje van het kerstverhaal liet zien.

Met de auto kon je een 1,5 uur durende route volgen die de kerstster op bordjes je wees.

Uitstappen mocht niet, soms stond je in de file, maar overal kon je rustig vanuit de auto alles bekijken.

Bij veel huizen stonden bordjes: "Herberg is vol".

Hopelijk heeft de storm van vannacht geen roet in het eten gegooid en kunnen er vanavond nog veel mensen genieten van dit mooie gebaar.

Hier vind je alle foto's.

Dipdag met een sterrenstaartje

Mijn dag begon vandaag met een nachtmerrie, waar ik volkomen in paniek van wakker werd.

Geen idee waar ik van gedroomd heb, maar het kwam de hele dag niet meer goed.

Het sombere vieze weer hielp ook al niet mee.

En dan is er iemand op de weggeefhoek die haar kerstpakket verloot.

Er waren al heel wat deelnemers, maar ik zette mezelf er toch nog maar bij.

En laat ik nou winnen.

Ben helemaal blij met dit mooie pakket.

Mien aolde owtochien

En dan staat er opeens een miniatuur toetmobiel in m'n achtertuin.

Eentje waar ik net opgevouwen in pas met mijn grote lijf.

Een klein 45km autotje dat grote vrijheid verschaft.

En ik vind het me toch spannend.

Het is mijn eerste eigen Toet.

Vroeger reed ik valse Pandas van de baas.

Binnenkort eerst even oefenen op een stil plekje  met m'n vriendje er naast.

 

Het kleintje en een kerstattentie

 

Heel, heel, heel lang geleden, toen ik nog een kamerbewoner was, kocht ik een klein kunstboompje in de uitverkoop.

Ik ben al dertig jaar geen kamerbewoner meer, dus kun je nagaan hoe lang ie al meegaat.

Het boompje onderging in de loop der tijd wat gedaantewisselingen, van blauwe ballen, naar strofiguren, naar bonte chaos.

In de loop der tijd verloor ie z'n pootjes, maar in een bloempot doet ie het nog steeds fraai.

Normaal berg ik hem gewoon opgetuigd in een vuilniszak op zolder, dus heb ik er verder geen werk aan.

Maar vorig jaar kreeg ik kortsluiting in de verlichting.

Dus vandaag heb ik dat snoer er uit gesloopt en vervangen door een andere.

Omdat er in de loop der tijd toch wel eens een balletje sneuvelt, heb ik er weer het eea bijgehangen.

Natuurlijk van de kringloop en een paar krijgertjes.

Ik ben alleen nog op zoek naar een klein piekje.

De mijne is al een paar jaar geleden gesneuveld.

Het bestuur van mijn koor bracht vandaag een kerstattentie rond.

Leuk gebaar in deze saaie tijd.

Hij staat weer

Stille bewondering

Gisteren bracht ik met Anne en zijn jongste zoon een privebezoek aan de tentoonstelling in het atelier van Eef Diteweg.

Ik schreef al vaker over hem.

Jeroen bekijkt altijd met veel belangstelling de filmpjes die Eef van zijn werk maakt en we waren benieuwd wat hij er in het echt van zou vinden.

Hij genoot zichtbaar en nam alle tijd om rond te kijken.

En wij genoten mee.

Dankbaar voor de altijd gastvrije ontvangst van Eef en zijn vrouw Nettie.

(Foto's: Eef Diteweg + Anne Ottens. Geplaatst met toestemming van alle betrokkenen)

Wat we zo graag zouden willen, Sinterklaas

Wat we zo graag zouden willen, Sinterklaas
We willen jarig zijn op alle dagen
We willen broertjes die ons nooit meer plagen
We willen buiten spelen in de regen
We willen nooit meer voeten vegen, Sinterklaas

Als ik zachtjes ga zingen, zachtjes en stil
Dan gebeuren de dingen die ik graag wil

Wat we zo graag zouden willen, Sinterklaas
We willen nooit meer hele einden lopen
We willen nooit meer nieuwe kleren kopen
Nooit mag er speelgoed worden weggesmeten
We willen geen andijvie eten, Sinterklaas

Als ik zachtjes ga zingen, zachtjes en stil
Dan gebeuren de dingen die ik graag wil

Wat we zo graag zouden willen, Sinterklaas
We willen nooit meer van die nare dromen
Er mag nog wel een heel nieuw zusje komen
‘t Mag ook een broertje zijn om mee te spelen
Maar we gaan niet van alles delen, Sinterklaas

Als ik zachtjes ga zingen, zachtjes en stil
Dan gebeuren de dingen die ik graag wil

Harry Bannink / Willem Wilmink

Lang geleden leerde ik dit liedje van Leny van Schaik, bij het Knipkaartkoor in Haarlem.

Ik kan er helaas geen geluidsopname van vinden.

Ik vind het nog steeds het mooiste Sinterklaasliedje ooit.

Geduld, frustratie, geduld

Met eindeloos geduld hebben we vele zondaagse uurtjes gestoken in de megamoeilijke puzzel die ik van mijn huisbaas kreeg.

En dan ontbreekt er tot onze grote frustratie 1 stukje.

 Ook veel geduld vergen de grannies, die ik aan het haken ben om drie redenen.

1. Twee saaie poefjes opvrolijken.

2. Veel restjes garen wegwerken.

3. Creatief bezig blijven in de hoop dat mijn inspiratie er mee terug komt.

Ik heb er nu 65 af van de 160 die ik nodig heb.

En nog een handvol in wording.

Moest wel weer op zolder op zoek naar restjes, en omdat wat ik er nog bij vond wat saai was, werk ik nu ook met dunner garen  met dubbele draad.

Dan ben ik daar ook mooi weer vanaf.

Als je het niet weet, zie je het niet.

En ik denk niet dat er iemand met z'n neus op mijn poefjes gaat liggen gluren later.