Zuinig versus comfort

 

Toen ik op m'n 21ste "op kamers" ging kocht ik bij Zeeman oa een stapeltje blauwe handdoeken.

Zeeman handdoeken waren in die tijd van bijna onverslijtbare kwaliteit.

Toch dacht ik na een jaar of 15 dat het tijd werd om eens wat reserve aan te schaffen.

En ook eens wat anders dan blauw.

Dat werd wit en geel.

Dat stapeltje verdween ergen in de kast, want zuinig als ik ben, vond ik dat eerst die oude handoeken op moesten.

We zijn nu 38 jaar verder.

En zo af en toe begaf de laatste jaren dan eindelijk een blauwe handoek het.

De handdoeken waren vroeger niet zo groot.

En in Brabant had ik dan ook voor het zwembad een paar grotere in gebruik genomen.

Toen ik vorige maand niet in staat was tot iets en dus ook de was een tijdje bleef liggen gebruikte ik ook mijn zwembadhandoeken weer eens.

En wat was het fijn om me met grotere dikkere handdoeken af te drogen ipv die kleine dunne sleetse lapjes.

Dus ging ik vorige week toch maar eens op zoek naar de "nieuwe" handoeken van de tweede lichting.

En wat bleek, dit zijn ook van die kleintjes.

En opeens had ik schoongenoeg van mijn zuinigheid.

Als deze handoeken net zo lang meegaan, dan moet ik me tot aan mijn dood met van die kleine handoekjes afdrogen.

Het wordt tijd voor een beetje comfort op m'n ouwe dag.

Op marktplaats vond ik een mooie stapel in frisse kleuren.

De hele oude zet ik op de weggeefhoek.

Vaak willen mensen ze nog wel hebben als klusdoek of zo.

En anders gaan ze netjes naar de dame een wijk verderop die versleten goed verzameld voor een goed doel.

En de oude nieuwe, daar moet ik even over denken, of ik er zelf nog een goede bestemming voor heb of dat ik ze verkoop.

Nu moet ik wel m'n badkamerkastje weer anders in zien te richten, want deze handoeken nemen heel wat meer plaats in dan de oudjes.

Overstag

 

Ik vond het altijd overbodige luxe, energievreters etc.

Maar ik heb bakzeil gehaald.

Na dagenlang amechtig hijgend en zwetend op de bank gehangen te hebben en 'snachts mijn bed uit drijvend, was ik zo depressief van alles, dat ik niet één maar twee aircoolers besteld heb.

Een voor in de huiskamer en één naast mijn bed.

Gisteren konden we ze ophalen in een naburige plaats.

Het bleken de laatste twee in de winkel.

En man, wat was het heerlijk ontwaken vanmorgen.

Ik beloof er verstandig mee om te gaan en ze alleen te gebruiken als de hitte de pan uit rijst.

Bloemen en zo

De afgelopen jaren is mijn garderobe vooral praktisch geworden.

Mijn kast is voornamelijk gevuld met stapels T-shirts en spijkerbroeken.

En wat jurken en rokken van zo'n 20 jaar of langer geleden.

Met twee verhuizingen in korte tijd, was er ook niet echt veel ruimte voor iets anders.

Maar het verlangen naar iets vrouwlijkers en aparters werd steeds sterker.

Omdat mijn arm nog steeds niet hersteld is, moet ik de naaimachine nog even stil laten staan.

Gelukkig is er op het moment wat financiele speling en toen ik deze twee op marktplaats zag, was ik gelijk verkocht.

De paarse jurk is dubbellaags en kun je op verschillende manieren dragen.

Er zitten overal knoopjes waarmee je de rokken een stukje op kunt hijsen.

En deze blouse is zelfs voor mij nog oversized, maar dat vind ik juist wel leuk.

Hij is zoooo mooi.

Gelukkig kan ik weer af en toe wat in de tuin werken.

Ik heb een enorme achterstand in te halen.

Maar heel langzaam wordt toch al zichtbaar dat er aan gewerkt wordt.

En de natuur doet tussen alle onkruid toch wel wat ie wil.

Het dubbele paddenstoeltje dat ik zondag op de rommelmarkt kocht heeft inmiddels ook een plekje gekregen.

Ik heb de vlinderstruik niet kunnen snoeien dit voorjaar.

Hij is dus enorm uitgedijd.

Ik kan zowat de tegenoverliggend schuur niet meer in.

Gelukkig is dit een struik die veel kan hebben, dus zet ik er nu toch binnenkort maar eens hier en daar  de schaar in.

Door de vorst in april heb ik dit jaar geen perenoogst en maar één appeltje.

Nu werden de peren toch altijd door de mussen geroofd, maar vergeleken met de oogst van 43 appels vorig jaar is dit wel heel erg mager.

Ook geen blauwe bessen, kruisbessen, aalbessen, aardbeien en frambozen.

Maar ik heb heel veel druiven en bramen te verwachten.

Piep en Lolo worden een dagje ouder.
Ze blijven steeds dichter bij huis.
Lolo was altijd al een huismus.
Maar Piep ging toch wel graag op pad naar het plantsoentje achter het huis.
Nu tref ik haar steeds vaker gewoon binnen slapend aan.

Doen alsof je rijk bent

In juni kan dat altijd even.
Niet dat ik nou een kapitaal aan vakantiegeld krijg.
Of dat ik kapitalen uitgeef.
Maar voor een keertje kan dat jurkje, dat je niet echt nodig hebt, wel.
En de goeie peperdure schoenen, waarvan je de aankoop maar bleef uitstellen, maar die je toch echt heel erg nodig hebt voor je gammele pootjes ook.

Op dit jurkje werd ik dus van de week hoteldebotel verliefd, toen ik het op Marktplaats zag.
Simpel en net even anders, met die grappige plooitjes, hangzakken en tricot mouwen.

Het badpak kreeg ik er voor een prikkie bij, en dat kwam goed uit, met twee uit elkaar vallende badpakken in één week.
Voor de aquafitness​ ben ik tevreden met elk badpak dat past, zolang het maar geen panterprintje is, maar mijn vakantiebadpak wil ik toch wel graag een beetje leuk.

Op marktplaats kwam ik, hier in het dorp, een paar wandelschoenen tegen.
Maar het bleken veel te grote werkschoenen met stalen​ neuzen te zijn.
En toen zei ze dat ze ook nog wat anders had.
Splinternieuwe Meindl's.
Was wel een iets (veel) hoger prijskaartje, maar nog altijd minder dan de helft van de winkelprijs.
Ik trok ze aan en ze zaten als gegoten.
Van die schoenen waarvan je direct voelt dat ze voor je gemaakt zijn.
Wel zwaar, zoals het een bergschoen betaamd.
Stevig om de enkels en toch soepel in het afwikkelen.
Ik had alleen niet zoveel geld bij me, maar voor zulke goeie schoenen wilde ik de storm nog wel een keertje extra trotseren.

Onderweg reed ik nog een blokje om, om een nieuwe reistas op te halen.
Een mooie vervanging voor mijn ter ziele gegane koffertje.
Er zaten ook nog twee toilettasjes bij.
Hij is ietsje lager dan m'n koffer maar wel een stuk dieper.
En hij past perfect op de rollator.
Nu maar hopen dat alles er in past.
En anders moet ik gewoon weer even nog praktischer gaan pakken.

Thuis gekomen ontdekte ik dat ze van het bedrijf waren waar mijn vader veertig jaar gewerkt heeft.
Het heet tegenwoordig Tata Steel, maar voor ons is het nog steeds de Hoogovens.

Ik ben een beetje erg moe nu, van het tegen de storm in fietsen.
Maar gewoon ff blij met mijn aankopen.

Oeps

Vorige maand was ik mijn ouwe trouwe gsm kwijt.
Ik bel maar zelden, mijn contacten verlopen meest via mail of facebook messenger, maar je kan toch ook niet zonder.
Ik doorzocht het hele huis en liet iemand mij bellen in de hoop dat ik hem zou horen, maar nada, niets.
Vervolgens ging ik terug denken naar de laatste keer dat ik hem gebruikt had.
Dat was op de ochtend van mijn verjaardag.
Omdat mijn wekker kuren had, had ik voor de zekerheid de wekker op mijn telefoon ook gezet.

Dus was het een logische gedachte dat ik hem ergens tussen de Efteling en huis verloren was.
Wat tot gevolg had dat ik twee uur vermissingsformulieren heb zitten invullen.
Bij de Efteling, Arriva, de NS, de gemeente, en nog wat vermissingssites.
Maar er was nergens iets gevonden.

Als je bij de NS te laat bent met invullen, duurt het 21 dagen voor je wat van ze hoort.
Maar ook daar bleef het stil.
En vorige week besloot ik toch maar eens uit te kijken naar een tweedehandsje.
Dat lukte gelukkig snel.
Ik vond een zelfde Nokia C3-00 in een ander kleurtje.
voor 12,50€ plus 3,95€ verzendkosten.
Bij een ander kocht ik een nieuw siliconen hoesje voor 1€ plus 1,80 verzend en verpakkingskosten.
Toen had ik nog een nieuw Symkaartje nodig à 5€.
Dat viel dus allemaal erg mee.
En zaterdag was alles weer compleet en kon ik telefoonnummers gaan verzamelen en invoeren.

Vanmorgen pakte ik in de badkamer een huisjurk en daar viel iets uit.

Je hebt van die dagen

Toen ik gisteren beneden kwam stond de deur van het vriesvak op een kier.
De hele inhoud was al ontdooid.
Dus eet ik de komende dagen tosties en heb een grote pan soep gemaakt van de groente die daarvoor bruikbaar was.
Toch kon ik ook eea weggooien, want er zijn dingen die ik niet vertrouw als ze al ontdooid zijn.

Vervolgens trok ik smiddags de deur van mijn inmiddels al bijna 13 jaar oude vaatwasser stuk.
Het bovendeel met handgreep had al een tijdje ergens een breuk en nu zijn het er twee.
Ik heb hem provisorisch getaped, want ik moet even goed gaan nadenken of ik me weer een vaatwasser gun en wat voor eentje dan.
En met tape doet ie het zowaar nog gewoon goed.
In veel vakantiehuisjes zitten van die handige kleintjes, misschien is dat een optie.

En alle ongeluk komt in drieën zeggen ze, dus gisteravond gaf mijn tablet de geest.
Althans de accu, vermoedelijk.
Heb bij Lenovo geinformeerd wat de te verwachten kosten zijn en dat is niet leuk meer.
Daarvan koop je bij mazzel bijna een nieuwe, bij pech zelfs wel twee.
En dan komt de vraag die ik al heel lang weg duw.
Al zolang ik een tablet en een oude maar degelijke gsm zonder poespas heb.
Komt nu het punt om over te stappen op I-pad-pot of hoe die dingen ook heten?

Over m'n nieuwe fototoestel heb ik twee jaar lopen dubben, en eigenlijk ben ik wel heel blij dat die kogel nu net al helemaal door de kerk was toen dit gebeurde.
Over een vaatwasser wel of niet kan ik ook best zo lang dubben, ik heb nog een stapel afwasborstels van alle vakanties over gehouden.
Maar ik ben inmiddels zo internet verslaafd, dat voor de tablet toch gauw een beslissing genomen moet worden.
Dat betekent in elk geval, naast de al geplande en betaalde uitjes, even, of even heel lang,  helemaal geen andere dingen meer.

Zucht.
Je hebt van die dagen.

Soms kom je iets tegen wat je niet kan laten staan

ook al heb je er eigenlijk niets aan.
Dat ging een paar weken geleden zo met het grappige rode
(b)roodtrommeltje.
En gisteren keken deze twee vrolijke kippen me zoooo smekend aan.